Ήταν ενήμερη η Αμερική για το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου!

Από πλευράς Λαμπράκη, με δημοσίευμα στο «Βήμα» και ανακοίνωση του Ιδρύματος Λαμπράκη, διαψεύδεται η αναφορά στο έγγραφο ότι η τελική σύσκεψη έγινε στο εξοχικό σπίτι του Λαμπράκη στον Πόρο. Σε ανυπόγραφο σχόλιο στη σελίδα του «Βηματοδότη» επισημαίνεται η φράση «Ένας βουλευτής του ΔΗΚΟ ανέγνωσε έγγραφο (ανυπόγραφο και προφανώς χαλκευμένο)», που σημαίνει ότι δεν είναι και τόσο σίγουροι ότι το έγγραφο είναι χαλκευμένο. Σύμφωνα με πληροφορίες, το έγγραφο αυτό ήταν από την ΚΥΠ και είχε δοθεί στον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος και το έστειλε στον Μακάριο. Και δεν το αμφισβήτησαν από τη στιγμή που παρέμενε στο προσωπικό αρχείο του Αρχιεπισκόπου.
Ένα άλλο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι δεν υπήρξε καμία αντίδραση από την πλευρά των άλλων (ζώντων) που εμπλέκονται στη συνάντηση του Πόρου, όπως του κ. Ανδρέα Ποταμιάνου. Η σιωπή αυτή κάτι προφανώς λέει…
Στο δημοσίευμα του «Βήματος» σημειώνεται ότι «Ο Χρήστος Λαμπράκης είχε κυνηγηθεί άγρια από τη χούντα, είχε συλληφθεί επανειλημμένα και είχε απειληθεί η ζωή του». Απλώς θα θυμίσουμε ότι οι εφημερίδες του Λαμπράκη, η ναυαρχίδα του το «Βήμα», τα «Νέα» αλλά και ο «Ταχυδρόμος» δεν έκλεισαν ούτε ΜΙΑ μέρα στα χρόνια της επτάχρονης τυραννίας. Αντίθετα από την πρώτη μέρα έκλεισε η Βλάχου την «Καθημερινή», ο Κόκκας την «Ελευθερία», ο Γιάννης Παπαγεωργίου την «Αθηναϊκή», όπως επίσης έκλεισαν και η «Αυγή» και η «Δημοκρατική Αλλαγή»… Και αυτό κάτι βέβαια λέει…
Συγκάλυψαν το θέμα
των αγνοουμένων
Στο μεταξύ νέες αποκαλύψεις έρχονται στο φως από τις μαρτυρίες που κατατέθηκαν στην έρευνα της κυπριακής Βουλής για την προδοσία του 1974.
Σύμφωνα με πληροφορίες, την περίοδο του 2000 ζητήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση να θέσει επιτακτικά στην Τουρκία και στους διεθνείς οργανισμούς το θέμα των αγνοούμενων και να απαιτήσει συγκεκριμένα στοιχεία, όμως αρνήθηκε, που σημαίνει ότι ήταν υπέρ της συγκάλυψης.
Ήταν ενήμερη
η Ουάσινγκτον
Στο πόρισμα της κυπριακής Βουλής καταγράφονται βήμα προς βήμα όλες οι κινήσεις της χούντας που είχαν κατάληξη το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 1974.
Η ανατροπή του Μακαρίου ήταν από την πρώτη στιγμή στις επιδιώξεις της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Το «ΠΑΡΟΝ» φέρνει στο φως την εγκληματική αυτή διαδρομή, που είχε κατάληξη τη Μεγάλη Προδοσία, που την πλήρωσε το έθνος και ο Ελληνισμός.
«Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου δεν ήταν ούτε στιγμιαίο γεγονός, ούτε αυθόρμητη ενέργεια που αποτελούσε μορφή αντίδρασης, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, στην απόφαση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου να μειώσει τη δύναμη της Ε.Φ. και τον αριθμό των ελλαδιτών αξιωματικών που υπηρετούσαν στην Κύπρο, ή στη γνωστή επιστολή προς τον Γκιζίκη. Ήταν το αποκορύφωμα μιας σειράς γεγονότων και ενεργειών που στόχευαν στην απομάκρυνση από την Προεδρία ή στην ανατροπή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Οι πρώτες ενέργειες αποδυνάμωσης και αποσταθεροποίησής του έχουν χρονικά προσδιορισθεί στο 1965.
