Βυζάντιον

Να, τέτοια ήθελα να γράφω, αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Να σκαρώνω ατάκες όπως τα ποιηματάκια του ημερολογίου. Δυστυχώς δεν γίνεται. Για να το κάνεις αυτό, πρέπει να είσαι είτε πολύ πλούσιος είτε αρκετά ψυχασθενής. Δεν είμαι τίποτα απ’ τα δύο, παραμένω πάντα μια χρυσή μετριότητα.

***

Ας είναι. Θα γράψω και την άλλη Κυριακή για την άνοιξη, ούτως ή άλλως ο Μάρτιος είναι χειμώνας που δεν θέλει να το παραδεχθεί. Όμως θέλω να κοιτάξετε όχι πολύ μακριά, να, μέχρι εδώ πιο κάτω, δείτε δύο εβδομάδες πιο πέρα από σήμερα. Θα έχει μπει η άνοιξη, θα έχει αρχίσει η θερινή ώρα και θα γνωρίζουμε το αποτέλεσμα της 25ης Μαρτίου. Ως τότε θα έχουμε υποκύψει στο κιτς των συνειρμών και των συνδέσεων της εθνικής επετείου με τη Σύνοδο Κορυφής. Κατά τη γνώμη μου το βρίσκω εξαιρετικά χαριτωμένο ένα κράτος που ξεκίνησε την 25η Μαρτίου να τελειώσει ακριβώς την ίδια ημερομηνία. Μάλιστα, για να μην είστε κοντόφθαλμοι και υπερφίαλοι, σας θυμίζω ότι η Ιστορία έχει καταπιεί πολύ πιο σημαντικά κρατικά σχήματα από τη μίζερη Ελλάδα. Αν αφουγκραστείτε με περισσή προσοχή, θα την ακούσετε τώρα που ρεύεται την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ιστορικά, έτσι όπως ανοίγει φύλλο ο χρόνος, μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ζυμάρι κάτω από τον πλάστη. Εντάξει, μπορεί η χώρα να μην αφανιστεί, αλλά ουσιαστικά ίσως έχει σταματήσει να υπάρχει. Και, μεταξύ μας, το «Ελληνική Δημοκρατία» υπάρχει σε μεγάλο βαθμό μόνο στις σφραγίδες. Δεν υπάρχει στο μυαλό και στην καρδιά των ανθρώπων.

•••

Λοιπόν, τώρα που γράφω αυτό βρίσκομαι κανονικά στο τέλος του κειμένου, αλλά γύρισα προς την αρχή και είπα να το βάλω κάπου πιο ψηλά. Πρώτα πήρα ένα email από μια φίλη που μου ζητούσε να κάνω ένα τεστ: Ποια βιβλική μορφή είμαι; Για ποιον με κάνετε; Είμαι ο Πέτρος, ένας συνηθισμένος τύπος, λέει, που θέλει να κάνει οικογένεια, να έχει μια ήσυχη δουλίτσα και (γιατί όχι;) ένα γαϊδουράκι στο γκαράζ. Και στο καπάκι έβαλα στο Youtube το «You can’t always get what you want» των Stones. Τώρα το ακούω και πηγαίνω μπρος πίσω την πολυθρόνα σε μια έκρηξη κεφιού, που διατηρεί με την απελπισία μου τη σχέση που έχει το αποσμητικό χώρου με την τουαλέτα: Το ρίχνεις από πάνω και ελπίζεις να καλύψεις κάτι. Δεν μπορείς να έχεις αυτό που θέλεις, αλλά τουλάχιστον καμιά φορά μπορείς να έχεις αυτό που χρειάζεσαι. Δώσε και μένα από το ίδιο, ρε Μικ! Και τώρα δείτε πόσο άρρωστος είμαι.

