Η Μελαγχολική περίοδος της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας…
Η «Μελαγχολική Δημοκρατία», – οι φιλοσοφικές ενατενίσεις του γάλλου φιλοσόφου Πασκάλ Μπρυκνέρ για τον τρόπο λειτουργίας της σύγχρονης Δημοκρατίας, καθώς και τις επιδράσεις της στη ζωή των ατόμων και των εθνών- θα είχε εμπλουτισθεί επί το μελαγχολικότερο αν ο εξ Εσπερίας διανοητής είχε τη δυνατότητα να μελετήσει το παράδοξο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας την εποχή του Μνημονίου, προεδρεύοντος του κ. Κάρολου Παπούλια, πρωθυπουργεύοντος του Γ. Παπανδρέου του Γʼ, λειτουργούσης της Βουλής του 2009, της οποίας η πλειοψηφία, με τη συνηγορία της «Συμμαχίας των Προθύμων» (ΛΑΟΣ, Ντόρα Μπακογιάννη), αποδέχθηκε αμαχητί την υπαγωγή της Χώρας στην Οικονομική υποτέλεια της «τρόικας», καθώς και την περιαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς μειωμένης Εθνικής Ανεξαρτησίας!
Οι Δημοκρατίες, Δυτικού τύπου λειτουργούν ευρύθμως μόνο στο πλαίσιο της μετά θρησκευτικής ευλαβείας τήρησης, από το σύνολο των παραγόντων του πολιτεύματος, των Συνταγματικών Διατάξεων του Καταστατικού Χάρτη (Σύνταγμα).
Στην αντίθετη περίπτωση, η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία εκπίπτει σε απολυταρχία, το Κράτος μετουσιώνεται σε αυταρχικό. Διαρρηγνύεται το Κοινωνικό Συμβόλαιο και η υπεράσπιση του Συντάγματος, πλέον, επαφίεται στον «Πατριωτισμό των Ελλήνων».
Οι Νομοδιδάσκαλοι Κώστας Μπέης και Γ. Κασιμάτης ήδη, urbi et orbi, έχουν διακηρύξει τη διάρρηξη του Κοινωνικού Συμβολαίου και καταλογίζουν στον Θεματοφύλακα της τήρησης του Συντάγματος, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τη -διά της υπογραφής του της Διεθνούς Συνθήκης περί το Μνημόνιο- «νομιμοποίηση» της βάναυσης καταπάτησης των Συνταγματικών Διατάξεων!
Πέπλος σιωπής καλύπτει τις συνταρακτικές αυτές καταγγελίες των Νομοδιδασκάλων από τα ελεγχόμενα εκ μέρους του μεταπρατικού κεφαλαίου Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η δε συντηρούμενη από το βαλάντιο του έλληνα φορολογουμένου ΕΡΤ, ευπειθής «τοις κείνων ρήμασι» -ευτυχώς όχι το σύνολο των σχολιαστών της, αλλά νεοσσός σπουδαρχίδης, της κατά Τρίτη «Πρωινής Ενημέρωσης»- υποτονθορύζει τις «αλήθειες» του «Κόμματος του Μνημονίου»!
Το φαινόμενο παραπέμπει σε άλλες αλήστου μνήμης εποχές, όταν οι θιασώτες της «Μικράς και εντίμου Ελλάδος», την προεκλογική περίοδο των καταστροφικών για τη χώρα εκλογών της 1ης Νοεμβρίου 1920, αντέκρουαν την επιχειρηματολογία των Βενιζελικών για την «Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών» με το βυζαντινό σόφισμα:
«Κουτόγιαννε, το δικό σου χωράφι διπλασιάστηκε;»…
Το ηθικό κύρος του αξιώματος του Προέδρου της Δημοκρατίας ούτε αιτιολογεί ούτε συγχωρεί την περαιτέρω σιωπή του κ. Κάρολου Παπούλια…
Αλλά και οι δύο σπουδαιοφανείς Συνταγματολόγοι υπουργοί Ευ. Βενιζέλος και Ανδρέας Λοβέρδος τι έχουν να αντιλέξουν στις συνταρακτικές καταγγελίες των δύο Νομοδιδασκάλων;
Προφανώς ετοιμάζονται να εμφανισθούν τη 12η Απριλίου στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών – του τεμένους αυτού των Ελευθεριών των Ελλήνων- όπου οι δύο Νομοδιδάσκαλοι θα αναλύσουν επακριβώς την καταλυτική παραβίαση των Συνταγματικών Διατάξεων…
Η Βουλή, η Νομοθετική Εξουσία, υποτίθεται εγγυητής της τήρησης του Κοινωνικού Συμβολαίου, και ειδικότερα η πλειοψηφία της, πώς επιτρέπει στην Εκτελεστική Εξουσία, την κυβέρνηση, να καταπατά το Σύνταγμα, να νομοθετεί σε συνθήκες «κατεπείγοντος», να απεμπολούνται η Εθνική Κυριαρχία, το Κράτος Κοινωνικής Πρόνοιας και τα θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα του Ελληνικού Λαού;
Δυστυχώς για τους «Πατέρες του Έθνους», επαληθεύονται οι μελαγχολικές σκέψεις του αείμνηστου προέδρου της Βουλής Γιάννη Αλευρά:
«Δυστυχώς, εμείς οι βουλευτές το μόνο που σκεπτόμεθα την επομένη των εκλογών είναι πώς θα επανεκλεγούμε στις επόμενες εκλογές…».