Η χούντα, από την πρώτη στιγμή της ανάληψης της εξουσίας στην Ελλάδα, επεδίωξε την αποδυνάμωση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με την πρόκληση αντιπαράθεσης και τη δημιουργία εσωτερικής κρίσης. Στόχος η δημιουργία έκρυθμης κατάστασης, η οποία να δικαιολογεί την εκδήλωση πραξικοπήματος και την ανατροπή του Μακαρίου. Προς τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησε διάφορους μηχανισμούς, μεταξύ των οποίων πρωταγωνιστικό ρόλο είχε διαδραματίσει αριθμός ελλαδιτών αξιωματικών που υπηρετούσαν στην Κύπρο. Αιχμή αυτής της πολιτικής ήταν το κλιμάκιο της ελληνικής ΚΥΠ στη Λευκωσία και το 2° Ε.Γ. του ΓΕΕΦ. Μεταξύ άλλων:
= Απέσυρε τη μεραρχία από την Κύπρο, αποδυναμώνοντας ουσιαστικά την άμυνα έναντι της τουρκικής επιβουλής (εάν όντως ο αντικειμενικός σκοπός της αποστολής της ήταν η άμυνα της Κύπρου).
= Επεδίωξε τη διαίρεση του λαού σε ενωτικούς και ανθενωτικούς, σε εθνικόφρονες και κομουνιστές-συνοδοιπόρους.
= Στήριξε τη δράση της παράνομης οργάνωσης Εθνικό Μέτωπο. Οργάνωσε τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του Μακαρίου τον Μάρτιο του 1970, στο πλαίσιο πραγματοποίησης πραξικοπήματος (σχέδιο ΕΡΜΗΣ).
=Οργάνωσε και εκτέλεσε τη δολοφονία του Πολύκαρπου Γεωρκάτζη.
= Στήριξε την ίδρυση και τη δράση της ΕΟΚΑ Β, την οποία χρησιμοποίησε για την πρόκληση αστάθειας και αποδυνάμωσης του Μακαρίου ώστε να δικαιολογηθεί η διενέργεια του πραξικοπήματος. Απέτρεψε την πολιτικοποίηση της οργάνωσης και κατά την περίοδο πριν από το πραξικόπημα την εξώθησε σε έξαρση της εμφύλιας διαμάχης.
= Αξιοποίησε τον πόθο των Κυπρίων για ένωση, ενώ η επιλογή της ήταν η διπλή ένωση την οποία και επιμελώς απέκρυπτε.
= Χρηματοδότησε και καθοδήγησε μερίδα του κυπριακού Τύπου σε μια πρωτοφανή προπαγάνδα εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και υπέρ των επιλογών της.
= Παρακίνησε τους τρεις Μητροπολίτες να προχωρήσουν σε αντικαταστατική καθαίρεση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, προκαλώντας μείζονα εκκλησιαστική κρίση και περαιτέρω διχασμό του λαού.
= Είχε προβεί σε απειλητική υπόδειξη προς τον Μακάριο (Γενάρης 1972) να αποχωρήσει από την Προεδρία της Δημοκρατίας και από την ενεργό πολιτική.
= Σχεδίασε την πραγματοποίηση το Φλεβάρη του 1972 πραξικοπήματος σε βάρος του Μακαρίου, το οποίο ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή λόγω αποκάλυψης του σχεδίου στις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας.
= Προχώρησε σε άτυπη συμφωνία συνεργασίας με την Τουρκία για την ανατροπή του Μακαρίου και επιβολή λύσης αρεστής στις δύο χώρες και τους συμμάχους τους. Από επίσημο έγγραφο του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών επιβεβαιώνεται ότι Ελλάδα και Τουρκία, με τη σύμφωνη γνώμη ίσως και την υποστήριξη και προτροπή των ΗΠΑ, NATO, είχαν συζητήσει το ενδεχόμενο συνεργασίας τους, με στόχο την ανατροπή του Μακαρίου και την επιβολή ΝΑΤΟϊκής λύσης στο κυπριακό. Η σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών της συμμαχίας στη Λισσαβώνα τον Ιούνιο του 1971 φαίνεται ότι απετέλεσε κρίσιμης σημασίας γεγονός για τα όσα επακολούθησαν για το Κυπριακό.
