ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ!

Στον Περισσό καταγγέλλουν ότι η κυβέρνηση ψεύδεται όταν λέει ότι δεν συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη και τονίζουν χαρακτηριστικά ότι στις χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί επιδρομή χωρίς το προκεχωρημένο φυλάκιο, την Ελλάδα, η οποία και στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει θέσει στη διάθεση της επέμβασης τη βάση της Σούδας, το αεροδρόμιο στον Άραξο και τη βάση των ιπτάμενων ραντάρ στο Άκτιο.

Στην ανάλυση που κάνει το ΚΚΕ για τον πόλεμο στη Λιβύη ξεκαθαρίζεται ότι είναι ένας πόλεμος που διεξάγεται με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας πόλεμος 100% άδικος και ιμπεριαλιστικός. Δεν στρέφεται, λένε, κατά του Καντάφι «τον οποίο ουδέποτε τον υποστηρίξαμε, ουδέποτε ήμασταν σύμμαχοί του και ουδέποτε είχαμε ως κόμμα κάποιες ιδιαίτερες σχέσεις μαζί του».

Είμαστε, τόνισε χαρακτηριστικά η Α. Παπαρήγα, εξίσου αντίθετοι με τον Καντάφι όπως είμαστε αντίθετοι με τον Σαρκοζί, τον Ομπάμα και την ελληνική κυβέρνηση. Γιατί ο Καντάφι αποτελεί το πρόσχημα αφού ο πόλεμος στρέφεται αντικειμενικά κατά του λαού της Λιβύης και είναι μάχη για τα πετρέλαια και τους αγωγούς του φυσικού αερίου.

Δεν είναι η πρώτη φορά, λένε στο ΚΚΕ, που αντιμετωπίζουμε το φαινόμενο οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις -προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους- να στρέφονται κατά ηγετών και κυβερνήσεων που πριν την επέμβαση ήταν σύμμαχοί τους, όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ και ο Καντάφι σήμερα στη Λιβύη. Ξεκαθαρίζουν ότι η εναντίωση του ΚΚΕ στον πόλεμο δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση στήριξη του Καντάφι, τον οποίο κατηγορούν ότι στο όνομα του σοσιαλισμού χτύπησε αλύπητα τις ριζοσπαστικές κομμουνιστικές ιδέες και δεν είναι τυχαίο ότι στη Λιβύη δεν μπόρεσε να υπάρξει κομμουνιστικό κόμμα, δεν είχε καν τη δυνατότητα να υπάρξει.

Για όσα προηγήθηκαν της επίθεσης στη Λιβύη υπενθυμίζουν ότι την πρόσκληση για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την επέμβαση την έκαναν οι λεγόμενες αντικαθεστωτικές δυνάμεις που είχαν εδραιωθεί στη Βεγγάζη, οι οποίες διεκδικούσαν για λογαριασμό τους ανακατατάξεις στην εξουσία στο πλαίσιο μιας διαπάλης για το ποιο τμήμα της αστικής τάξης, το παλιό ή το εκσυγχρονιστικό, θα διεκδικήσει την ιδιοκτησία και τη διαχείριση των πετρελαιοπηγών.

Δεν είναι τυχαίο, λένε, ότι ο διεθνής Τύπος αναφέρει ότι η επέμβαση στη Λιβύη αποφασίστηκε όταν ο Καντάφι δήλωσε δημόσια ότι τα πετρελαϊκά συμβόλαια της χώρας θα πάνε σε ρωσικές, κινέζικες και ινδικές εταιρείες, κάτι που έθεσε αμέσως σε κίνδυνο τις επενδύσεις που είχαν στη χώρα οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι’ αυτό και Ρωσία, Κίνα και Ινδία απείχαν στη σχετική ψηφοφορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ παρά το γεγονός ότι δημιουργεί ερωτήματα γιατί οι δύο πρώτες, ως μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, δεν προέβαλαν βέτο για να μπλοκάρουν τη σχετική απόφαση.

Σε καμία περίπτωση, τονίζουν στο ΚΚΕ, εμείς δεν πρόκειται να παρασυρθούμε στη λογική που λέει ότι όποιος είναι εναντίον του πολέμου είναι υπέρ του Καντάφι, ο οποίος, υπενθυμίζουν, ήταν διαχρονικά προνομιακός συνομιλητής του ΠΑΣΟΚ και των εκάστοτε κυβερνήσεών του.

Προειδοποιούν δε ότι τέτοιου είδους πολέμους μπορεί να έχουμε και στο κοντινό και το επόμενο διάστημα, γιατί οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι οξύτατες και σε αυτούς τους πολέμους δεν θα παίρνουν μέρος μόνο οι ηγετικές δυνάμεις του ιμπεριαλισμού, αλλά και οι ενδιάμεσες και περιφερειακές δυνάμεις στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα, όπως είναι η Ελλάδα.