«Κρατικές ενισχύσεις για τη μετάβαση, υπό προϋποθέσεις»
Στη μελέτη που έχει δημοσιοποιήσει το ΙΟΜ για την ευρωπαϊκή εμπειρία της ψηφιακής τηλεόρασης αναφέρει ότι οι κρατικές ενισχύσεις κατατάσσονται γενικά σε δύο κατηγορίες, σε αυτές που απευθύνονται στους πολίτες και σε αυτές που απευθύνονται στους τηλεοπτικούς οργανισμούς και στις εταιρείες διαχείρισης δικτύων.
Σημειώνει πάντως ότι «όπου κι αν εφαρμόστηκε το μέτρο της επιδότησης του εξοπλισμού και όποια μέθοδος επιδότησης κι αν ακολουθήθηκε» «συνέβαλε αποφασιστικά στην επιτάχυνση της διείσδυσης της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης και της αποδοχής της από τον κόσμο».
«Απαραίτητη προϋπόθεση», υπογραμμίζει το ΙΟΜ, «είναι η μη παραβίαση των κανόνων της ΕΕ περί κρατικών ενισχύσεων, η μη παραβιάση του δικαίου περί ανταγωνισμού και η τήρηση της αρχής της τεχνολογικής ουδετερότητας».
Οι εκστρατείες ενημέρωσης και πληροφόρησης, αναφέρει η μελέτη του Ινστιτούτου, είναι συνήθως κεντρικά σχεδιασμένες, ακόμα και στις περιπτώσεις όπου ο φορέας υλοποίησης της εκστρατείας δεν είναι η κυβέρνηση, αλλά ειδικοί Οργανισμοί, όπως ο Digital UK στο Ην. Βασίλειο, η TNT στη Γαλλία, η Impulsa
TDT στην Ισπανία κ.ά., και τις περισσότερες φορές είναι κρατικά χρηματοδοτούμενες. Σε όλα τα παραδείγματα χωρών, τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, οι κρατικές αρχές κινητοποιούνται για τη σωστή ενημέρωση των πολιτών, ενώ οι δημόσιες τηλεοράσεις είναι πολύ δραστήριες ως προς την εκτέλεση ενημερωτικών πρωτοβουλιών. Στην Ελλάδα, σημειώνει η στήλη, η εμπειρία της τελευταίας εξαετίας δείχνει μόνο τη μετάδοση δωρεάν μηνυμάτων, από μια ιδιωτική εταιρεία…
Οι κρατικές ενισχύσεις, συνεχίζει το ΙΟΜ, κατευθύνονται επίσης στην επιδότηση της αγοράς εξοπλισμού. Υπάρχουν περιπτώσεις χωρών που έχουν υιοθετήσει τέτοιες πολιτικές οι οποίες αφορούν το σύνολο των πολιτών (π.χ.
ΗΠΑ, όπου η επιδότηση μέσω δύο κουπονιών, 40 δολαρίων το καθένα, ήταν διαθέσιμη για όλα τα νοικοκυριά, ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης, ενώ κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην Ιταλία) και περιπτώσεις χωρών όπου τα μέτρα αφορούν μόνο τα χαμηλά εισοδήματα (π.χ. Αυστρία) ή τους τηλεθεατές που διαμένουν σε παραμεθόριες περιοχές (π.χ. Γαλλία).
Η πιο σημαντική δράση αρωγής που βασίζεται σε κρατική ενίσχυση όμως είναι η υποβοήθηση εκείνων των τμημάτων του πληθυσμού που ανήκουν στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (ηλικιωμένοι,
ΑμεΑ, χαμηλά εισοδήματα) ώστε να αντεπεξέλθουν στην ψηφιακή μετάβαση.
Η υποβοήθηση αυτή δεν είναι απαραίτητα οικονομικής υφής (π.χ. στη Σουηδία και στη Φινλανδία υλοποιήθηκε ένα πολύ καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα που βοηθούσε τους ηλικιωμένους στην εγκατάσταση του ψηφιακού εξοπλισμού και στην εκμάθηση της χρήσης του).