Διά χειρός…

…του Γιώργου Κατρούγκαλου, δικηγόρου, αναπληρωτή καθηγητή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, σε σημείωμά του στην «ΚΕ»:

ΧΑΔΙ ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ
«“Μαζί τα φάγαμε”, μας δήλωνε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, εκπρόσωπος ενός πολιτικού συστήματος που οδήγησε τη χώρα σε σταθερή τροχιά αργού θανάτου. Αν είναι όμως όλοι ένοχοι, δεν υπάρχουν υπεύθυνοι. Και εάν δεν υπάρχουν υπεύθυνοι, μπορούν να εμφανίζονται ως άμωμες περιστερές οι καθόλου μετανοημένες Μαγδαληνές της πολιτικής. Είναι δυνατόν να μην το εισπράττουν αυτό ως εμπαιγμό, ιδίως οι πιο αδύναμοι από εμάς; Η ύβρις είναι τέτοια, ώστε το γιαούρτι που εκτοξεύτηκε εναντίον του εκφραστή της να αποτελεί χάδι και όχι τιμωρία.
Η κάθαρση, όμως, δεν θα έρθει έτσι. Είναι ευχάριστο να βλέπουμε τον εξευτελισμό όσων ευτέλισαν τη ζωή μας. Σαν να ανακουφιζόμαστε όταν όλοι αυτοί δεν μπορούν πια να πάνε σε ένα εστιατόριο να φάνε δημόσια ή να βγουν βόλτα με τα παιδιά τους, χωρίς να φοβούνται τι θα βρουν στο επόμενο στενό. Πρόκειται, όμως, για πρόσκαιρη και πλαστή ανακούφιση».

***

…του Λάκη Λαζόπουλου, σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία»:

«Ήμουν παρών την ώρα που μπήκε στο θέατρο “Αθηνών” για να δει το “Σλουθ” με τον Κιμούλη και τον Μαρκουλάκη ο Παπαντωνίου. Εμφανίστηκε ξαφνικά. Δεν τον περίμεναν. Και η αίθουσα εξερράγη. Φώναζαν “έξω, κλέφτη, φύγε”. Ξέρουν πλέον πολύ καλά οι πολιτικοί πως δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν. Κι ενώ υπάρχει οργή, υπάρχει και υπομονή. Πιστεύω ότι οι εκρήξεις που γίναν στη Μέση Ανατολή και την Αφρική είχαν αποτέλεσμα, επειδή ήθελαν να τελειώσει ό,τι είχαν. Η κατάσταση εδώ είναι διαφορετική. Ναι μεν θέλουν να τελειώνει αυτή η κατάσταση, αλλά θέλουν και να ξέρουν πού θα βρεθούν μετά».