•••

Όσοι έχετε επισκεφθεί θάλαμο καρκινοπαθών, θα προσέξατε, ελπίζω, τους συγγενείς που βρίσκονται δίπλα στους αρρώστους του τελευταίου σταδίου. Είναι άνθρωποι που έχουν πάρει την αρρώστια όχι στα κύτταρα, αλλά στο βλέμμα τους. Και αυτό, αυτό το αρρωστημένο βλέμμα, κινείται αργά. Από το κεφάλι του ασθενούς προς τον ορό. Και μετά πίσω, στην πόρτα, λες και πρόκειται να έρθει κάποιος. Πράγματι, θα έρθει. Είναι ο τύπος με το μαύρο το ριχτό και το δρεπάνι. Όμως μέχρι τότε έχει μεσολαβήσει μια κρίσιμη στιγμή. Είναι η στιγμή που ο συγγενής χάνει τη μάχη με τα προσχήματα, νικάει τον φόβο της απώλειας και περιμένει τον θάνατο ως λυτρωτή. Ξαφνικά ο τύπος με τα μαύρα και το δρεπάνι γίνεται μια χαρωπή μορφή που ξεκλειδώνει την αλυσίδα με την μπάλα από το πόδι του συγγενή. Να πεθάνει ο άνθρωπος, να ησυχάσουμε όλοι. Ούτως ή άλλως ήταν νεκρός, απλώς η καρδιά του λειτουργούσε. Δεν ξέρω, λοιπόν, για ποιο λόγο παριστάνουμε όλοι μαζί τον συγγενή του ετοιμοθάνατου. Η χώρα χρεοκόπησε, αλλά κάνει πως δεν το γνωρίζει. Ο μοναδικός τρόπος για να αποφύγει τη χρεοκοπία είναι να τους ρίξει ο Γιώργος LSD στο κρασί του επίσημου δείπνου και να αρχίσουν να υπογράφουν χαριστικές ρυθμίσεις. «Έχουμε χρεοκοπήσει, έτσι δεν είναι;», ρώτησα τον άνθρωπό μου. Θέλω να προσέξετε όσα μου είπε.

•••

«Φυσικά και έχουμε χρεοκοπήσει. Το ζητούμενο είναι να εμφανιστούμε στη Σύνοδο Κορυφής ως ο μεταστατικός καρκίνος που απειλεί τους πάντες. Έχουμε χρεοκοπήσει ακόμα και υπό καθεστώς επιμήκυνσης, έχουμε χρεοκοπήσει ακόμα κι αν δεν συμβεί απολύτως τίποτα. Διότι δεν μπορούμε να εξυπηρετήσουμε όχι τις ανάγκες του χρέους, αλλά την ανάγκη τού να μην παράγεται χρέος. Υπάρχει καλύτερη επιβεβαίωση από την υποβάθμιση που έκανε η Moody’s και την αποπομπή Γεωργακόπουλου; Δεν υπάρχει. Ο μοναδικός τρόπος, λοιπόν, για να επιβιώσουμε όλοι –και η χώρα και οι άνθρωποι– είναι όχι μόνο να μας δώσουν επιμήκυνση, όχι μόνο να μειώσουν το επιτόκιο, όχι μόνο να κουρέψουν ομόλογα, αλλά και να απαιτήσουν μέτρα τα οποία θα εφαρμόζονται και στον πραγματικό κόσμο, όχι μόνο σε πίνακες στατιστικής. Και για να έχεις τα λιγότερο οδυνηρά μέτρα, πρέπει να πας σε αποκρατικοποιήσεις. Ξέρεις, Προκόπιε, πώς αντέδρασαν στο γραφείο του Όλι Ρεν όταν άκουσαν το λαϊκίστικο ΠΑΣΟΚ να παίρνει το πάνω χέρι με τα ”δεν πωλείται κρατική γη” που εκστόμισε ο Γιώργος; Άρχισαν να ρίχνουν κουτουλιές ο ένας στον άλλον, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Μερικοί έβαλαν και τα γέλια. Και στο τέλος συμφώνησαν ότι δεν υπάρχει σωτηρία. Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση δεν μας λέει το πιο απλό: Πώς θα περιορίσει το χρέος όταν ισχυρίζεται ότι δεν θα πουλήσει κρατική περιουσία και συνάμα δεν θα λάβει άλλα μέτρα; Λέει ψέματα. Βάζω στοίχημα το δεξί μου χέρι, Προκόπιε, ότι στη Σύνοδο Κορυφής θα πάρουμε επιμήκυνση και μείωση επιτοκίου, με αντάλλαγμα συγκεκριμένες αποκρατικοποιήσεις και χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων».

