Οι ανεπίτρεπτες εκτροπές Πάγκαλου

Και μάλιστα παραμονή ενάρξεως της διαδικασίας στη Χάγη, μετά την προσφυγή των Σκοπίων. Τυχαίο; Το ελπίζω. Αλλά δεν νομίζω…
Ό,τι και να συμβαίνει, αυτές οι ακροβασίες του κ. αντιπροέδρου (και παρά την απόδοση τους στην «ιδιορρυθμία» και τον «αυθορμητισμό» του) τείνουν ν’ αποβούν επικίνδυνες σε μείζονα πλέον βαθμό. Και πρέπει επιτέλους να του λεχθεί ότι:
* Όταν ομιλεί, δεν διατυπώνει σκέψεις Πάγκαλου, αλλά θέσεις μιας κυβερνήσεως. Δεσμευτικές για τη χώρα. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν αυτές οπλίζουν την αλλότρια κακοβουλία. Πέραν βεβαίως των άλλων διαστάσεων αυτών των συμπεριφορών του, που αφορούν το εσωτερικό πολιτικό τοπίο. Το οποίον και δυναμιτίζεται υπονομευόμενον. Σε ώρες που απαιτούν μείζονα υπευθυνότητα και κυρίως ενέργειες που ν’ αναπαράγουν δυναμικές ενότητος και όχι διχαστικών συνδρόμων.
Εάν αυτά που είπε και πάλιν από τηλοψίας ο Πάγκαλος, ελέγοντο από στέλεχος κυβερνήσεως άλλης ευρωπαϊκής χώρας, θα είχε προκύψει όχι μείζον θέμα, αλλά καταλυτική κρίση. Με τον ίδιο ν’ αποδομείται αυτοστιγμεί. Προκειμένου να μη προκληθούν εθνικές ρηγματώσεις.
Βεβαίως αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ και πουθενά πλην Ελλάδος. Θα ήτο τουλάχιστον παράλογο. Κι εκτός πλαισίων πολιτικής ανοχής. Το ίδιο το πολιτικό σύστημα -εάν αυτό δεν νοσεί όπως στα καθ’ ημάς- θα είχεν αυτομάτως αποβάλει και τον αυτουργό και τα παράγωγα των άνευ χαλινού επικινδύνων μηρυκασμών του. Γιατί αυτονοήτως πέραν και από επικίνδυνο είναι να κατηγορεί ευθέως ο αντιπρόεδρος μιας κυβερνήσεως αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος ότι απεργάζεται περίπου τη δολοφονία του!
Και ότι από το ίδιο κόμμα μισθώνονται αλλοδαποί μπράβοι για να τον στοχοποιούν με επιθέσεις, οι οποίες θέτουν εν κινδύνω και τη σωματική του ακεραιότητα!
Εάν λοιπόν δεν βρεθούν διορθωτικοί τρόποι περιστολής τέτοιων πολιτικών συμπεριφορών και αν δεν υπάρξει επιτέλους υπευθυνότης, θα γίνομεν μάρτυρες χειροτέρων. Ελπίζομεν όχι και μοιραιοτέρων.