Πορεία θανάτου…
Ξέρουμε ότι τρομάζουν οι γραμμές αυτές. Αλλά μαγικές εικόνες δεν υπάρχουν πια. Ψάχνουμε για κάποιο χαμόγελο, αλλά όσο κι αν ψάχνεις δεν βρίσκεις κανέναν να σου πει κάτι ευχάριστο. Αισιόδοξο. Έστω ότι κάπως θα τα καταφέρουμε… Ξεραΐλα παντού. Κάλπικη η ανάσα που δήθεν πήραμε με τη μείωση του επιτοκίου και την επιμήκυνση. Καλαμπούρι η διαβεβαίωση διά υπουργικών χειλέων ότι το 2011 η ύφεση θα έχει εξαφανιστεί.
Δεν υπάρχει άνθρωπος εδώ και έξω που να πιστεύει ότι ο λογαριασμός βγαίνει. Ακόμη και οι υπερασπιστές του Μνημονίου έχουν περάσει στην απέναντι όχθη.
Δεν ζητάει τυχαία ο Ανδρέας Λοβέρδος να πούμε επιτέλους την αλήθεια, απευθυνόμενος προς τον πρωθυπουργό ουσιαστικά. Γνωρίζει ότι δεν υπάρχει οδός σωτηρίας.
Ο Αλέκος Παπαδόπουλος, σώμα από το σώμα του ΠΑΣΟΚ, είπε την αλήθεια που ζητάει ο Λοβέρδος. Ότι είμαστε σε πορεία προς την καταστροφή. Το έλλειμμα όχι μόνο δεν μειώθηκε ούτε εκατοστό, αλλά αυξήθηκε παρά το κόψε και κόψε από τον «τσάρο». Τζάμπα οι θυσίες. Πού πήγαν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια από τις μειώσεις, τις αυξήσεις και τους φόρους, κύριε Παπανδρέου; Στον πίθο των δανειστών μας, αν δεν το ξέρετε, κύριε πρωθυπουργέ. Το χρέος αυξήθηκε, η θηλιά έσφιξε περισσότερο, τα δεσμά θα κρατήσουν για χρόνια…
Αν δεν μπαίναμε στο… Γκουαντάναμο του ΔΝΤ και των συνεταίρων μας, πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα, κύριε Παπανδρέου και όλοι εσείς που μακαρίζατε το Μνημόνιο; Και τότε λέγατε σ’ όσους αντιδρούσαν ότι θα είχαμε χρεοκοπήσει αν δεν μας έδιναν τα 110 δισ. Δηλαδή σήμερα πλέουμε σε πελάγη ευημερίας; Και δένουμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα;
Μας πήραν στον λαιμό τους, όλο και πιο συχνά ακούς να λέει ο κόσμος. Σε γειτονιές όχι μόνο φτωχικές. Στην Αθήνα και σ’ όλη την επαρχία.
Και τώρα τι γίνεται; Θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια, περιμένοντας την γκιλοτίνα; Φυσικά και όχι.
Διέξοδος λυτρωτική υπάρχει ακόμα.
Να απαιτήσουμε από την ΕΕ και βασικά τη γερμανίδα καγκελάριο επαναδιαπραγμάτευση. Όλα από την αρχή πάνω στο τραπέζι. Πράγμα που δεν έκανε ο κ. Παπανδρέου όταν υπέγραφε ΑΠΝΕΥΣΤΙ το Μνημόνιο που του έβαλαν μπροστά του… Βάζοντας τους όρους μας, όπως έκανε ο μάγκας ιρλανδός πρωθυπουργός. Που ήδη η Ιρλανδία είχε πάρει καλύτερους όρους από μας.
Για 6 χρόνια περίοδο χάριτος. Δεν πληρώνουμε ούτε ευρώ για δόσεις και τόκους. Και η εξόφληση πάει πίσω 30 και παραπάνω χρόνια, ζητώντας από «κούρεμα» μέχρι ολική διαγραφή.
Ξεκάθαρα να πούμε ότι αυτά μόνο συζητάμε. Κι αν δεν συμφωνείτε, γεια και χαρά, μένουμε μέσα στο ευρώ (δυνατότητα να μας πετάξετε δεν έχετε, χρειάζεται ομοφωνία), δεν πληρώνουμε και να δούμε ποιος θα είναι ο χαμένος…
Μόνο μ’ αυτήν τη γλώσσα μπορούμε να αποφύγουμε τον θάνατο… Όλα τ’ άλλα περί κυβερνήσεων συνεργασίας, προσωπικοτήτων και αρίστων είναι κουραφέξαλα.
Αν ο κ. Παπανδρέου δεν το μπορεί, κανένας δεν τον υποχρεώνει να παραμείνει. Πάνω απ’ όλα προέχει η σωτηρία της πατρίδας…