Βυζάντιον

Είναι Πέμπτη πρωί τώρα που γράφω, και αποφάσισα ότι βαριέμαι να περιμένω την ανακοίνωση των νέων μέτρων, που φέρουν ένα άλλο όνομα, το οποίο τώρα μου διαφεύγει. Για να είμαι ειλικρινής έχω θυμώσει, βγάζω αφρούς με την Κερατέα και την τάφρο που άνοιξαν κάποιοι αλήτες στη Λαυρίου. Ασφαλώς, όταν έρθει η ώρα, θα τεθεί θέμα επισκευής, με έξοδα του Δημοσίου φυσικά. Κι αν εσύ πεις ότι δεν θέλεις να πληρώσεις την τάφρο της Κερατέας, θα σου πουν ότι πλήρωσες τις μίζες των εργολάβων, αλλά αρνείσαι να δώσεις κάτι για τον αγώνα του λαού. Θύμωσα, κουράστηκα. Ανοίξτε τάφρους παντού. Σκάψτε τα όλα, σκάψτε τα.

Και για άλλη μια φορά εκδηλώνω αποστροφή για την καθημερινότητα και τους πρωταγωνιστές της. Ποιος ενδιαφέρεται για τις φιγούρες κόμικς που στελεχώνουν το πολιτικό προσωπικό της χώρας; Who cares; Ζεις στη χώρα όπου περισσότεροι γνωρίζουν για τη χορογραφία που θα παρουσιάσει ο Τρύφωνας Σαμαράς στο «Dancing with the Stars», παρά για τα της αναδιάρθρωσης του χρέους. Γιʼ αυτό και λέω να ξεκινήσω με ανάλαφρα πράγματα.
•••

Ένας αναγνώστης ενοχλήθηκε από το χιούμορ μου (βάλτε και εισαγωγικά, αν θέλετε) με την εβραία Παναγία και τον έλληνα άγγελο. Και έγραψε κάτι στον εκδότη μου για τον υπερεθνικό χριστιανισμό. Του θυμίζω ότι, κατά τον υπερεθνικό χριστιανισμό, ο Θεός επέλεξε τον λαό Του και μάλιστα καθάρισε με συνοπτικές διαδικασίες τους εχθρούς του, προκειμένου να τον οδηγήσει εις την Γην της Επαγγελίας. Τώρα πώς γίνεται ο Κύριος να οδηγήσει τον λαό Του στο μοναδικό μέρος της περιοχής όπου δεν υπάρχει πετρέλαιο, είναι μια άλλη ιστορία, που πράγματι εντάσσεται στον υπερεθνικό χαρακτήρα της θρησκείας, αφού το πετρέλαιο περιήλθε στους άπιστους. Τρεις εβδομάδες μετά, και έχω να ασχολούμαι με όσα έγραψα την 25η Μαρτίου. Όχι μόνο αρνητικά. Περιέργως αυτήν τη φορά πήρα και θετικά μηνύματα. Θα ήθελα όμως να πω δυο λόγια σε σας που διαμαρτύρεστε. Ξέρετε πόσο μίσος περιέχει μια επίθεση στην αντίθετη άποψη; Ούτε που φαντάζεστε. Οι απόψεις μας είναι διαφορετικές, δεν μπορείτε να το καταλάβετε; Αν το καταλάβετε, θα το σεβαστείτε κιόλας. Και επιτρέψτε μου να σας πω ότι αυτοί που μας έχουν καταστρέψει, έχουν ακριβώς τις ίδιες απόψεις με σας επί των συγκεκριμένων θεμάτων ή, τέλος πάντων, δεν έχαναν την ευκαιρία να εκφράζουν τον πατριωτισμό και την ευσέβειά τους.
•••

