Με τον φόβο ζει ο άνθρωπος!
// Λάκης και πάσης Ελλάδος;
«Δεν είναι μόνο ο Λάκης, είναι και οι “Αρβυλαίοι”! Αλλά όταν μιλάμε για πολιτική σάτιρα, ναι, Λάκης και πάσης Ελλάδος…».
// Γιατί απουσιάζετε από την τηλεόραση;
«Δεν απουσιάζω ηθελημένα. Εγώ θέλω να κάνω τηλεόραση και μπορώ. Και ο κόσμος το θέλει, το βλέπω στο δρόμο, το είδα στον Λάκη… Μάλλον τα κανάλια δεν θέλουν, φοβούνται το τι θα λέω και δεν είναι καιρός για πρόστιμα ή για άνωθεν εντολές… Χρωστάνε και τα περισσότερα… (γέλια)».
// Ναι, αλλά αυτή τη στιγμή μόνο οι σατιρικές εκπομπές πουλάνε και τα κανάλια τα κέρδη τα θέλουν. Δεν είναι τυχαίο αυτό που διαβάζουμε, ότι σας έχει γίνει πρόταση για σατιρική εκπομπή με τον Σωτήρη Καλυβάτση…
«Κυκλοφορούν τα νέα…».
// Όπως πρόταση και για ταινία στον κινηματογράφο;
«Αφού τα ξέρεις, τι με ρωτάς;».
// Αν ξεκινούσατε τώρα με τον Καλυβάτση μια σατιρική εκπομπή, ποιοι θα είχαν την τιμητική τους και τις μιμήσεις τους;
«Ο Παπακωνσταντίνου, ο Γερουλάνος, ο Μιχελάκης νέο αίμα…».
// Από τους παλιούς;
«Εννοείται Παπανδρέου, Σημίτης, Σαμαράς, Μητσοτάκης, Ντόρα, Παπαρήγα… Αν ζούσε ο Σακελλάριος, ο Τσιφόρος, ο Γιαλαμάς, ο Πρετεντέρης, θα είχαν να γράψουν πάνω σ’ ολοκληρωμένους τύπους. Πολλά τα μπουμπούκια… Αλλά και από τον αθλητισμό και το λάιφ στάιλ. Ένα σωρό οι χαρακτήρες… Έτοιμοι στο πιάτο».
// Έχω κρατήσει ένα περιοδικό του Κωστόπουλου συλλεκτικό για την κωμωδία και έχει μαζί σε φωτογραφία τον Λαζόπουλο, τον Φιλιππίδη και εσάς ως τους καλύτερους κωμικούς της εποχής μας… Εκεί λέτε κάτι φοβερό…
«Α, λες αυτή τη φωτογράφηση που μου έβαλαν λευκό κοστούμι; Ναι, θυμάμαι τι είχα πει, γιατί είχε παίξει αρκετά… Ότι στην Ελλάδα υπάρχει σόου, αλλά δεν υπάρχει μπίζνες. Ο Λάκης μου είχε πει τότε “Γιώργο, αν είχες γεννηθεί στην Αμερική θα ήσουν σαν τον Στιβ Μάρτιν”… Τον ευχαρίστησα, αλλά δεν φτάνει μόνο το ταλέντο στην Ελλάδα».
// Και τι άλλο δεν υπάρχει στην Ελλάδα;
«Στην Ελλάδα υπάρχει λάιφ στάιλ χωρίς να υπάρχει λάιφ…».
