ΜΙΑ ΜΕΡΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΛΩΣ ΘΑ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ

Στρώματα που δεν έχουν να δώσουν κάτι άλλο από τα εισοδήματά τους, μια και όσα βγάζουν φαίνονται, δηλώνονται. Με άλλα λόγια δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα, ενώ άλλα στρώματα, παρασιτικά ή όχι, με υψηλά εισοδήματα μένουν στο απυρόβλητο είτε από ανικανότητα του κράτους είτε από πολιτική επιλογή να μην τα αγγίξει κανείς. Αυτό κάνει και η τωρινή κυβέρνηση: Δεν αγγίζει την πλουτοκρατία, τους ευκατάστατους, τα εισοδήματα άνω των 300.000 ευρώ ετησίως. Εξαντλεί όλες τις προσπάθειές της στο να εισπράξει, μόνο σε βάρος των μισθοσυντήρητων, με κίνδυνο, όπως έχουμε γράψει παλιότερα, όχι απλώς να γίνει αντιπαθής στον κόσμο, αλλά να γίνει μισητή. Αυτό «πιάνουν» στον αέρα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και κάνουν όλο και συχνότερα ανάλογες επισημάνσεις. Στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων του ΠΑΣΟΚ επισημάνθηκε στον αρμόδιο υπουργό Γ. Παπακωνσταντίνου ότι «όλο λέμε ότι δεν θα πάρουμε νέα μέτρα και όλο τα παίρνουμε τελικά. Χρειάζεται άλλη πολιτική». Αυτό, αναφορικά με τη νέα «δωρεά» των 30 δισ. ευρώ στις τράπεζες, ενώ για το χρέος η κ. Β. Παπανδρέου ήταν ξεκάθαρη: «Έπρεπε να είχαμε πάει εδώ και καιρό σε αναδιάρθρωση. Έτσι κι αλλιώς το 2013 θα πάμε. Γιατί να μην πάμε τώρα;». Στο απλό αυτό ερώτημα ο κ. Παπακωνσταντίνου προτίμησε να μην μπει στην ουσία, διαψεύδοντας (αν μπορεί να διαψεύσει κανείς το μέλλον…) τέτοια προοπτική. Επίσης η βουλευτής Μεσσηνίας κ. Ν. Γιαννακοπούλου είπε το αυτονόητο που όλος ο κόσμος το συζητάει, ότι δηλαδή η κυβέρνηση δεν πείθει κανέναν με τις πράξεις της, αφού «ως αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει σημαία την κριτική για τα δισεκατομμύρια που παρείχε ως εγγυήσεις στις τράπεζες η κυβέρνηση Καραμανλή και παρέμεναν αναξιοποίητα και τώρα συμβαίνει το ίδιο».

Και τα δύο θέματα έχουν βάση. Το ΠΑΣΟΚ έκανε σκληρή κριτική στη ΝΔ για τα δισ. που έδωσε στις τράπεζες ως κυβέρνηση και τώρα κάνει το ίδιο, με μεγαλύτερη μάλιστα συχνότητα. Έτσι καθιστά ανενεργά τα πολιτικά επιχειρήματα που ανέδειξαν το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση σε βάρος της κακής κυβέρνησης Καραμανλή. Αυτό έχει και άλλες επιπτώσεις στην εικόνα και την αξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ, μια και θυμίζει έντονα νεοφιλελεύθερες εποχές Σημίτη και μάλιστα σε χειρότερη εκδοχή. Ο Κ. Σημίτης διατηρεί (ακόμα) ως επιτυχία την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ (έως ότου αποδειχθεί ότι επρόκειτο για τεράστιο φιάσκο, μια και η ισοτιμία εισόδου ήταν καταφανώς σε βάρος των αντοχών της χώρας μας) ενώ ο Γ. Α. Παπανδρέου βαρύνεται με την αδιέξοδη επιλογή της νέας φτώχειας για τους εργαζόμενους και τη μεσαία τάξη. Την τάξη δηλαδή που αναδεικνύει το ΠΑΣΟΚ σε ηγεμονική πολιτική δύναμη και του δίνει την εξουσία.

Η ελληνική κυβέρνηση μοιάζει να θέλει να αποφύγει την αναδιάρθρωση, κάνοντας πως δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα, ενώ όλα φαίνεται να οδηγούν εκεί. Τελικά, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να ξυπνήσουμε μια μέρα και αυτή η κυβέρνηση απλώς να μην υπάρχει. Να έχει εξατμιστεί, χωρίς να χρειαστούν εκλογές…