Ώρα ευθύνης για τους υπουργούς και τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ
Έστω και μίλια μακριά… Να μη βυθίσεις τον κόσμο ακόμη πιο πολύ στην κατάθλιψη. Όμως όσο κι αν έχει μεγάλο κόστος, δεν μπορείς να μη διαλέξεις την αλήθεια. Όσο μαύρη κι αν είναι. Γιατί ο πολίτης πρέπει να τα ξέρει όλα. Κι όσο πιο καλά ενημερωμένος είναι τόσο πιο σωστά μπορεί να αποφασίζει. Κι αν δεν επιλέξει αυτό που συμφέρει τον ίδιο και τον τόπο, η ευθύνη τότε είναι όλη δική του.
Δεν καταστροφολογούμε, όμως δυστυχώς η αλήθεια είναι πικρότατη. Όλα μέρα με τη μέρα χειροτερεύουν… Ο λογαριασμός δεν βγαίνει… Όπου κι αν κοιτάξεις τρομάζεις. Στυγνοί οι αριθμοί. Η ύφεση έχει ξεπεράσει το 7% και πάει για 10%! Ρευστότητα στην αγορά ανύπαρκτη. Τα έσοδα έχουν βουλιάξει. Πώς να εισπράξεις, κύριε Παπακωνσταντίνου, από τον μη έχοντα; Οι υγιείς επιχειρήσεις είναι πλέον μετρημένες στα δάχτυλα. Ακόμη και οι κολοσσοί έχουν πρόβλημα. Το 60% έχει ακουμπήσει η πτώση του τζίρου. Ένα στα πέντε καταστήματα στην Αθήνα έκλεισε. Οι άνεργοι μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζονται. Η ανάπτυξη παραμένει στα λόγια. Η αναθέρμανση που έχει προτεραιότητα απουσιάζει από το κυβερνητικό και το πρωθυπουργικό λεξιλόγιο. Πορεία όχι πλέον προς το άγνωστο. Αλλά προς τον πάτο, α λα «Τιτανικός». Στο… μόνο που έπεσε μέσα ο κ. Παπακωνσταντίνου. Συνειδητή επιλογή αποδεικνύεται ότι ήταν η καταστροφή… Έχοντας στο βάθος του μυαλού τη σκέψη ότι τότε θα έρθει η… ανάπτυξη. Ο πεινασμένος την μπουκιά το ψωμί τη βλέπει σαν μάννα εξ ουρανού.
Η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός τα ξέρουν όλα. Τα ζουν… Κι όμως εξακολουθούν να παραπλανούν. Να μας παραμυθιάζουν… Ακόμη κι αν μας τα δώσουν όλα την ημέρα της επετείου της εθνικής Παλιγγενεσίας η σωτηρία δεν θα έρθει… Από μέσα, από μας μόνο θα έρθει…
Όμως, κ. Παπανδρέου, πρέπει να βγείτε και να πείτε στον ελληνικό λαό την αλήθεια. Όλη. Όσο μαρτυρική κι αν είναι. Ότι το μέχρι πριν από δύο χρόνια επίπεδο ζωής πρέπει να το ξεχάσουμε. Πως ο αγώνας έχει έναν και μόνο στόχο. Το πώς οι απώλειες θα είναι όσο το δυνατόν λιγότερες… Να μην κρατήσουν πολλά χρόνια οι μεγάλες οδύνες. Να μη γίνουμε Αργεντινή… Η νέα γενιά να μην κληρονομήσει ερείπια…
Ο πρωθυπουργός θα πρέπει να ενημερώσει λεπτομερέστατα, πειστικά και δεσμευτικά τον ελληνικό λαό για το ποια είναι η πορεία από δω και πέρα. Πόσο μεγάλες είναι οι ανηφοριές και πόσα χιλιόμετρα θα είναι ο Μαραθώνιος…
Βαριές όμως είναι οι ευθύνες και όλων των υπουργών και των υφυπουργών. Λειτουργούν χωρίς πυξίδα. Και άφαντο τον καπετάνιο. Μήνες οι περισσότεροι από αυτούς –εκτός της κλειστής παρέας– έχουν να μιλήσουν με τον πρωθυπουργό! Ποτέ δεν έχει συζητηθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο ούτε σε κανένα κυβερνητικό όργανο το πού πάμε και το ενδεχόμενο χρεοκοπίας και αν έχουν ληφθεί μέτρα και ποια για να αποτραπεί.
Για ό,τι ΜΟΙΡΑΙΟ συμβεί κανένας δεν θα είναι άμοιρος ευθυνών, κύριοι υπουργοί. Απέναντι στην πατρίδα και τον λαό. Με όποια επίπτωση για τον καθένα είναι εύκολο να εννοήσει κανείς…
Πριν λοιπόν στοιχειοθετηθεί η ενοχή τους, πρέπει αμέσως να απαιτήσουν από τον κ. Παπανδρέου να καθίσουν σʼ ένα τραπέζι, σε μια κλειστή σύσκεψη, έστω οι δέκα κορυφαίοι, και πρωτίστως αυτοί που αποτελούν γέννημα και θρέμμα του ΠΑΣΟΚ, και με όλα τα στοιχεία μπροστά τους. Κι αφού ο πρωθυπουργός ξεδιπλώσει με αδιάσειστα στοιχεία το πού οδηγεί το σκάφος, να πάρουν αποφάσεις, όσο κι αν είναι οδυνηρές, για να γλιτώσει η χώρα.
Διαφορετικά υπάρχει η παραίτηση, αν δεν συμφωνούν και ο καπετάνιος αρνείται νʼ αλλάξει ρότα…
Ευθύνη έχουν και οι βουλευτές. Σʼ αυτές τις κρίσιμες για την πατρίδα ώρες η κομματική υποταγή έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Στηρίζουν αυτό που πιστεύουν ότι αποτελεί σωσίβιο για να μην ξανακουστεί εκείνο το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν».
Κι αυτό μόνο από μας μπορεί να αποτραπεί, και όχι από τους ξένους… Και σʼ αυτήν τη μάχη ρόλο σημαντικό έχει (θα το ξαναπούμε) ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αλλά και όλη η αντιπολίτευση… Με τον πρωθυπουργό να συνθέτει και όχι να υπονομεύει ακόμη και τη στοιχειώδη συναίνεση, όπως εσκεμμένα ακόμη κι αυτές τις δραματικές ώρες κάνει… Ξεχνώντας ότι μʼ αυτήν την τακτική μεγαλώνουν οι ευθύνες του, αν καταλήξει να γίνει Χαρίλαος Τρικούπης…