// Δεν υπάρχει ζωή λοιπόν, μας την έκλεψαν;
«Εγώ μεγάλωσα στη Φιλαδέλφεια, σε μια προσφυγική γειτονιά. Έβλεπα σιγά σιγά ότι οι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια, παρόλο που έκαναν δουλειές του ποδαριού, τα χρήματα που μάζευαν δεν τα επένδυαν σ’ ένα ακίνητο για να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, αλλά σε BMW. Δεν είχαν να φάνε που λέει ο λόγος, αλλά η μόστρα μόστρα… Επίδειξη! Αυτοκίνητο ακριβό, θεαθήναι… Νεοπλουτσιμός! Στα πιο χάι στρώματα έπαιζε το Πόρσε Καγέν. Αυτοί οι άνθρωποι που τα έδωσαν όλα για ένα αμάξι και τότε ζούσαν με τις αξίες του τίποτα, τώρα ζουν χωρίς τίποτα! Έζησαν με τίποτα και πέθαναν με το καθόλου. Όταν έχασαν οι νεόπλουτοι τον αέρα και τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες, έχασαν και την υγεία τους και τη ζωή τους. Βέβαια, υπάρχουν ακόμη κάποιοι που επιβιώνουν. Ο αθλητικός χώρος, ας πούμε, είναι ακόμη πολύ βρόμικος… Είναι δυνατόν να ζούμε ακόμη στον αθλητισμό την εποχή της κασετολαγνείας; Μαυρίκηδες παντού; Υποκλοπές στο ποδόσφαιρο; Στενοχωριέμαι για τη χώρα μου. Γιατί κάποιοι μας πούλησαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μετά, ότι είμαστε η χώρα της ανάπτυξης και τώρα τρώμε τις σάρκες μας. Γιατί εκεί μας κατάντησαν από τα παραμύθια του Χρηματιστηρίου…».
// Κατάφεραν και μας έκαναν τους Έλληνες μ’ αυτόν τον ήλιο καταθλιπτικούς και απαισιόδοξους;
«Έβλεπα μια ταινία προχθές, τη “Λόλα”. Αυτές οι ταινίες της δεκαετίας του ’60 που τις περνάμε στο ντούκου έχουν σενάρια βγαλμένα από τη ζωή. Λέει ο Φέρμας του Άρη πριν αναμετρηθεί με τον Παπαγιαννόπουλο στην Τρούμπα: “Δυο πράγματα είναι στη ζωή σημαντικά. Χαμόγελο και λεβεντιά! Ψυχή βαθιά, ρε… Κοιτά να μη σ’ τα πάρει κανείς”…».
// Εμάς μας τα πήραν; Και το χαμόγελο και τη λεβεντιά;
«Τι να σου πω, βρε Μαρία… Ξέρεις ότι η κατάθλιψη είναι μεταδοτική. Το διάβασα σ’ έρευνα. Αν κάνεις παρέα με καταθλιπτικούς θα γίνεις και εσύ καταθλιπτική. Γι’ αυτό πάντα με χαμογελαστούς ανθρώπους να κάνεις παρέα. Όσο για τη λεβεντιά… Οι παλιοί μού έλεγαν ότι μετά τον εμφύλιο ζούσαν με πολύ λίγα οι Έλληνες. Ήταν μεροκαματιάρηδες, αλλά είχαν αξιοπρέπεια και το κεφάλι ψηλά. Βιοπαλαιστές οι περισσότεροι, αλλά κουτσά στραβά τα έβγαζαν πέρα και ζούσαν τίμια. Σήμερα βλέπω τη νέα γενιά μέσα στη σπατάλη, την ευδαιμονία και την καλοπέραση. Γιατί δυο κινητά, τέσσερα τζιν και πόσα γκατζετάκια; Έμαθαν στην ευκολία και με την πρώτη στραβή το κεφάλι από κάτω… Εμ, δεν είναι έτσι».
// Άρα βιώνουμε μια κρίση αξιών σήμερα. Επαναπροσδιορίζουμε αξίες. Καλό είναι αυτό…
«Ναι, από τη μια, λες θα κόψω τα υλικά αγαθά γιατί προέχει να βγάλω μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών για να βλέπω τον φίλο μου ή για να έχω βενζίνη να πάω να δω τη μάνα μου. Αλλά, πλέον, φτάσαμε στο σημείο -και περισσότερο πλήττεται ο ιδιωτικός τομέας- κάποιοι άνθρωποι να μην πάνε να φάνε στους γονείς τους την Κυριακή γιατί δεν έχουν βενζίνη ή γιατί δεν μπορούν να πάρουν ένα ταξί. Αυτό είναι αντικοινωνικό! Θα μαγειρεύουμε και θα κάνουμε μέσα από το ίντερνετ ότι τρώμε όλοι μαζί μέσα από τηλε-διάσκεψη… Αυτό που συμβαίνει σιγά σιγά είναι οικονομική τρομοκρατία».
