ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΑΥΤΟ ΗΘΕΛΕ ΑΘΛΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Στήν Χώρα τήν ηρωική
ώς καί τών φιλοσόφων
ουδείς ποτέ πρυτάνευσε
χωρίς ψευτιά καί στόμφον.
•••
Η νεωτέρα φωνακλού
πατρίδα τών τζιτζίκων
εδιοικείτο πάντοτε
υπʼ ελαχίστων οίκων.
•••
Ήτο ένας αδέσποτος
αγρός χορταριασμένος
πού έσπερνε ελεύθερα
κάθε καταραμένος.
•••
Σύν άλλοις λόγοις ήτανε
αμπέλι δίχως φράχτη
μία γριά πού έπλεκε
τής τεμπελιάς τʼ αδράχτι.
•••
Είχε τόν ήλιο άνωθεν
νά τήνε καταυγάζει
κι επί τής γής τεμπελαριό
ταμεία νά αδειάζει.
•••
Ούτε ο Σόλων μπόρεσε
κι ο Περικλής επίσης,
νά βάλουν τάξιν υπαρκτή
γιά νά κληρονομήσεις.
•••
Ο Λεωνίδας έγινε
ένας σωρός κοκάλων
κι ο Διάκος, παραπλήσια
μύθος άλλος αντʼ άλλων.
•••
Έτσι αποτεφρώνοντας
οι άχρηστοι τούς πάντες
γινήκαμε ένα βρακί
πού ζεί χωρίς τιράντες.
•••
Ξεβράκωτοι ωθούμεθα
σκλάβοι τής δυναστείας
ανάπηροι στόν πόλεμο
καί θύματα ληστείας.
•••
Οι οίκοι συνεχίσανε
μέ άλλο προσωπείο
νά διοικούν ολέθριοι
τούτο τό μαστροπείο.
•••
Ώ! χρόνια τής υπομονής
αιώνες τών δακρύων
γέφυρες πού εδέσανε
Ρίον και Αντιρρίον.
•••
Οδοί πού διασχίζουμε
μʼ επιταγές στήν τσέπη.
Ναοί πού υπερχείλισαν
μέ τάματα καί «ΠΡΕΠΕΙ».
•••
Έργα πού κρεουργήθηκαν
βιβλία πού καήκαν
ερείπια πού χάνονται
καί σεβασμό δέν βρήκαν.
Ω! Χώρα νεκροφίλητη
πτώμα πού δέν σαπίζεις
από τούς Οίκους μάκραινε
άν θέλεις νά ελπίζεις.
•••
Οίκοι πού μάς ρημάξατε
–κληρονομιές σαπίλας–
ουδείς θεός σάς ημπορεί.
Οίκοι ΑΙΣΧΡΗΣ ΓΡΑΙΚΥΛΑΣ.
•••
Παρακαλώ τά όνειρα
νά γίνουν εφιάλτες
νά τρέμετε στόν ύπνο σας
υποταγμένοι ψάλτες.

……………
……………

Οι Κόρες τών πορνείων πόσο θαυμασμό μού προξενούν πού τελειώνοντας η ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ, υποκρίνονται τόν ύστατο ηδονικό σπασμό.
Δέν θά μπορούσαν καί οι Οίκοι νά μάς χαρίσουν έναν αφροδισιακό τοιούτον σπασμόν
όταν μας βιάζουν; Γιατί Οίκοι μου, αντί χαράς ουρλιάζετε;