Απεργίες και εκλογές
Άλλοι ρίχνουν την ευθύνη στο ΔΝΤ και την «τρόικα», με αποτέλεσμα την οικονομική κρίση που προκαλεί ισχυρές σεισμικές δονήσεις και στα ΜΜΕ. Απολύσεις, μειώσεις μισθών, μπλοκάκια, άρνηση υπογραφής νέων Συλλογικών Συμβάσεων, πρωτόγνωρες εργασιακές σχέσεις που προβλέπουν απασχόληση μίας ημέρας την εβδομάδα, όλα αυτά που ζούμε τους τελευταίους μήνες. Άλλοι κατηγορούν τη συνδικαλιστική μας ηγεσία για ανεπάρκεια και για ταύτιση ορισμένων μελών της με την κυβερνητική πολιτική. Άλλοι τέλος δέχονται ότι ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης βαραίνει και όλους εμάς, όχι μόνο για τις επιλογές μας στο θέμα της ανάδειξης των εκπροσώπων μας αλλά και για έλλειψη συνεργασίας μεταξύ μας, με στόχο την από κοινού αντιμετώπιση των χρόνιων εν πολλοίς προβλημάτων μας. Όρα καταστατικά ΕΣΗΕΑ και ΕΔΟΕΑΠ, εκκαθάριση μητρώου κ.λπ. Χωρίς τη δική μας παρέμβαση, τον έλεγχο, την προβολή των κοινών στόχων με ταυτόχρονη υποστήριξή τους από το σύνολο των μελών μας, κανένα διοικητικό συμβούλιο δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει την πλήρη διάλυση που απειλεί τον κλάδο μας.
Παλαιότερα μια απεργία, ιδίως μια μεγάλη απεργία διαρκείας των δημοσιογράφων, είχε νόημα και αποτέλεσμα. Σήμερα πολλοί αμφιβάλλουν εάν οποιαδήποτε μονομερής απεργιακή κινητοποίηση είναι σε θέση να σταματήσει το τσουνάμι στην παραλία και να μην πνίξει ολόκληρη τη εργασιακή ενδοχώρα. Οι απόψεις για τις απεργίες διίστανται επίσης. Σύμφωνα με μια έρευνα της «Δημοσιογραφικής Ενότητας» το 76% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να απεργούν πριν ή μετά τις γενικές απεργίες των εργαζομένων. Ένα 14% τάσσεται υπέρ της ταυτόχρονης απεργίας δημοσιογράφων και λοιπών εργαζομένων και ένα 10% θεωρεί ότι το θέμα πρέπει να εξετάζεται κατά περίπτωση.
Ποιο συμβούλιο ΕΣΗΕΑ μετά τον Μάιο θα αντιμετωπίσει τον σεισμό που δονεί το δημοσιογραφικό οικοδόμημα; Πάει καιρός τώρα που θέτουμε το ερώτημα. Κατά πληροφορίες μας το θέμα θα έρθει για συζήτηση αυτές τις ημέρες στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και είναι και επείγον γιατί σε ημέρες κρίσης μια ενδεχόμενη ακυβερνησία του σωματείου μας θα δώσει το τελευταίο χτύπημα. Το πιο απλό είναι να έρθουν πριν από τις εκλογές οι παρατάξεις σε μια συμφωνία και να αποφασίσουν εάν π.χ. πρόεδρος θα εκλεγεί ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους ή όποιος υποψήφιος προσωπικά θα συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους. Και με ανάλογο τρόπο να εκλεγούν ο γενικός γραμματέας, ο ταμίας κ.λπ. Ο δεύτερος τρόπος είναι, με τις κατάλληλες νομικές ενέργειες, να δοθεί ευχέρεια στη βάση να ψηφίσει απευθείας το προεδρείο. Και για να γίνει κάτι τέτοιο κάποιοι πρέπει αμέσως τώρα να στρωθούν στη δουλειά.
Εξακολουθούν τα μπερδέματα με τις εργαστηριακές εξετάσεις εκτός ΕΔΟΕΑΠ. Πολλά παράπονα ακούγονται γιατί καλά είναι όλα αυτά περί τιμών των Προεδρικών Διαταγμάτων αλλά όταν από μια εξέταση είναι να κριθεί αν θα κάνεις και δεύτερη επέμβαση καρδιάς μήπως πρέπει να δικαιολογήσουμε κάποιες υποχωρήσεις στον γενικό κανόνα; Ο συνάδελφος π.χ. Γιάννης Σιατίστας, υποψήφιος για δεύτερη εγχείρηση στην καρδιά, πήγε στο Ωνάσειο για ένα τεστ κοπώσεως, όπως του συνέστησε ο γιατρός του. Πλήρωσε 300 ευρώ και ο ΕΔΟΕΑΠ τού έδωσε τα 26 του Π.Δ. Κάπου οι οικονομίες πρέπει να έχουν και μια λογική.
Σοφία Μαλτέζου