Έρευνα Κομισιόν για τις αναθέσεις σε συμβούλους!
Με τον νόμο 3049/2002 άνοιξε ο δρόμος για να ορίζουν λίγο πολύ όποιον θέλουν οι υπουργοί Οικονομικών ως σύμβουλο αποκρατικοποιήσεων, με μια εισήγηση στη ΔΕΑ, η οποία κατά κανόνα επικυρώνει τις αποφάσεις που έλαβε ο υπουργός Οικονομικών. Όροι και κριτήρια για τον τρόπο με τον οποίο θα αμείβονται οι σύμβουλοι δεν προβλέπονται στον νόμο, ο οποίος αφήνει στη διακριτική ευχέρεια του υπουργού Οικονομικών τη διαπραγμάτευση με τον σύμβουλο για την αμοιβή του. Ακόμη και σήμερα, που μια δαπάνη 10 ευρώ μπορεί να είναι υποχρεωτικό να δημοσιοποιηθεί στο ειδικό σάιτ της κυβέρνησης (diavgeia), ο κόσμος των συμβούλων αποκρατικοποιήσεων και των αμοιβών που λαμβάνουν παραμένει σκοτεινός.
Επιπλέον δεν είναι σαφές ποια ακριβώς προσόντα πρέπει να έχει ο σύμβουλος αποκρατικοποιήσεων, αφού με γενικόλογο τρόπο ορίζεται από τον νόμο ότι πρέπει να έχει εμπειρία και κύρος. Ακόμη και αυτή η ελάχιστη ασφαλιστική δικλίδα έχει γίνει «λάστιχο» από τον υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, που επέλεξε πρόσφατα μια νεοσύστατη, προσωποπαγή εταιρεία από το Λονδίνο με κεφάλαιο μιας λίρας, η οποία δημιουργήθηκε μόλις τον Δεκέμβριο από ένα 31χρονο πρώην στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, για τον καίριο ρόλο του στρατηγικού συμβούλου σχεδιασμού ολόκληρου του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων των 50 δισ. ευρώ.
Η Κομισιόν, ύστερα από καταγγελία που δέχθηκε το φθινόπωρο, έκρινε ότι υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για τη συμβατότητα του νόμου 3049/2002 με το κοινοτικό δίκαιο, που επιβάλλει τον γενικό κανόνα της ανάθεσης δημόσιων συμβάσεων κατόπιν ανοικτών διαδικασιών διαγωνισμών. Η Επιτροπή σκοπεύει να ζητήσει εξηγήσεις από την κυβέρνηση, που αν δεν κριθούν επαρκείς θα την οδηγήσουν να ζητήσει την κατάργηση του νόμου, με την απειλή της παραπομπής της χώρας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Παρά ταύτα, το «πάρτι» με τις απευθείας αναθέσεις συμβάσεων παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών συνεχίζεται, προφανώς επειδή το υπουργείο Οικονομικών «ποντάρει» στις αργόσυρτες διαδικασίες που ακολουθεί η Επιτροπή, οι οποίες συνήθως παίρνουν χρόνια για να καταλήξουν σε τελικό αποτέλεσμα, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις η εθνική κυβέρνηση αφήνει την υπόθεση να φθάσει μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Έτσι, την Τετάρτη ανατέθηκε στις τράπεζες BNP Paribas και Εθνική και στη Δικηγορική Εταιρεία Μπερνίτσα η διαπραγμάτευση με τη γερμανική Hochtief για την επέκταση της διάρκειας της υφιστάμενης σύμβασης παραχώρησης του Αεροδρομίου και την πιθανή πώληση της συμμετοχής του Δημοσίου στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών ΑΕ. Citi Group, Τράπεζα Πειραιώς και ΛΑΜΔΑ Χρηματοοικονομικοί Σύμβουλοι, μαζί με τη δικηγορική εταιρεία Ζεμπέρης, Μαρκεζίνης, Λάμπρου και Συνεργάτες και την Barcelona
Strategical Urban Systems AIE, του αρχιτέκτονα Ασεμπίγιο, ανέλαβαν τον φάκελο αξιοποίησης του πρώην Αεροδρομίου του Ελληνικού.
Η γνωστή Lazard και η δικηγορική εταιρεία Καλλιμόπουλος, Λουκόπουλος, Χιωτέλλης θα ασχοληθούν με τον… διαμελισμό του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, ώστε να αχθεί σε ξεχωριστή εταιρεία το κομμάτι των τραπεζικών δραστηριοτήτων και να αξιοποιηθεί.
Τις επόμενες εβδομάδες θα προσληφθούν σύμβουλοι για την επέκταση σύμβασης του ΟΠΑΠ, για συμβάσεις παραχώρησης, για ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων, λιμανιών, της ΛΑΡΚΟ, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, των Κρατικών Λαχείων, της υποθαλάσσιας αποθήκης φυσικού αερίου στον Πρίνο κ.ά. Οι προσλήψεις συμβούλων θα γίνουν με διαδικασίες-εξπρές, πάντα με απευθείας αναθέσεις, μέσα στο δεύτερο τρίμηνο του έτους.
Επιπλέον, προσλαμβάνεται σύμβουλος για την πλήρη καταγραφή, αξιολόγηση και διερεύνηση της δυνατότητας αξιοποίησης του συνόλου της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, ενώ άλλοι σύμβουλοι θα παρουσιάσουν μια πρώτη καταγραφή της ακίνητης περιουσίας μέσα στον Ιούνιο και, παράλληλα, θα προχωρήσουν στην προετοιμασία των χρηματοοικονομικών εργαλείων για την πραγματοποίηση αξιών από την ακίνητη περιουσία.
Καλό θα ήταν πάντως να δίνει στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών και τις συμβάσεις με τους συμβούλους ή, έστω, να παρουσιάζεται συνοπτικά το αντικείμενό τους και η προβλεπόμενη αμοιβή. Γιατί δεν μπορεί η περιβόητη «Διαύγεια» να περιορίζεται, π.χ., στις δαπάνες μετακίνησης εκτός έδρας ενός δημοσίου υπαλλήλου, όταν το υπουργείο Οικονομικών μοιράζει εκατομμύρια σε συμβούλους χωρίς να γνωρίζει κανείς τι πληρώνεται και σε ποιον. Εκτός αν η δέσμευση του πρωθυπουργού ότι όλες οι δαπάνες του Δημοσίου θα δημοσιεύονται στο διαδίκτυο είχε κάποια εξαίρεση για τις περιπτώσεις αμοιβής μεγαλοτραπεζιτών, μεγαλοδικηγόρων και… golden boys, την οποία δεν έχουμε προσέξει.