«Ώδινεν όρος και έτεκε μυν»

Στις Βρυξέλλες «ώδινεν όρος και έτεκε μυν».

Η διαβόητη «τρόικα» θα μας κυβερνάει τουλάχιστον ως το 2023.

Το -1% του επιτοκίου το εισπράττουν εις πολλαπλούν με το κόλπο της επιμήκυνσης που βεβαίως θα δινόταν λόγω Ιρλανδίας.

Στο μεταξύ «διεμερίσαντο» τα ασημικά μας με τον εξαναγκασμό σε διάλυση του δημόσιου τομέα (=εκποίηση στρατηγικής σημασίας οργανισμών και λοιπής δημόσιας περιουσίας – φιλέτων βέβαια), ενώ λίγο πριν ο πρωθυπουργός ανήγγελλε ότι θα έφερνε νόμο που θα απαγόρευε τάχα κάθε εκποίηση!

Μπήκαμε στα καυδιανά δίκρανα ελεγχόμενης χρεοκοπίας.

Νέος ορυμαγδός μέτρων θα εξουθενώσει τους φτωχούς παροξύνοντας την εσωτερική ανισοκατανομή.

«Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος»!

Πάντα ταύτα στο τεχνητό κλίμα μιας ακατάσχετης θριαμβολογίας που μάλλον εξακολουθεί να καταναλώνεται απʼ τους καταθλιμμένους πολίτες που επιτέλους πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν και αυτοί το δικό τους μερίδιο ευθύνης.

Με τις αποφάσεις των Βρυξελλών οι ήδη υπερχρεωμένοι της Ένωσης θα υπερ-υπερχρεωθούν και θα βουλιάξουν ακόμη πιο βαθιά στην ύφεση (ανεργία, λουκέτα, φτώχεια).

Το διαφημιζόμενο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας θα αποβεί μοιραίο για μας και τις άλλες χώρες του PIIGS. Kαι όχι μόνον.

Νηφάλιες φωνές (Γιουνκέρ, Ντελόρ κ.ά.), αν ακουσθούν, ίσως συνετίσουν και τους εσωτερικά καταρρέοντες Μέρκελ και Σαρκοζί.

Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Μέρκελ, θα αποσυνθέσει την Ένωση η οποία έχει πρώτιστη ανάγκη επειγόντως από έναν θεσμό οικονομικής διακυβέρνησης.

Η Moody’s υποβάθμισε για άλλη μία φορά την ελληνική οικονομία και προκαλεί περαιτέρω κραδασμούς στην ΕΕ. Η Moody’s και οι άλλοι «αδελφοί» της οίκοι αξιολόγησης, είναι αδίστακτοι διεθνείς απατεώνες, όργανα των κερδοσκόπων που παίζουν παιχνίδια σε βάρος των εθνικών οικονομιών.

Αυτό δεν το συνειδητοποιούν οι (αν)εγκέφαλοι των Βρυξελλών, να συγκροτήσουν έναν Κοινοτικό Οίκο Αξιολόγησης, εγγυημένης αμεροληψίας, ο οποίος να αχρηστεύει τις αδιάντροπες στημένες εκθέσεις των διαφόρων «Οίκων» Fitch, Moody’s, P&P κ.λπ.;

Και πριν και μετά την οίκοθεν κακή τη μοίρα μας υπαγωγή στο δυσώνυμο Ταμείο φωνάζουμε για την επιτακτική ανάγκη ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ του χρέους πριν αυτό μας πνίξει αύτανδρους. Ως τώρα είμαστε φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Όταν λέμε αναδιάρθρωση εννοούμε σοβαρή και υποστατή, όχι εικονική.

Αυτήν την ώρα ο προϋπολογισμός πάει κατά διαβόλου. Η ήδη επιβληθείσα υπερφορολόγηση των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων έχει εξαντλήσει και την τελευταία ρανίδα του αίματος της κοινωνίας. Τους μεγάλους δεν τους ενοχλεί κανείς. Οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί είναι κατώτεροι των περιστάσεων.

Τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν στραγγίσει. Τα ίδια τα κόμματα εξουσίας , κρατικοδίαιτα, αλλά και αδρά επιδοτούμενα από τους έχοντες και κατέχοντες είναι πιο υπερχρεωμένα από το κράτος, δίνοντας αίσχιστο παράδειγμα κραιπάλης.

Το ΑΕΠ το τελευταίο τρίμηνο του 2010 υποχώρησε με ετήσιο ρυθμό 6,6%. Οι ως τώρα θυσίες του ελληνικού λαού πάνε στράφι.

Καλά, δεν καταλαβαίνουν ότι ελλείμματα και χρέος είναι υποπροϊόντα της πρωτοφανούς κατάρρευσης της πραγματικής οικονομίας μας; Δεν παράγουμε πια σχεδόν τίποτε. Και τα οπωρολαχανικά τα εισάγουμε. Την ώρα που ο Δήμος της Νέας Υόρκης αγοράζει τουρκικά ταξί και ο Νταβούτογλου καμαρώνει το πρώτο μη επανδρωμένο ελικόπτερο made in Turkey, εμείς γεμίζουμε τα μαγαζιά μας με τουρκικά προϊόντα!

Υπάρχει μία λύση, αναδιάρθρωση του χρέους στη μορφή και στην έκταση που το πραγμάτωσαν η Αργεντινή με τον Κίρχνερ, ο Ισημερινός με τον Κορέα. Αποπομπή του ΔΝΤ και πρόταση στους τοκογλύφους να κλείσουν στο 35% των απαιτήσεών τους. Ή, πιο πρόσφατο, το παράδειγμα της Ουρουγουάης: 5 χρόνια χάριτος, μετά 15 χρόνια για εξόφληση και «κούρεμα» 20% (τουλάχιστον).

Αυτό όμως δεν θα το τολμήσει δυστυχώς ούτε η επόμενη κυβέρνηση, μονοκομματική ή «πολυκατοικούμενη». Θα το κάνει εκούσα άκουσα η ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗ!