Λαϊκισμοί και ακρότητες

Ευτυχώς που αναδύεται, μέσω της Δημοκρατικής Αριστεράς και του προέδρου της Φώτη Κουβέλη, μια υπεύθυνη φωνή στον χώρο της Αριστεράς που δεν δαιμονοποιεί τον διάλογο, εφόσον διεξάγεται στη βάση των προγραμματικών θέσεων – καθότι ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ προ πολλού έχουν προσχωρήσει αποκλειστικά σε περιθωριακές λογικές και πρακτικές, που ευθέως αντιστρατεύονται τον αριστερό ορθολογισμό. Ενώ η χώρα βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση μετά τη μεταπολίτευση, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγουν στο «αντί», στην ανυπακοή και στις αντισυγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων πολιτών». Κι επειδή τα δύο αυτά αριστερά κόμματα αντιλαμβάνονται ότι με την πολιτική τους βάζουν εμπόδια στη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία, προφητεύουν ότι η Ελλάδα έτσι ή αλλιώς θα χρεοκοπήσει – άρα αδίκως γίνονται οι θυσίες του λαϊκού παράγοντα.
•Και καλά, το ΚΚΕ είναι προσηλωμένο στο παλαιό κομμουνιστικό δόγμα του αντιμονοπωλιακού αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και της προλεταριακής επανάστασης, καθώς και του αντιευρωπαϊσμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, που προέρχεται από τη μήτρα της ανανεωτικής Αριστεράς, πώς κατάντησε μια καρικατούρα του ΚΚΕ; Παρακολουθούμε έκπληκτοι τον κ. Τσίπρα να υιοθετεί την ανυπακοή, να χαϊδεύει τις αντιδράσεις των «αγανακτισμένων» που πολλάκις οδηγούν σε προπηλακισμούς και διαπομπεύσεις, να προβλέπει ότι η χώρα «οδηγείται ολοταχώς στη χρεοκοπία, το 2013 ή και νωρίτερα» κι όλα αυτά να τα προωθεί στο όνομα της ανανεωτικής Αριστεράς.
•Σε απάντηση του κ. Τσίπρα, του κ. Αλαβάνου και άλλων ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αρκούν τα λόγια του πατριάρχη της ανανεωτικής Αριστεράς Λεωνίδα Κύρκου, που τους θυμίζει ότι «και ο Μουσολίνι ήταν θιασώτης των απολιτικών και λαϊκίστικων κινημάτων ανυπακοής και απειθαρχίας», ενώ ταυτόχρονα τους προειδοποιεί ότι «μόνον όσοι ονειρεύονται την Αλβανία του Χότζα θα ήθελαν την Ελλάδα εκτός Ευρώπης». Δυστυχώς, σήμερα, στον ΣΥΡΙΖΑ και στον ΣΥΝ έχουμε ηγεσίες που ήρθαν εκ μεταγραφής από το ΚΚΕ. Άλωσαν τον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς και τον μετέτρεψαν σε κομμουνιστική καρικατούρα. Άξιοι!