•••

Πριν κλείσει το τηλέφωνο τον ρώτησα για τις νέες αρκούδες που βγήκαν στους δρόμους φωνάζοντας ότι επιστρέφουμε στη δραχμή. «Είναι βλακώδες, δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Τεχνικά μπορεί να γίνει, και μάλιστα γρήγορα. Πρακτικά και πολιτικά δεν υπάρχει περίπτωση να το επιτρέψει η Ευρώπη, θα είναι σαν να ανοίγεις μια τρύπα σε βάρκα. Η μοναδική δε περίπτωση για δέσμευση των καταθέσεων είναι αν η χώρα πάει σε μια θεαματική κατάρρευση μετά χρεοκοπίας, κάτι που αποκλείεται να συμβεί. Αυτό δεν θα συμβεί ούτε με το κούρεμα ομολόγων, και ας χάσουν οι τράπεζες τρελά λεφτά. Σημείωσε, όμως, ότι θα χάσουν λεφτά και τα ασφαλιστικά ταμεία. Προκόπιε, για να καταλάβεις τι έχει συμβεί, αν στις 25 Μαρτίου 1821 η Ελλάδα αγόρασε μια κάρτα με μονάδες ύπαρξης, στις 25 Μαρτίου 2011 καλείται να την ανανεώσει ή να βρει κάτι άλλο». Κατανοητό.

•••

Τόσο κατανοητό, που σε βοηθά να καταλάβεις και τη στάση της κυβέρνησης στο θέμα των μεταναστών της «Υπατίας». Εγώ θα τους έδινα μέχρι και διπλωματικά διαβατήρια. Ούτως ή άλλως σε οκτώ χρόνια δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να επιθυμεί να μείνει σε αυτήν τη χώρα, ας πείσουμε τουλάχιστον αυτούς να μείνουν. Και την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη μια μηχανοκίνητη πορεία από delivery boys σουβλατζίδικων, σκέφτομαι για άλλη μια φορά πως οι τύποι στα υπουργικά γραφεία αντιμετωπίζουν την κυβέρνηση σαν ΜΚΟ που έκαναν με την παρέα τους. Αυτά τα πράγματα, Ραγκούση μου, δεν αντιμετωπίζονται έτσι. Είτε προχωράς σε απέλαση από την πρώτη μέρα είτε απαιτείς να σταματήσει η απεργία για να πας σε έναν ευρύτερο διάλογο για τη συγκρότηση ενός καταραμένου λειτουργικού πλαισίου. Το άλλο που μπορείς να κάνεις είναι να πάρεις την ξαδέρφη Άννα, να την πας στην «Υπατία» και να τους βάλεις να φάνε όλο το φαΐ τους, αλλιώς η Αννούλα θα μείνει εκεί με τη μεγαφωνική να παίζει Νταλάρα.

•••

Θέλω να γράψω και για μπάλα, αλλά περιμένω ακόμα. Την προηγούμενη εβδομάδα έγραψα ότι ο Μαρινάκης μού θυμίζει διασταύρωση Κόκκαλη με Πάγκαλο και έλαβα κάποια χαριτωμένα μηνύματα. Τόσο χαριτωμένα, που απόρησα γιατί ο Σισέ θέλει να φύγει από την Ελλάδα. Σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο όλοι με τα γαλλικά μας είμαστε.