Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό – Γιατί επιμένουμε
Εξετάζοντας το θέμα «Ελληνικό», ευρύτερα θα δούμε ότι: α) Στην Αθήνα λείπουν 50.000 στρ. ελεύθερων εκτάσεων/πράσινου προκειμένου να γίνει σχετικά βιώσιμη. β) Η οικοδόμηση της πρωτεύουσας συνεχίζεται, αν και με μειωμένο ρυθμό γ) Η αστυφιλία διατηρείται λόγω μη αποκέντρωσης. δ) Οι πυρκαγιές και λεηλασίες των περιαστικών δασών δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα εκλείψουν, ενώ αντιθέτως είναι μάλλον σίγουρο πως η όποια αγροτική γη έχει μείνει στην Αττική θα εξακολουθήσει να γίνεται οικόπεδα. ε) Η οικονομική κατάρρευση θα αποκλείσει για χρόνια σοβαρές ενέργειες για απαλλοτριώσεις, παρεμβάσεις και εξωραϊσμούς υπέρ του περιβάλλοντος. στ) Η κλιματική αλλαγή θα επιβαρύνει τις συνθήκες στο κλεινόν άστυ.
Τα εργαλεία για να αντιμετωπιστούν αυτές οι οικολογικές παρενέργειες είναι λίγα. Ένα θεωρείται η δημιουργία μητροπολιτικών πάρκων, τα οποία αποτελούν μεγάλες εκτάσεις βιοποικιλότητας και πρασίνου, που μπορούν να επηρεάσουν τις δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες της υπόλοιπης πόλης. Τα τοπικά, μικρά πάρκα είναι σημαντικά, αλλά λειτουργούν διαφορετικά. Η Αθήνα διαθέτει πλέον μόνο 3 σημεία για μητροπολιτικά πάρκα. Είναι το υπάρχον Πάρκο Τρίτση (που αγωνίζεται να επιβιώσει), το ημιτελές και ακρωτηριασμένο Πάρκο Γουδή (900 στρ. από τα συνολικά 3.500) και αυτό που μπορεί να γίνει στο Ελληνικό.
Από δίπλα υπάρχει ο «ρεαλισμός» εκείνων που τώρα θέλουν να παραχωρείται για εμπορική αξιοποίηση περίπου το 70% του Ελληνικού, προκειμένου, όπως υπολογίζουν, να εισπραχθούν 5-6 δισ. ευρώ. Εδώ, όμως, ξεκινούν μια σειρά από άλλες διαπιστώσεις: α) Η σχεδιαζόμενη «αξιοποίηση» αποτελεί τη χειρότερη εκδοχή όλων των υπαναχωρήσεων που εμφανίστηκαν για τη δημιουργία πάρκου στο Ελληνικό ήδη από το 2003 (δηλαδή πολύ πριν από τη δημοσιονομική κατάρρευση). β) Τα προβλεπόμενα έσοδα μπορούν να εξαφανιστούν στη μαύρη τρύπα μιας δημοσιονομικής απόκλισης λίγων μηνών. Αντίθετα, τα εκατομμύρια τ.μ. που προβλέπεται να οικοδομηθούν θα είναι ορατά για δεκαετίες, είτε χρησιμοποιούνται είτε έχουν πέσει σε αχρηστία. γ) Η είσπραξη μερικών δισ. για το Δημόσιο από τους όποιους επενδυτές είναι μάλλον «ουτοπική», αν δούμε ότι το κράτος αδυνατεί να ενθυλακώσει τα περισσότερα από τα απλώς… 80 εκατ. ευρώ που είναι οι μισθώσεις από «επενδυτές» των αθλητικών και εκθεσιακών χώρων που υπάρχουν ήδη στο Ελληνικό και των εγκαταστάσεων στον Αγ. Κοσμά. δ) Οι επαγγελίες του κ. Παμπούκη για δημιουργία 35.000 θέσεων εργασίας, όσο κι αν ακούγονται ευχάριστες σε εποχή ανεργίας, είναι παραπλανητικές μια και δεν έχουν κανένα προηγούμενο. ε) Όσοι επιθυμούν να αποκτήσουν εικόνα για τις προθέσεις του Κατάρ, ας πληροφορηθούν τη διαμάχη που έχει ανοίξει με το κυπριακό κράτος για την «αξιοποίηση» σημαντικής δημόσιας έκτασης στην περιοχή Χίλτον της Λευκωσίας.
Η ιδέα δημιουργίας πάρκου αμιγώς πρασίνου και στα 5.500 στέμματα του πρώην αεροδρομίου ίσως ήταν πάντα υπερβολική.
Η δημιουργία, όμως, Μητροπολιτικού Πάρκου, με πράσινο στα 2.500 στρέμματα και ήπιες, ανταποδοτικές και κοινωφελείς δραστηριότητες στα υπόλοιπα 3.000, όπως προβλέπει μελέτη του ΕΜΠ, φαίνεται εφικτή και οικονομική.
Σύμφωνα μʼ αυτήν, θα στοιχίσει περίπου 100 εκατ. ευρώ η αναδιαμόρφωση και 10-12 εκατ. η ετήσια διαχείριση.
Τέτοια ποσά είναι δυνατόν να βρεθούν ακόμη και σήμερα, μέσα από διαφορετική αξιοποίηση του ίδιου του χώρου, που μπορεί να αποφέρει, εκτός από περιβαλλοντικά οφέλη, και ορισμένα ευρύτερα για την οικονομία, τον τουρισμό και την απασχόληση.