Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1Προ ημερών ανακοινώθηκε από την κυβέρνησή μας ότι άρχισαν να υπογράφονται οι συμβάσεις με τους εργαζομένους κατά παρέκκλιση από τις ρυθμίσεις που προβλέπει η Εθνική Συλλογική Σύμβαση. Και βέβαια αυτές οι συμβάσεις θα διαδοθούν τάχιστα, και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Τα πλεονεκτήματα των συμβάσεων αυτών για την εργοδοσία είναι πολλά και σημαντικά και αντιστοιχούν σε ανάλογες ζημίες για τους εργαζομένους. Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα για τους εργοδότες είναι ότι μειώνονται οι αποδοχές των εργαζομένων, απελευθερώνεται το ωράριο απασχόλησης και ισχυροποιείται η μορφή της προσωρινής απασχόλησης. Ήδη σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ άρχισε να εφαρμόζεται αυτή η πρακτική της απομάκρυνσης από τις συλλογικές συμβάσεις και της καθιέρωσης των ατομικών συμβάσεων εργασίας, και μάλιστα ορισμένου χρόνου.
Από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που είχαν ισχυρά ερείσματα για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, οι εργασιακές σχέσεις μεταπήδησαν στις διακλαδικές ή σε διατομεακές συμβάσεις εργασίας και τώρα συνεχίζουμε την εξέλιξη με τις ατομικές συμβάσεις. Πρέπει οι ιθύνοντες της ΕΕ, καθώς και των κυβερνήσεων των κρατών-μελών, να κατανοήσουν ότι ο εργαζόμενος δεν είναι «res». Είναι προσωπικότητα με δικαιώματα και, φυσικά, με υποχρεώσεις. Αλλά δεν είναι ποτέ επιτρεπτό η εργοδοσία να τον χρησιμοποιεί σαν εμπόρευμα, ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση. Άραγε έχουν συνειδητοποιήσει όλοι οι αρμόδιοι παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων και των εργοδοτικών ενώσεων, ότι αυτή η συμπεριφορά δεν τιμά καθόλου τον πολιτισμό μας;
2Πολλές φορές διερωτάται κανείς γιατί το κράτος διευκολύνει το τραπεζικό σύστημα με αλλεπάλληλες ενέσεις ρευστότητας και καθιστά υποχρεωτική για το κοινό την πραγματοποίηση πληρωμών μέσω τραπεζών για την ενίσχυσή τους. Υπενθυμίζουμε ότι αυτή η τακτική δεν είναι της σημερινής κυβέρνησης. Είχε ξεκινήσει από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή με την πρώτη ενίσχυση ρευστότητας που είχε χορηγήσει ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης. Είναι γεγονός ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα αντιμετωπίζει και αυτό ένα σοβαρό πρόβλημα υπερχρέωσης, όπως και το Δημόσιο. Ήδη έχει δανειστεί από την ΕΚΤ περίπου 96 δισ. ευρώ σε μεσοπρόθεσμα δάνεια, τα οποία θα αρχίσουν να εξυπηρετούνται από φέτος και μέχρι το 2015. Βέβαια οι τράπεζες έχουν προβεί σε αυξήσεις κεφαλαίου (όπως για παράδειγμα η Εθνική) και επιπλέον έχουν σταματήσει τη δανειοδότηση των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Με τη μέθοδο της συγκράτησης της πιστωτικής επέκτασης, οι τράπεζες έχουν στα θησαυροφυλάκιά τους αρκετό ρευστό από τα δάνεια που πήραν από την ΕΚΤ και από την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου τους που πραγματοποίησαν. Όμως ελλοχεύει ένας κίνδυνος σε βάρος του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, όπως και όλων των κρατών της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ο κίνδυνος είναι να αυξηθούν υπέρμετρα οι επισφαλείς απαιτήσεις. Με τα μέτρα περιορισμού των εισοδημάτων, πολλές επιχειρήσεις και νοικοκυριά έχουν περιέλθει σε αδυναμία εξόφλησης των τραπεζικών υποχρεώσεών τους. Και αυτός είναι ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες στο να μην μπορέσουν να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις.
3Την περασμένη εβδομάδα η ελληνική οικονομία υπέστη κι άλλο πλήγμα. Οι απατεώνες των εταιρειών αξιολόγησης των οικονομιών υποβάθμισαν την ελληνική οικονομία κατά δύο θέσεις από ΒΒ+ σε ΒΒ-. Αιτιολογικό της υποβάθμισης, το γεγονός ότι οι αγορές θεωρούν την ασκούμενη προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας μας αποτυχημένη. Η υποβάθμιση αυτή προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση τόσο του πρωθυπουργού όσο και των ιθυνόντων της ΕΕ. Αυτές οι αντιδράσεις είναι όψιμες και εκδηλώνονται κατόπιν εορτής. Όταν ο γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί από το 2009 προσπαθούσε να χτυπήσει αυτές τις εταιρείες που διαλύουν τις οικονομίες, κανένας από τους ηγέτες της ΕΕ δεν τον βοήθησε στην προσπάθεια αυτή. Και μόνον ο Πρόεδρος των ΗΠΑ τάχτηκε φραστικά αλληλέγγυος, αλλά δεν κατάφερε να χτυπήσει τη ρίζα αυτής της μεγάλης απάτης. Οι εταιρείες αυτές αξιολόγησης των οικονομιών δρουν ανεξέλεγκτα σε όλον τον πλανήτη και με αμοιβές υψηλές κατατάσσουν τις οικονομίες με γνώμονα αποκλειστικά και μόνον την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας μικρής κλίκας μεγαλοεπενδυτών. Να δούμε πότε η ΕΕ θα αποφασίσει να θέσει σε λειτουργία δική της εταιρεία αξιολόγησης των οικονομιών με αντικειμενικά κριτήρια και χωρίς σκοπιμότητες. Τώρα το έδαφος είναι πρόσφορο, καθώς και η κ. Μέρκελ πείστηκε για τον καταστροφικό ρόλο που παίζουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αξιολόγησης των οικονομιών.