= Είχε προχωρήσει σε σταδιακή αλλαγή του βασικού προσανατολισμού της Ε.Φ. Από μηχανισμό άμυνας της Κύπρου έναντι τουρκικής επιβολής τη μετέτρεψε σε μηχανισμό εσωτερικού ελέγχου της Δημοκρατίας.
Η απόφαση για την πραγματοποίηση του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 είχε ληφθεί αρκετούς μήνες πριν από την εκδήλωσή του από την τότε ηγεσία της χούντας (Ιωαννίδης, Γκιζίκης, Ανδρουτσόπουλος, Μπονάνος, Γαλατσάνος). Χρονικά προσδιορίζεται στο φθινόπωρο του 1973, ενώ από τον Φεβρουάριο του 1974 άρχισε η συστηματική προπαρασκευή του.
Τελικός στόχος του πραξικοπήματος ήταν είτε η εξόντωση του Μακαρίου, είτε η βίαιη απομάκρυνσή του, όχι μόνο από την εξουσία, αλλά και από την Κύπρο.
Τον Απρίλιο του 1974 ελήφθη η απόφαση για τον προσδιορισμό του χρόνου πραγματοποίησης του πραξικοπήματος και δόθηκε η εντολή στην ΕΟΚΑ Β «να κτυπά στο ψαχνό», με στόχο τη δημιουργία συνθηκών που να δικαιολογούν την πραγματοποίησή του. Την ίδια χρονική στιγμή οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή της Μερσίνας άρχισαν τις προετοιμασίες για την εισβολή. Τα τρία συντάγματα της 39ης Μεραρχίας πραγματοποίησαν εκ περιτροπής αποβατικές ασκήσεις στον κόλπο της Μερσίνας, μετακινήθηκαν μονάδες, πραγματοποιήθηκαν ασκήσεις αερομεταφοράς δυνάμεων και όλες οι μονάδες εφοδιάσθηκαν με υλικό εκστρατείας.
Περί τα τέλη Μαΐου του 1974 οι τουρκικές δυνάμεις οι οποίες θα λάμβαναν μέρος στην εισβολή τέθηκαν σε κατάσταση επιφυλακής με λήψη πρόσθετων μέτρων εναντίον της κατασκοπίας.
Η πραξικοπηματική ηγεσία της Ε.Φ. αντιμετώπισε πλημμελώς τις διασταυρωμένες πληροφορίες τις οποίες ελάμβανε για την επικείμενη τουρκική εισβολή. Αλλά και κατά την έναρξη της εισβολής η αντιμετώπιση ήταν χλιαρή έως απαθής. Οι δυνάμεις της Ε.Φ. που χρησιμοποιήθηκαν για την καταδίωξη στην Πάφο του Μακαρίου ήσαν αριθμητικά και οπλικά υπέρτερες από τις αντίστοιχες που απέστειλε για την αντιμετώπιση του τουρκικού προγεφυρώματος στον χώρο της αποβίβασης την πρώτη μέρα της εισβολής (βλέπε σχετικό πίνακα).
Την ίδια στάση τήρησε και το ΑΕΔ στην Ελλάδα. Δεν προχώρησε σε καμιά ενέργεια αποστολής ενισχύσεων, κυρίως αεροπορικής και ναυτικής κάλυψης, ώστε να προσβληθεί το αποβατικό εχθρικό άγημα πριν από την σταθεροποίησή του.»
Πολιτικές σκοπιμότητες…
Σε ανακοίνωσή του το Ίδρυμα Λαμπράκη σημειώνει τα εξής:
«Θυμηδία και θλίψη προκαλεί η πρόσφατη προσπάθεια εμπλοκής του ονόματος του Χρήστου Λαμπράκη στο πραξικόπημα της Κύπρου.
Θυμηδία γιατί ο Λαμπράκης φέρεται να συνωμότησε ενάντια στις ιδέες και στα πιστεύω του και να συνεργάστηκε με ανθρώπους τους οποίους δεν συνάντησε ποτέ.
Θλίψη γιατί αυτή η απάτη, που εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες στην Κύπρο, γνωρίζει διάδοση και στην Ελλάδα. Είναι όμως ενδεικτική για το ποιόν και το ήθος αυτών που τη διακινούν».
Καλό θα ήταν το Ίδρυμα Λαμπράκη να ξεφύλλιζε τα πολύ παλαιά φύλλα του «Βήματος», όπως και εκείνα του 1989, με την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου… Τότε «το ποιόν και το ήθος» πού ήταν;