// Πάντως, με το φόβο ότι μήπως αύριο δεν έχω λεφτά όλοι μας μειώσαμε τις κοινωνικές επαφές μας…
«Δυστυχώς ο σύγχρονος άνθρωπος έχει μάθει να ζει πάντα με ένα φόβο. Ο φόβος της πυρηνικής καταστροφής, ο φόβος της γρίπης, ο φόβος της τρελής αγελάδας, ο φόβος της τρομοκρατίας των Αράβων, ο φόβος τώρα της οικονομικής καταστροφής, ο φόβος του σούπερ μάρκετ… Άντε, δώστε μας χαπάκια και πολυβιταμίνες να αντικαταστήσουμε και το φαγητό, να τελειώνουμε. Όζον που λέει και ο γιατρός Φικιώρης… (γέλια)».
// Ναι, αλλά και εμείς βάλαμε το χεράκι μας για την καταστροφή του
πλανήτη…
«Η φύση εκδικείται. Ο Λιακόπουλος δεν έχει άδικο… Τη δεκαετία του ’80 θυμάμαι διάβαζα μια εφημερίδα που έλεγε ότι Αμερικανοί επιστήμονες βομβάρδιζαν τα σύννεφα με υδρογόνο και έβρεχε. Τεχνητή βροχή. Τώρα πολλοί λένε ότι οι Αμερικανοί έκαναν υποθαλάσσιες πυρηνικές δοκιμές και προκλήθηκε ο σεισμός και το τσουνάμι. Τι να πω; Διαβάζω ότι επειδή στερεύει το πετρέλαιο σε γη και θάλασσα, γίνονται διάφορα παράξενα πράγματα και θα καταντήσουμε τη γη μας κουφάρι…».
// Απληστία και συμφέροντα. Ο κόσμος όμως ακόμη και σε πολύ αυστηρά θεοκρατικά καθεστώτα επαναστατεί. Το περίμενες αυτό από τα αραβικά κράτη;
«Αφού η πείνα και η δίψα του τρίτου κόσμου άγγιξε και αυτούς… Ο άνθρωπος εξεγείρεται όταν πεινά και όταν διψά. Κάτσε και θα δεις σε λίγο τι θα γίνει στην Ευρώπη από τις κοινωνικές ανισότητες. Θα παίρνει 300 ευρώ ο εργαζόμενος… Τώρα κάνει δυο δουλειές για να επιβιώσει. Ξέρεις ότι γνωρίζω παιδιά που ντρέπονται να πουν στους φίλους τους ότι έχουν δουλειά; Εκεί φτάσαμε. Η δουλειά προνόμιο. Σήμερα δυστυχώς ούτε η παιδεία και τα πτυχία δεν σου χτίζουν ένα όνειρο στο μέλλον…».
// Η τηλεόραση αυτά που λέτε τα παρουσιάζει; Την κοινωνία δίχως αύριο…
«Ναι. Η τηλεόραση σε κάποιες εκπομπές και δελτία είναι η κοινωνία αυτή τη στιγμή. Αντικατοπτρίζει την ελληνική κοινωνία στο σήμερα. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στην τηλεόραση με ωραίο πνεύμα και έτσι πολλές φορές όταν δεν είναι όλα ιδανικά στην TV, λέω “δεν πειράζει”…».
