Το σενάριο της πτώχευσης

Όμως, εκτός τούτων, ουδείς άλλος θα ωφεληθεί, αντίθετα άπαντες θα βιώσουμε ολέθρια αποτελέσματα. Η υποτίμηση της δραχμής κατά 40% έως 50% θα ήταν αναπόφευκτη και θα έπληττε άγρια μισθωτούς και συνταξιούχους. Ο πληθωρισμός θα έφθανε στα ύψη και θα ροκάνιζε περαιτέρω το πενιχρό εισόδημα των λαϊκών τάξεων.

• Το επιχείρημα που επιστρατεύεται υπέρ της επιστροφής στη δραχμή, ότι θα ωφεληθεί η ανταγωνιστικότητα, οι εξαγωγές και ο τουρισμός, είναι έωλο: πρώτον, γιατί οι τράπεζες θα κατέρρεαν αφού είναι δανεισμένες σε ευρώ, όπως και οι επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί σε ευρώ από το εξωτερικό. Η διατραπεζική αγορά θα έκλεινε αυτομάτως για τις ελληνικές τράπεζες, ενώ τα 70 δισ. ευρώ που κατέχουν σε ομόλογα τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία θα εξανεμιζόντουσαν. Με αυτά τα δεδομένα το τραπεζικό σύστημα θα αδυνατούσε να χρηματοδοτήσει την αγορά, οπότε θα βιώναμε ασφυξία ρευστότητας. Λίγα 24ωρα πριν από την επιστροφή στη δραχμή θα έφευγαν στο εξωτερικό τεράστια κεφάλαια. Οι εξαγωγικές επιχειρήσεις θα αδυνατούσαν να χρηματοδοτήσουν τον εκσυγχρονισμό τους, οπότε θα έπεφτε η ποιότητα των προϊόντων που παράγουν. Κι επειδή η χώρα μας κατά βάση εισάγει προϊόντα, σχεδόν κατά 70%, θα είχαμε τεράστιες αυξήσεις σε τρόφιμα, ρούχα, ηλεκτρονικές συσκευές, καθώς και στο μηχανολογικό εξοπλισμό των επιχειρήσεων, οπότε ο πληθωρισμός θα τσάκιζε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Ίσως ο μόνος κλάδος για τον οποίο θα προέκυπτε όφελος θα ήταν ο τουρισμός. Κατά τʼ άλλα, το τοπίο της επιστροφής στη δραχμή θα ήταν τοπίο τέλειας καταστροφής. Άρα, ας πάψουν κάποιοι να ποντάρουν σε στάση πληρωμών και πισωγύρισμα στη δραχμή, καθότι δεν συμφέρει ούτε τον λαό ούτε τη χώρα.