Η αξιωματική αντιπολίτευση, κάτω από την ενοχή του παρελθόντος της και στηριζόμενη στη θεωρία του «ώριμου φρούτου», όχι μόνο έχει περιέλθει σε ένοχη αδράνεια, αλλά καταναλώνει τις δυνάμεις της στο να ερίζει περί του «διαμοιρασμού των ιματίων» της συντηρητικής πολυκατοικίας!
Την τιμή και την υπόληψη του Αστικού Κοινοβουλίου διασώζει η έντονη παρουσία της Αριστεράς, κομμουνιστικής και «εκσυγχρονιστικής».
Αλέκα Παπαρήγα και Αλέξης Τσίπρας δίδουν καθημερινώς τη μάχη διάσωσης έστω και των τελευταίων υπολειμμάτων του Κοινωνικού Συμβολαίου και διδάσκουν Πατριωτισμό…
Το αποφώλιο της «εκσυγχρονιστικής» Αριστεράς, η αυτοαποκαλούμενη «Δημοκρατική Αριστερά» του κ. Φώτη Κουβέλη, απλώς υπενθυμίζει στον κόσμο του μόχθου και του πνεύματος για τον ηγέτη της την ποιητική αποστροφή:
– «Πού ‘σαι, νιότη, που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος…»!
Η πνευματική «ελίτ», με επικεφαλής την Ακαδημία Αθηνών -το κατά τον δηκτικό Γιάννη Σκαρίμπα «Κουκουβαγείο»-, παρακολουθεί από το περικαλλές μέγαρό της τον «περιπατητικό»… εκφωνητή της «Βερεμιάδας» περί του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Το ΕΛΙΑΜΕΠ, η υποτιθέμενη «Δεξαμενή Σκέψης» του υπουργείου Εξωτερικών, εκστασιάζεται με τις επιδόσεις στην Εξωτερική Πολιτική του «δόκτορος» Δ. Δρούτσα και τα σχέδια για την «ελάσσονα προσπάθεια» στον χώρο της εκπαίδευσης της πολυφέρνου υπουργού Παιδείας κ. Άννας Διαμαντοπούλου!
Η Δικαστική Εξουσία, θεραπαινίδα της Εκτελεστικής, κυρίως στα ανώτατα κλιμάκιά της, παρακολουθεί αμέριμνη την καθημερινή καταπάτηση της Νομιμότητας, σε σημείο που ο Ελληνικός Λαός διερωτάται:
«Υπάρχουν άραγε δικαστές στο Βερολίνο;»…
Αντισυνταγματικοί νόμοι εφαρμόζονται, αναδεικνύονται από τις «παρεούλες» «καθηγητές» χωρίς «βασικούς τίτλους σπουδών», φωτογραφικοί διαγωνισμοί, χωρίς καν τη στοιχειώδη τήρηση των κανόνων αξιοκρατίας, διενεργούνται για την εκλογή διδακτικού προσωπικού στα ΑΕΙ, τα ιδρύματα υποτροφιών έχουν μετατραπεί σε κέντρα των πιο χυδαίων συναλλαγών. Πανεπιστημιακές έδρες δίδονται ως «προικώα» σε ημέτερους και επίδοξους γαμπρούς.
Η Δικαστική Εξουσία, απλώς, παρακολουθεί ή σφυρίζει αδιάφορα…
Η περίοδος της «Μελαγχολικής Γʼ Ελληνικής Δημοκρατίας» διανύει τα τελευταία βήματα προ του χαίνοντος κρημνού…
Και οι φύλακες υπνώττουν…