«Κάνε κουράγιο και ξεπούλα»
Γι’ αυτό και επιτιμούν τους «διαφωνούντες» υπουργούς και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, υποδεικνύοντας στον πρωθυπουργό να απομακρύνει τους -ιδιοτελείς- «αντιρρησίες» και να προχωρήσει σε ανασχηματισμό, επιλέγοντας τους «αποφασισμένους» που δεν θα διστάσουν να εξοντώσουν και την τελευταία ικμάδα της οικονομικής δραστηριότητας, τους «γενναίους» που θα περικόψουν, χωρίς ηθικές αναστολές, ακόμα περισσότερο τους μισθούς και τις συντάξεις, κατ’ επιταγήν των «νέων μέτρων», που αναγγέλλονται σχεδόν κάθε μήνα…
Όμως ο Γ. Παπανδρέου, το περιβάλλον του, η κυβέρνηση, εξάντλησαν τα πολιτικά τους όρια, δεν μπορούν να «μεταφέρουν» άλλο το βάρος του Μνημονίου, κι αυτή είναι η βασική διαπίστωση που δημιουργεί πανικό στα συστημικά συμφέροντα. Η κυβέρνηση έχει εξαντλήσει το σύνολο των πολιτικών της επιχειρημάτων, έχει αυτοακυρωθεί σ’ όλες τις προβλέψεις, σ’ όλες της τις υποσχέσεις. Ένα «επιχείρημα» της έχει απομείνει: Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΟΤΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΥΠΟΚΥΨΕΙ ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ.
Η ίδια η κυβέρνηση όμως έχει ήδη χρεοκοπήσει. Η διεύρυνση της κρίσης (κοινωνικής, οικονομικής) επέρχεται λόγω του πολιτικού χειρισμού της κρίσης αυτής από τη σημερινή κυβερνητική εξουσία που έχει πλήρως απαξιωθεί στα μάτια του ελληνικού λαού.
Ακόμα και το ύψος του ελλείμματος του 2010 αποκαλύπτει την παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης. Από την πρόβλεψη του 7,8% πριν από λίγους μήνες, ο Γ. Παπακωνσταντίνου «ολίσθησε» στο 9,8% πριν από λίγες εβδομάδες, για να φθάσουμε σήμερα στο επίπεδο του 10,6% και έχει ο Θεός…
Ταυτόχρονα το Δημόσιο έχει κηρύξει στάση πληρωμών. Τα χρέη και οι οφειλές προς ιδιώτες (από τους εργολάβους δημοσίων έργων, τους προμηθευτές των νοσοκομείων, μέχρι τους ωρομίσθιους καθηγητές) φθάνουν ήδη τα 8 έως 9 δισ. ευρώ…
Πολλοί αναφέρονται στην αναδιάρθρωση του χρέους αλλά ελάχιστοι ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. Το «σήμα κατατεθέν» του Μνημονίου -και της κυβέρνησης που το υπηρετεί- συμπυκνώνεται στα ΛΟΥΚΕΤΑ, στην ΑΝΕΡΓΙΑ, στη ραγδαία επιδείνωση του ΧΡΕΟΥΣ. Όποιος αρνείται να αναγνωρίσει το τραγικό αυτό αδιέξοδο δεν μπορεί να εξακολουθεί να χειρίζεται τις τύχες της χώρας και του λαού της.
Υπάρχει όμως διέξοδος; Ποια είναι η πραγματική και όχι η κατασκευασμένη οικονομική κατάσταση της χώρας;
Όλα τα οικονομικά μεγέθη που εμφανίζονται ως επίσημα είναι κατ’ ουσίαν ψεύτικα. Εξακολουθεί να λειτουργεί ένας τεράστιος μηχανισμός παραοικονομίας που υπερβαίνει το 30% του συνολικού ΑΕΠ.
Μόνο από την απώλεια του ΦΠΑ και τη φοροδιαφυγή, αν συμπεριλάβουμε τον τομέα της παραοικονομίας, το Δημόσιο χάνει ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ περίπου 35 δισ. ευρώ. Επιχειρήσεις και εταιρείες εμφανίζουν ψεύτικα τιμολόγια, κυρίως όσον αφορά συναλλαγές με το εξωτερικό, χωρίς να καταβάλλουν ΦΠΑ. Η μισή ποσότητα των καυσίμων εισάγεται στην πράξη λαθραία.
Εάν υπήρχε η στοιχειώδης πολιτική βούληση να παταχθούν αυτά τα κυκλώματα, τότε θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί μια σταδιακή αποπληρωμή του χρέους, χωρίς να στραγγαλίζεται η οικονομική δραστηριότητα της εσωτερικής αγοράς, ούτε να μειώνεται συνεχώς η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων.
Αντί όμως η κυβέρνηση να κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση, διαμορφώνοντας μάλιστα ένα πεδίο κοινωνικής συναίνεσης, διαγράφει με μια μονοκονδυλιά φοροδιαφυγή της τάξεως των 24 δισ. ευρώ (ας μάζευε τουλάχιστον τα μισά) και έχει στην πράξη εγκαταλείψει κάθε τέτοια προσπάθεια. Υπάρχουν άλλωστε τα εύκολα «θύματα»…
Ένα σοβαρό τμήμα της παραοικονομίας, της φοροδιαφυγής, της άνομης συναλλαγής διαμορφώνει σήμερα τον μηχανισμό στήριξης της κυβέρνησης. Σε μια ευρύτερη θεώρηση, ένα ισχυρό τμήμα της παραοικονομίας στρέφεται κατά της υγιούς οικονομικής – επενδυτικής δραστηριότητας έχοντας ως «πολιτικό υπομόχλιο» την κυβέρνηση και το ηγετικό της επιτελείο. Γι’ αυτό και η εξελισσόμενη πορεία καταστροφής σηματοδοτείται από το δίπολο ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ και ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ της ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ.
Πολλές υποσχέσεις έδωσε ο πρωθυπουργός. Πολλές προσδοκίες καλλιέργησε. Πολλούς ευτελείς χαρακτηρισμούς κατά του ελληνικού λαού και κατά της εθνικής οικονομίας διατύπωσε. Πολλές απειλές, εκβιασμούς, «τρομοκρατικές» επιθέσεις εξαπέλυσε… Όμως έκανε μια σωστή διαπίστωση, πριν καν διενεργηθούν οι εκλογές του Οκτωβρίου του 2009: ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ. Γι’ αυτό μας παρέδωσε στην εξουσία των δανειστών-δυναστών μας, αρκούμενος ο ίδιος (και η κυβέρνησή του) στον ρόλο του διαμεσολαβητού / εντελοδόχου.
Όμως τα συστημικά-μνημονιακά συμφέροντα δεν βρίσκουν εύκολα «διάδοχες λύσεις». Γι’ αυτό και οι προπαγανδιστικοί τους μηχανισμοί εκπέμπουν από τα «δελτία ειδήσεων» και τις εφημερίδες τους την απόγνωσή τους αυτή… Ψυχραιμία κύριοι… Υπάρχει, κάπου, και ο ελληνικός λαός…