// Της δίνετε συγχωροχάρτι;
«Η τηλεόραση είναι ως Μέσο φάτε μάτια ψάρια, άρτος και θεάματα! Είναι όπως τα γκουρμέ εστιατόρια. 75 ευρώ το άτομο και δεν χορταίνεις! Υπερεκτιμημένα! Σου λένε κοτόπουλο σοταρισμένο σε περιστροφή στον αέρα, αμύγδαλο από την κοιλάδα του Φαραώ στην Αίγυπτο και ρύζι από το τελευταίο πεζούλι του βουνού Κινταμάνι στο Μπαλί… Αποτέλεσμα; Να πηγαίνεις μετά για σουβλάκια στον Μπούμπη της γειτονιάς σου γιατί πεινάς. Σασπένς, “Λάμψη”, “Καλημέρα ζωή”…».
// Τι βλέπετε και τι δεν βλέπετε στην τηλεόραση;
«Βλέπω Λάκη φανατικά και Γιώργο Αυγερόπουλο. Σ’ αυτό το παιδί αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Δεν βλέπω “Real housewifes”. Αυτές οι νοικοκυρές, γιατί εδώ ο ΑΝΤ-1 μας κάνει πλάκα, ας το παραδεχτεί, είναι η Λάτση ή η Χατζηιωάννου;».
// Γιατί βλέπετε Λάκη φανατικά;
«Το έχω ξαναπεί. Ο Λάκης θα έπρεπε να είχε μια εκπομπή κάθε μέρα όλο το χρόνο για είκοσι λεπτά μετά το δελτίο ειδήσεων για να μας λέει αλλιώς τα νέα. Θα είχαμε σωθεί από πολλά…».
// Οι «Ράδιο αρβύλα» γιατί σας αρέσουν; Μου το είπατε από την αρχή της συνέντευξης…
«Τα παιδιά του “Ράδιο αρβύλα” έχουν άλλη διείσδυση στα πράγματα. Είναι οι ατακαδόροι της σάτιρας. Και αυτό είναι τέχνη και γίνεται μέσα από την παρέα και το χύμα. Έχουν το επιμελώς ατημέλητο, το απόψε αυτοσχεδιάζουμε, το λογοπαίγνιο».
// Εσείς από πού εμπνέεστε;
«Το καλό το πιάνεις στο δρόμο, το παρατηρείς… Κρυφακούω στις καφετέριες τον κόσμο, πηγαίνω στα νοσοκομεία να δω τι λένε στον κόσμο οι γιατροί, παρατηρώ τις υπηρεσίες του δήμου… Απίθανοι δημόσιοι υπάλληλοι!».
// Με τον Θέμο Αναστασιάδη γελάτε;
«Με την ειρωνεία του μακράν. Μετρ. Έχει εμπειρία έντεκα χρόνια!».
// Δεν θα μας αποκαλύψετε τι είναι αυτό που συζητάτε με τον Καλυβάτση;
«Πίστεψέ με, αυτό που έζησα με τον Λάκη με το ζωντανό κοινό από κάτω μου άρεσε πολύ. Και ο κόσμος το ρουφάει. Με είχε σηκώσει κάποτε στην πίστα ο Αντώνης Ρέμος που είχα πάει να τον δω στα μπουζούκια και αυτοσχεδίασα. Έκανα τον Χατζηνικολάου, τον Γεωργίου και ο κόσμος είχε τρελαθεί στα γέλια. Θα ήθελα να κάνω κάτι στην τηλεόραση και να έχει ζωντανό κοινό. Και μ’ αρέσει ο Καλυβάτσης. Τον χάζευα από τότε που ήταν με τον Κανάκη και τον Παραρά. Τον θαυμάζω. Είναι κωμικός που δεν χάνει τα λόγια του. Όταν του είπα την ιδέα να κάνουμε κάτι μαζί την τηλεόραση μου είπε “βρε Γιώργο, εγώ δεν κάνω μιμήσεις”. Μα, εγώ δεν θέλω τον Σωτήρη να κάνει μιμήσεις, θέλω έναν κωμικό βέρο πάνω στη σκηνή, να κόβουμε και να ράβουμε μαζί. Μ’ άρεσαν πάντα τα ντουέτα. Τα δίδυμα τα κωμικά. Μουστάκας – Χάρρυ Κλυνν, Αυλωνίτης – Ρίζος, Σταυρίδης – Φωτόπουλος, Χοντρός – Λιγνός. Θα είχε πλάκα να έκανα τον Πάγκαλο, την Ορθούλα Παπαδάκου, τον Παπανδρέου χανσενικό στο “Νησί”, τον Σαμαρά στο ντοκιμαντέρ του 1821 και ο Σωτήρης τα δικά του… Μ’ αρέσει να μπερδεύω πρόσωπα και καταστάσεις».
