Ναι στην τίμια αναδιάρθρωση
«Πατρίδα, πατρίδα ήσουνα άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν» αναφωνούσε αγωνιωδώς ο κάλλιστος Μακρυγιάννης. Και η κραυγή του έγινε, αλίμονο, δραματικά επίκαιρη σήμερα.
Ο κόσμος ασφυκτιά υπό το βάρος των δυσβάστακτων μέτρων.
Η ευρωπαϊκή και, βέβαια, η ελληνική κρίση θα επιδεινωθούν από τις εξαναγκαστικές δομικές αναπροσαρμογές τις οποίες και με την ψήφο της Ελλάδος απεφάσισε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η Μέρκελ επέβαλε τους όρους της. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης στοχεύει στην «ελεγχόμενη πτώχευση». Αν κάποιο χρέος κρίνεται μη βιώσιμο, υποχρεώνεται η αιτούσα χώρα σε αναδιάρθρωση.
Τι είδους, είναι μέγα πρόβλημα.
Η αναδιάρθρωση ήταν στην αρχή της κρίσης και για σημαντικό έκτοτε διάστημα όπλο της Ελλάδος. Η απειλή μιας ελληνικής πτώχευσης, τυχόν πραγματοποιούμενη, θα οδηγούσε τότε σε ντόμινο με καταλυτικές επιπτώσεις στην ίδια την υπόσταση της Ευρωζώνης.
Η ανάκληση της απειλής θα είχε ως αντίτιμο μια περίοδο χάριτος, σοβαρή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και δανεισμό με λογικό επιτόκιο.
Ο Τζορτζ Σόρος δεν είναι ούτε φιλάνθρωπος ούτε φιλέλλην. Ένας μέχρις αηδίας φίλαυτος, μέγιστος τοκογλύφος και εκ πεποιθήσεως ανθέλλην.
Ήταν προχθές στην Κωνσταντινούπολη στο συμπόσιο του γνωστού για τις προκλητικές φιλότουρκες προτάσεις του International Crisis Group, που χρηματοδοτεί αδρά. Άφησε το συμπόσιο και πετάχτηκε στο Μαξίμου, όπου «συμβούλευσε» τον πρωθυπουργό. Τον «αγιογράφησε» στο «Βήμα» (10/4/11), μας υπέδειξε να μην επιχειρήσουμε «κούρεμα» του χρέους, είπε και μερικές αλήθειες. Το μείζον κακό με τους κακούς είναι ότι λένε και καλά πράγματα, αλλά πρέπει να έχεις την κριτική ικανότητα να τα ξεχωρίσεις.
Μας προτείνει ήπια αναδιαπραγμάτευση με τη συναίνεση των δανειστών:
«Η πιο λογική προσέγγιση θα ήταν η ενορχήστρωση κάποιου είδους ανασχεδιασμού (reprofiling) του χρέους, αποφεύγοντας το ”κούρεμα” και διατηρώντας την ονομαστική αξία των ομολόγων στο 100%, ενώ την ίδια στιγμή θα επεκτεινόταν η διάρκεια αποπληρωμής των ομολόγων περισσότερο από 10 χρόνια, και μειώνοντας τα επιτόκια κοντά στο 3%. Αυτό θα ήταν ευεργετικό για τον ελληνικό λαό, την ελληνική οικονομία και θα απέτρεπε την ανάγκη κεφαλαιοποίησης των δανειστριών τραπεζών. Αυτή είναι η καλύτερη λύση για την Ελλάδα».
Ο κερδοσκόπος απορρίπτει το «κούρεμα» και δεν συζητεί περίοδο χάριτος. Προτείνει ωστόσο ένα είδος αναδιάρθρωσης μερικώς επωφελούς για την Ελλάδα. Δεδομένης της προέλευσης της πρότασης είναι φανερό ότι υπάρχει ένα σχετικώς ευρύ πεδίο διαπραγμάτευσης, αν επιδειχθεί από ελληνικής πλευράς ισχυρή βούληση και στοιχειώδης διαπραγματευτική δεξιότητα.
Οι αρμόδιοι οφείλουν να γνωρίζουν ότι αργά ή γρήγορα -και μάλλον γρήγορα- θα συρθούν σε αναδιάρθρωση χρέους. Το ζήτημα είναι αν θα συμβεί αυτό με τους δικούς μας όρους ή με εκείνους των δανειστών μας.
Τη διεθνή Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους (Σοφία Σακοράφα κ.λπ.) έπρεπε να τη συγκροτήσει το κράτος. Αυτή θα αποφανθεί τι είναι τίμιο και τι έκνομο από το χρέος, τι βιώσιμο και τι ολιστικά καταστροφικό.
Φωνή αλήθειας και κόλαφος στα μισά και τα ολόκληρα ψεύδη που περισσεύουν, στους «N.Y. Times» – καθηγητής Σίμων Τίλφορντ («Ελευθεροτυπία» 12/4/11):
«Οι φορολογούμενοι στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία είναι αυτοί που σώζουν τους Γερμανούς, Γάλλους και Βρετανούς φορολογούμενους και καταθέτες και όχι το αντίθετο. Οι υπερχρεωμένες χώρες δεν λαμβάνουν πραγματική οικονομική βοήθεια, αλλά δάνεια με υψηλά επιτόκια». Και καταλήγει: «Για να υπάρξει μια πραγματική διάσωση θα έπρεπε να γίνει στάση πληρωμών»!
Ακούει κανείς εδώ;