Να, μια και μιλάμε για πατριωτισμό και ευσέβεια, ένας άνθρωπος που τα έχει συσκευάσει όλα αυτά σε αποτελεσματικό και εμπορικό προϊόν είναι ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. Και νομίζω ότι η συγκυρία της Μεγάλης Εβδομάδας τον ευνοεί. Όταν στις Αποκριές ντύνεται Ζορρό, φρονώ πως τώρα μπορεί να βάλει σορτσάκι, αγκάθινο στεφάνι, σταυρό κανονικό στην πλάτη και να ξεκινήσει από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και να το πάει μέχρι την Ευαγγελίστρια, μη σου πω μέχρι το Γεντί Κουλέ. Στην περίπτωση δε που επιθυμεί να αναπαραστήσει ρεαλιστικά τη σταύρωση, είμαι βέβαιος ότι θα βρεθούν αρκετοί εθελοντές για να του περάσουν τα καρφιά στα άκρα. Αλλά δεν θα φτάσει μέχρι εκεί. Διότι ο Ψωμιάδης είναι τόσο έξυπνος επειδή γνωρίζει πόσο ηλίθιοι είναι οι άνθρωποι. Αν τεθεί σε αργία, θα αναλάβει, λέει, ο αδερφός του ο Διονύσης. Βλακείες! Δεν υπάρχει Διονύσης Ψωμιάδης! Ουδέποτε υπήρξε! Είναι ο ίδιος ο Πάνος που μεταμφιέζεται σε Διονύση. Θέλω να γελάσω και δεν μπορώ. Θέλω να κλάψω και δεν μου έρχεται. Το μόνο εύκολο είναι να κάνω τους άλλους να κλαίνε.
•••

Πήρα μηνύματα και για το «Debtocracy». Αν δεν ξέρετε τι είναι το «Debtocracy» θα σας πω εγώ συνοπτικά. Οι δημοσιογράφοι Άρης Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη μάζεψαν χρήματα από απλούς πολίτες και γύρισαν ένα ντοκιμαντέρ για το χρέος της χώρας. Ουσιαστικά καλούν τη χώρα να κηρύξει το χρέος επαχθές (αφού το δημιούργησαν παράνομες αποφάσεις εις βάρος του λαού) και να μιμηθούμε τον Ισημερινό που έπραξε κάτι ανάλογο. Κατά τη γνώμη μου είναι μια καλογυρισμένη αφέλεια που επενδύεται με έντονα ιδεολογικά στερεότυπα. Μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο υλοποιήθηκε, με ενθουσιάζει η ιδέα της δημοσιογραφίας που πληρώνεται από τους πολίτες και συμφωνώ με την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, έτσι για να μάθουμε ποιοι και πώς τα έφαγαν. Τα υπόλοιπα είναι για καφέ με τους συντρόφους. Όμως αυτό που μου έκανε τεράστια εντύπωση είναι πως πήρα μηνύματα υπέρ του «Debtocracy» από «πελάτες» της στήλης που συνήθως κινούνται στο πλαίσιο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Δηλαδή αν οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ είναι τοποθετημένοι στην Αριστερά, οι τύποι για τους οποίους σας λέω βρίσκονται κάπου εντελώς αντίθετα. Θα μου πείτε ότι όλοι αυτοί λατρεύουν τον λαό, ο καθένας με τον τρόπο του. Και όλοι μα όλοι ορθώνουν το πατριωτικό τους ανάστημα απαιτώντας στάση πληρωμών προς τους ξένους που καταδυναστεύουν την ελληνική ψυχή. Μισό λεπτό, παλικάρια μου, γιατί βλέπω ότι δεν καταλαβαίνετε αρκετά.
•••

