Ευρωζώνη: σιδερένια δημοσιονομική πειθαρχία

Τα έντονα δημοσιονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χώρες του ευρωζωνικού Νότου οδήγησαν τους ιθύνοντες της ΕΕ και κυρίως την Κομισιόν και την Ευρωζώνη στη λήψη ορισμένων σκληρών μέτρων. Η απόφαση, που θα ισχύσει οριστικά μετά τη Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στις 24-25 τρέχοντος μηνός, θα προβλέπει ότι οι χώρες που παρουσιάζουν έντονες δημοσιονομικές ανισότητες θα υφίστανται χρηματικές κυρώσεις εις βάρος τους από την Κομισιόν. Τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης θα τεθούν υπό επιτήρηση από την Κομισιόν καθ’ όσον αφορά το ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος, το ύψος του δημοσίου χρέους τους και τις εξελίξεις σε ορισμένα μακροοικονομικά μεγέθη (όπως, για παράδειγμα, ο πληθωρισμός) τα οποία θα κριθεί ότι επηρεάζουν τη σταθερότητα του ευρώ, καθώς και τις οικονομικές εξελίξεις στα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης. Για το ύψος των ελλειμμάτων ελήφθη ως όριο το 3% του ΑΕΠ, όπως προβλέπει και το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Τα κράτη τα οποία δεν θα μπορούν να συγκρατήσουν το δημοσιονομικό έλλειμμά τους κάτω από το 3% θα καταβάλλουν ως ποινή ένα ποσόν που θα αντιστοιχεί στο 0,2% του ΑΕΠ, για κάθε χρόνο που το έλλειμμά τους θα υπερβαίνει το 3%. Για το δημόσιο χρέος καθιερώνεται ως ανεκτό όριο το 60% του ΑΕΠ. Τα κράτη της Ευρωζώνης είναι υποχρεωμένα να πετύχουν τη μείωση του δημοσίου χρέους τους κάτω από το όριο αυτό. Ακόμη δεν έχει γίνει γνωστή η προθεσμία μέσα στην οποία θα πρέπει να μειώνεται το δημόσιο χρέος. Δεδομένου ότι τα περισσότερα κράτη της Ευρωζώνης παρουσιάζουν δημόσιο χρέος πάνω από το 60% του ΑΕΠ τους, η προθεσμία προσαρμογής θα πρέπει λογικά να είναι αρκετά μεγάλη. Τα κράτη που θα αδυνατούν να συγκρατήσουν το χρέος τους κάτω από το όριο του 60% θα υφίστανται και αυτά χρηματικές κυρώσεις, όπως και στην προηγούμενη περίπτωση, των ελλειμμάτων. Στο πλαίσιο των νέων αυτών αρμοδιοτήτων της Κομισιόν εντάσσεται και η παρακολούθηση της εξέλιξης ορισμένων μακροοικονομικών ή άλλων μεγεθών, που παρουσιάζουν μεγάλη σπουδαιότητα όσον αφορά τη νομισματική σταθερότητα, δηλαδή τη σταθερότητα του ευρώ. Τέτοια μεγέθη, για παράδειγμα, είναι ο πληθωρισμός, το ασφαλιστικό καθεστώς, το ιδιωτικό χρέος, δηλαδή το χρέος των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, το εξωτερικό ισοζύγιο πληρωμών, το ύψος των εισαγωγών και των εξαγωγών, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και όσα άλλα μεγέθη κριθεί ότι μπορούν να επηρεάσουν τις οικονομικές εξελίξεις στην Ευρωζώνη. Επομένως βαδίζουμε σε μια σιδηρά πειθαρχία των οικονομιών των κρατών μελών. Φυσικά οι ηγέτες που μετέχουν στη Σύνοδο Κορυφής και αποφασίζουν δεν έχουν κανένα πρόβλημα να υιοθετήσουν τέτοιες αυστηρές αποφάσεις και θεσμούς εξοντωτικούς. Γιατί απλούστατα τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι λαοί. Τονίζουμε ότι για τις χώρες μέλη που βρίσκονται υπό καθεστώς Μνημονίου, όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία, δεν θα ισχύσουν οι παραπάνω ρυθμίσεις καθ’ όλη τη διάρκεια που θα βρίσκονται κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη του Μνημονίου. Αυτό φυσικά είναι δώρο άδωρο, καθώς και το Μνημόνιο τα ίδια προβλέπει σχεδόν. Επομένως η χώρα μας, όταν λήξει το Μνημόνιο, θα πέσει στη σιδερένια μέγκενη της Κομισιόν και θα έχουμε εσαεί παράταση των μέτρων εναντίον των εργαζομένων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Έχουμε τη γνώμη ότι οι αδύναμες οικονομίες του Νότου σπρώχνονται με τη ρύθμιση αυτή έξω από την Ευρωζώνη, καθώς δεν θα μπορέσουν να αντέξουν οι λαοί αυτό το καθεστώς της αιώνιας λιτότητας.