επί του πιεστηρίου

Η Ευρώπη κάθε μέρα που περνάει πιστοποιεί ότι οι ηγέτες της είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Σήμερα, κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει ένας Μιτεράν, μια Θάτσερ, ένας Κολ, κι αν πάμε πιο πίσω ένας Αντενάουρ, ένας Ντε Γκολ… Φτώχεια παντού. Κατέβηκε πολύ ο πήχυς. Τα προβλήματα λιμνάζουν. Δεν παίρνονται αποφάσεις αμέσως. Το πρόβλημα που ξέσπασε στην Πορτογαλία έπρεπε να ταρακουνήσει. Είναι το τρίτο σύμπτωμα της κρίσης που υποβόσκει στην ΕΕ. Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία. Με την Ισπανία να περιμένει στον προθάλαμο… Αν δεν υπάρξουν λύσεις, τότε δεν είναι καθόλου υπερβολή αν πεις εκείνο το «αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια». Φάνηκε το έλλειμμα ηγετών και στην επέμβαση στη Λιβύη. Τρώγονταν για το ποιος θα έχει τα πρωτεία. Ούτε σ’ ένα δεν μπορούν να συμφωνήσουν. Και μετά επιμένουν να πιπιλίζουν εδώ στην Ελλάδα την καραμέλα περί κυβέρνησης συνεργασίας… Θα είναι η αυτοδιάλυση της χώρας. Τη γεύση την πήραμε το ’89… Σε δύο μήνες διαλύθηκε η σύμπραξη των τριών κομμάτων.