Μη νοθεύετε το αθάνατο κρασί του ʼ21

Η υπονόμευση της ιστορικής συνείδησης των Ελλήνων συντελείται γοργά και συστηματικά τα τελευταία χρόνια. Η άλωση των Τμημάτων Ιστορίας και Διεθνούς Πολιτικής στα ΑΕΙ, η κατάληψη των θέσεων-κλειδιών στα διευθυντικά πόστα της εκπαίδευσης και στα ΜΜΕ από άτομα με εθνομηδενιστικές αντιλήψεις και ακτιβιστική νοοτροπία τείνουν να εξαφανίσουν κάθε αναφορά σε ό,τι εθνικό στον δημόσιο, αλλά και τον ιδιωτικό βίο αυτού του τόπου. Εξασθενίζει έτσι η ιστορική μνήμη του λαού μας. Αυτή που λέει ο ποιητής «μνήμη του λαού μου σε λένε Άθω / και σε λένε Πίνδο».
Σε ένα σχολείο όπου μετατρέπεται σε προαιρετική η ιστορική και θρησκευτική διδασκαλία, με τι θα σφυρηλατηθεί η ηθική ταυτότητα και η αυτογνωσία των παιδιών μας;
Μετασκευάζουν καταπώς τους βολεύουν τα ιστορικά γεγονότα. Παράδειγμα στη «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία» Γ’ Γυμνασίου του 2008 η δραματική νύχτα των Υμίων, κορύφωση τουρκικής επιθετικότητας, παρουσιάζεται στους μαθητές αθώα και άνετα έτσι: «Την ίδια εποχή με αφορμή τη διεκδίκηση από την Τουρκία της βραχονησίδας Ύμια στα Δωδεκάνησα ξέσπασε κρίση…». Οι συμμαθητές τους όμως του 2009/11 δεν θα μάθουν ούτε, έστω υπαινικτικά, ότι οι Τούρκοι είναι οι δράστες της κρίσης των Υμίων, διότι οι αυτολογοκριτές διέγραψαν τη φράση «από την Τουρκία»!
Ποικίλες συντεχνίες συμφερόντων, εξωελλαδικών και εγχωρίων, δρουν από κοινού ή παράλληλα, με στόχο τη διάβρωση της συνοχής του Ελληνισμού και τη μόνιμη αποδυνάμωσή του.
Η πολυδύναμη επιχείρηση ΣΚΑΪ-«Καθημερινής» – «ιστορική υπερπαραγωγή» την ονομάζουν οι πρωτομάστορές της– με τον ύπουλο επίτιτλο «1821-η γέννηση ενός έθνους», επιβεβαιώνει του λόγου του ασφαλές.
Η Ομάδα Βερέμη δεν ανακάλυψε την πυρίτιδα. Ανέσυρε απ’ τις σκονισμένες ντουλάπες τους σκελετούς της «νεωτερικότητας», η οποία είναι «γνωσιολογικά αυθαίρετη και ιδεολογικά διατεταγμένη». Η θεωρία αυτή, που θεωρεί τα έθνη τεχνητά δημιουργήματα των σύγχρονων κρατών, είναι και το κατάλληλο εργαλείο διάλυσής τους.
Ο Ελληνισμός από τις απώτατες απαρχές του διαθέτει αυτό που οι κοινωνικοί επιστήμονες ονομάζουν «ταυτοτική συνείδηση κοινωνίας». (Τα παραθέματα απ’ τη μελέτη Γ. Κοντογιώργη «Ερμής ο λόγιος» 1/2011 σ. 162 επ.) Δηλαδή μια ισχυρή και σταθερή αίσθηση τού ανήκειν σ’ ένα ομοιογενές πολιτισμικό σύνολο.
Ήδη στον Όμηρο είναι υπέρτατο καθήκον το «αμύνεσθαι περί πάτρης» (Ιλ. Μ 245) και στον Μαραθώνα «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν» (Σιμωνίδης ο Κείος). Η διαχρονική αυστηρή συνείδηση εθνικού όλου ξεχώριζε αείποτε Έλληνες και βαρβάρους και με τους όρους συμμετοχής στους Ολυμπιακούς αγώνες θεσμοποιήθηκε.
Αργότερα η ζεύξη της κλασικής σκέψης με τη χριστιανική Αποκάλυψη δημιουργεί την ελληνική όραση του χριστιανισμού, την ορθόδοξη παράδοση. Με την Ελληνορθοδοξία ως κινητήρια δύναμη έχουμε τη μετεξέλιξη του Ανατολικο-Ρωμαϊκού Κράτους, το μονοπολιτισμικό Βυζάντιο που συνέχισε να μάχεται κατά βαρβάρων.
Αυτό το ελληνικό κοσμοσύστημα εγγυάται την αδιάσπαστη συνέχεια και διάρκεια του Ελληνισμού στο κατ’ αρχήν πολυεθνικό Βυζάντιο.
Η Εθναρχούσα Εκκλησία που μάτωσε πολλάκις υπερασπιζόμενη το αγρίως δοκιμαζόμενο ποίμνιό της, κράτησε ακοίμητη την ελπίδα και τη βούληση αποτίναξης του τουρκικού ζυγού.
Αν το κρατίδιο του 1830 γέννησε, όπως ισχυρίζονται οι παραχαράκτες της ιστορικής μας μνήμης, το ελληνικό έθνος, αυτοί που ελευθέρωσαν την Ελλάδα πού ανήκαν, εν ονόματι τίνος πολέμησαν επί 9 χρόνια κατά τα οποία θυσιάστηκε το 1/3 του ενεργού πληθυσμού; Αλλά απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά γεννήθηκε η Ελευθερία του ελληνικού Έθνους μετά τους 4 αιώνες της δουλείας.
Η βάναυση απόπειρα του πολυδάπανου (Εθνική Τράπεζα, Soros κ.λπ.) τηλεοπτικού ανοσιουργήματος φυσικά και δεν μπορεί να σκιάσει την εκθαμβωτική λάμψη του μεγαλόπνοου τολμήματος των αγωνιστών του ʼ21 και του επιτεύγματός τους να ακρωτηριάσουν καίρια τη μεγαλύτερη τότε αυτοκρατορία της Ευρασίας.
190 χρόνια μετά, ο καθημαγμένος τότε και πολλάκις έκτοτε από τα πλήγματα των Ελλήνων Τούρκος, δρα σήμερα ρεβανσιστικά εναντίον μας ως δύναμη κατοχής στην Κύπρο και καθ’ ημέραν προσβολέας των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Τα φοβικά σύνδρομα των τωρινών ελλαδικών ελίτ, πολιτικών και λοιπών, έναντι των απογόνων εκείνων που εξευτέλισαν στρατιωτικά οι πρόγονοί μας, καθιστούν το υπερήφανο έθνος των Ελλήνων χλεύη των ηττημένων. Ο σεβασμός στην Ιστορία είναι αυτοσεβασμός. «Η επιλεκτική αποσιώπηση του παρελθόντος, το σβήσιμο ονομάτων, πράξεων, θρύλων, είναι μια ξεχωριστή φρικαλέα τυραννία» (G. Steiner).
Ο Τούρκος «Ποτέ μη στοχαστείτε / πως είναι δυνατός / καρδιοχτυπά και τρέμει / σαν το λαγό κι αυτός» (Ρήγας).