Ας υποθέσουμε ότι μια πατριωτική κυβέρνηση υπό τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, τον Στέλιο Παπαθεμελή ή τον πνευματικό κληρονόμο του Μακαριστού, αποφασίζει να κηρύξει στάση πληρωμών ή να θεωρήσει το χρέος επαχθές. Ας πούμε ότι δεν φτάνει ως εκεί, αλλά αποφασίζει αναδιάρθρωση με κούρεμα. Έχουμε όλοι γνώση τι σημαίνει αυτό; Θα πούμε προς τους δανειστές μας ότι κουρεύουμε ένα ποσοστό του χρέους μας, για παράδειγμα κατά 40%. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ένα ομόλογο για το οποίο έπρεπε να πληρώσουμε 1.000 ευρώ, τώρα μας κοστίζει 600 ευρώ. Απλό; Όχι και τόσο. Εσείς νομίζετε ότι η κυβέρνηση θα πει «δεν πληρώνω τα χρέη μου για τις εκδόσεις ομολόγων που έχουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες και τα σιωνιστικά πιστωτικά ιδρύματα». Καλό; Όχι. Διότι δεν μπορείς να γνωρίζεις πού βρίσκεται το χρέος σου. Οι τίτλοι αλλάζουν χέρια συνέχεια. Το μόνο που μπορείς να κάνεις, εντελώς διακριτικά, είναι να μάθεις σε τι βαθμό είναι τοποθετημένα σε τίτλους του Δημοσίου ασφαλιστικά ταμεία και ελληνικές τράπεζες. Και εκεί θα σε λούσει κρύος ιδρώτας. Διότι στάση πληρωμών ή αναδιάρθρωση σημαίνει ότι κάποια ασφαλιστικά ταμεία θα καταρρεύσουν, μπορεί και μια δυο τράπεζες. Μπορούμε να το σηκώσουμε αυτό; Όχι.
•••

Επίσης, τη στάση πληρωμών τη διαπραγματεύεσαι πριν πας στο Μνημόνιο, όχι μετά. Αλλά ας πούμε ότι η κυβέρνηση ακούει τις πατριωτικές φωνές και πάει σε στάση πληρωμών και έξοδο από το ευρώ. Φανταστείτε μόνο τι θα κάνετε τη μέρα που θα ανακοινωθεί η επιστροφή στη δραχμή. Θα πάτε να πάρετε τα λεφτά σας από την τράπεζα. Η τράπεζα θα κλείσει. Είναι θέμα ημερών να αρχίσει το πλιάτσικο στους δρόμους. Τα πάντα θα γίνουν ασπρόμαυρα για να συγκρίνονται με εικόνες από τη μικρασιατική καταστροφή. Συνεπώς αφήστε τις εξυπνάδες και προσέξτε τι λέτε στις παρέες σας. Η αναδιάρθρωση είναι ασφαλώς στο τραπέζι ως λύση. Αλλά το τραπέζι είναι χειρουργικό και έχουμε ανέβει κι εμείς επάνω. Τώρα αυτά που λέει η Βάσω για βελούδινη αναδιάρθρωση, μου θυμίζουν εκείνα τα χαριτωμένα για τον τρίτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό, με τα οποία έκανε κι εκείνη καριέρα. H αναδιάρθρωση θα γίνει, επικοινωνιακά προετοιμάζεται, αλλά μέχρι στιγμής κανένας στην Ευρώπη δεν μπορεί να προβλέψει πώς στον διάολο θα γίνει.
•••

Αν νομίζετε ότι μπορείτε να κάνετε αναδιάρθρωση χρέους χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των αγορών, τότε να πάτε στην Κερατέα να ανοίγετε τάφρους, ή στον Ισημερινό να χειροκροτάτε τον λατίνο εραστή πρόεδρο. Αυτοί οι γραφικοί τσαμπουκάδες δεν μπορούν να ακουστούν στην Ευρώπη, όταν οι μεγαλύτερες τράπεζες έχουν τοποθετηθεί στο χρέος σου. Αλλά είναι τόσο πουτάνα η Ιστορία που σε κάνει να την ερωτεύεσαι. Οικονομικά η Ελλάδα είναι μια χώρα που αποτίναξε από πάνω της το τουρκικό φέσι, για να φεσώσει αργότερα ολόκληρη την Ευρώπη. Νομίζω δε πως αν κάποιος κάτσει και μετρήσει το κόστος των εξοπλισμών που κάναμε τα τελευταία τριάντα χρόνια, μάλλον θα διαπιστώσει ότι το ένα και μοναδικό κανόνι που θα ρίξουμε θα είναι ισχυρότερο. Όμως με δεδομένη την κατάρρευση και της Πορτογαλίας (που αργά ή γρήγορα θα πάει σε αναδιάρθρωση), θα μας μεταχειριστούν όπως ο Σάιλοκ τον Αντόνιο: θα ζητήσουν κομμάτια από τη σάρκα μας. Έχουμε μια τραγωδία μπροστά μας και η μοναδική παρηγοριά είναι ότι ζούμε στιγμές ιστορίας.