// Τα δελτία ειδήσεων έχουν σάτιρα;
«Έχω δει και δημοσιογράφους που λένε απλά τις ειδήσεις και δημοσιογράφους να παίζουν με τη σάτιρα, να κάνουν μιμήσεις, ρόλους και πάει λέγοντας…».
// Πόσα χρόνια στην τηλεόραση;
«Στα είκοσι χρόνια ιδιωτικής τηλεόρασης, τα έντεκα. Τα μισά δηλαδή και αυτά με διαλείμματα. Βοηθάει και η αποτοξίνωση. Να μη σε τρώει συνέχεια ο κόσμος στη μάπα. Μ’ αρέσει η εναλλακτική του ραδιοφώνου…».
// Κυνηγηθήκατε πολύ, λένε, τόσο εσείς όσο και η Μαλβίνα από τον Σημίτη…
«Από τον Πανταγιά… Περσόνα νον γκράτα! Όταν όμως το σύστημα ήθελε να φάει τον Μητσοτάκη τους άρεσε πολύ ο Μητσικώστας που έκανε τον Μητσοτάκη στις μιμήσεις. Τότε ήμουν ο ήρωας του μιντιακού κόσμου. Μετά όταν έκανα τον Σημίτη, όπως άλλωστε θα έκανα τον κάθε πρωθυπουργό, παροπλίστηκα. Ο Μητσικώστας θέλει να ρίξει τον Σημίτη, ήμουν στο άρμα των κακών… Τότε με τον Μητσοτάκη ήμουν ο μάγκας. Δεν πειράζει, πέρασε και αυτό…».
// Τι είναι η σάτιρα τελικά;
«Η σάτιρα ξεβολεύει πάντα κάποιους. Φέρνει στην επιφάνεια τους εχθρούς και αφήνει να φανούν οι φίλοι».
// Πειράζει, ε;
«Η σάτιρα, αν δεν υπήρχε στην τηλεόραση, θα έπρεπε να την εφεύρουμε. Η τηλεόραση αλλά και η κοινωνία θα ήταν καλύτερη αν είχε για κάθε εκπομπή αθλητική, κοινωνική, πολιτική, οικονομική, λάιφ στάιλ, πολιτιστική, την αντίστοιχη σατιρική της. Με τη σάτιρα στραπατσάρεις τα σκουπίδια. Αν βάλεις ακόμη και απέναντι από το “Νησί” μια σατιρική εκπομπή να το σατιρίζει, ο κόσμος θα κάτσει να γελάσει. Αρκεί να είναι έξυπνο το χιούμορ!».
// Ποιο είναι το μότο σας στη ζωή;
«Αυτό που λέει ο Ιωάννης Χρυσόστομος: “Δεν είναι φοβερό να πέσει κάποιος κάτω, αλλά να μην κάνει προσπάθεια για να σηκωθεί ξανά”… Όπως και μια κινέζικη παροιμία: “Το ταξίδι του ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων αρχίζει μ’ ένα βήμα”…».
// Άρα έχουμε ελπίδα ως κράτος;
«Ας κάνουμε το βήμα! Λιγότερα λόγια και ποιοτικά και περισσότερα βήματα. Άλλωστε, εμείς είμαστε το κράτος!».