Τι θα μπορούσε να είχε κάνει ο Παπακωνσταντίνου και δεν έκανε…

Απλό μυαλό χρειάζεται ακόμα και για να ρωτάς, όταν δεν ξέρεις, δεν έχεις πρόσβαση σʼ ένα θέμα, θέλεις να έχεις την άποψη και των άλλων, από διαφορετικούς χώρους, ώστε αυτό που θα συνθέσεις να είναι η συνισταμένη της καλύτερης προσέγγισης του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί.

Το απλό μυαλό είναι το μεγάλο έλλειμμα της σημερινής κυβέρνησης. Κι αυτό δεν είναι μια διαπίστωση χωρίς βάση. Το βλέπεις καθημερινά, σε κάθε βήμα των επιλογών υπουργών και άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων.

Το απλό μυαλό απουσιάζει σε όλες τις αποφάσεις και τις επιλογές που έχει πάρει ως τώρα ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Σʼ όλα έχει πέσει έξω. Τίποτε δεν του έχει βγει. Όλα ανάποδα κάθε μέρα βγαίνουν, αντίθετα απʼ αυτά που είχε από του βήματος της Βουλής, και όχι μόνο, διαβεβαιώσει. Ότι χωρίς το Μνημόνιο θα είχαμε πτωχεύσει και τελικά το Μνημόνιο μάς οδήγησε σε μεγαλύτερο και πιο αποπνικτικό αδιέξοδο. Ατράνταχτη απόδειξη οι συνεχείς επικαιροποιήσεις του Μνημονίου. Αισίως φτάσαμε στο τέταρτο κι έχει ο Θεός – όσο κι αυτός εξακολουθεί να μας παρακολουθεί…

Αν το Μνημόνιο ήταν σωστό, προς τι τότε, κύριε υπουργέ, οι επικαιροποιήσεις – διάβαζε αλλαγές προς το σκληρότερο;

Έγκριτοι αναλυτές, με πείρα μεγάλη της αγοράς, με πετυχημένη διαδρομή, υποστηρίζουν ότι αρκούσε μια απλή απόφαση της κυβέρνησης και φυσικά του υπουργού Οικονομικών που θα περιόριζε χωρίς ιδιαίτερες ρυθμίσεις και αδικίες το έλλειμμα αμέσως, επιβάλλοντας οριζόντια περικοπή όλων των δημόσιων δαπανών σε ποσοστό 30%. Που σημαίνει ότι από τα 120 δισ. ευρώ που ήταν οι δημόσιες δαπάνες το 2009, το Δημόσιο θα είχε αυτόματα όφελος 36 δισ. ευρώ, δηλαδή θα ότι κάλυπτε άνετα το άνοιγμα που έχει.

Στην πορεία η οριζόντια εφαρμογή του 30% θα μπορούσε να γίνει για κάποιους εργαζόμενους αναλογικά, γιʼ αυτούς που το 30% δημιουργεί πρόβλημα επιβίωσης, ανεβάζοντας το ποσοστό σʼ άλλες κατηγορίες που έχουν υψηλότερες αποδοχές.

Φυσικά θα δρομολογούνταν, με ηπιότερους ρυθμούς, και οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, αντιμετωπίζοντας τις πολλές χρόνιες στρεβλώσεις και τα προκλητικά προνόμια που έχουν δοθεί.

Συνευθύνη για τις αποδείξεις

Από τα αυτόφωρα και τις εξοντωτικές ποινές φυλάκισης για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής υπάρχουν πιο απλές λύσεις, που έχουν άμεσο αποτέλεσμα και δεν τρομοκρατούν ούτε παγώνουν την αγορά.

Το έχουμε βέβαια ξαναγράψει, αλλά προφανώς εκεί, στο γραφείο του υπουργού Οικονομικών, δεν διαβάζουν εφημερίδες, ίσως για λόγους οικονομίας…

Η εγκύκλιος σχετικά με τις αποδείξεις θα έπρεπε να προβλέπει ότι και ο πελάτης υποχρεούται να απαιτεί τη χορήγηση απόδειξης για ό,τι παίρνει από ένα μαγαζί, διαφορετικά αν ελεγχθεί (όχι… συλληφθεί) και δεν έχει πάρει την απόδειξη, θα χάνει το μπόνους των 4.000 ευρώ τον χρόνο που δικαιούται κάθε φορολογούμενος με τη συγκέντρωση αποδείξεων.

Ούτε ποινές ούτε φωνές ούτε απειλές, κύριε Παπακωνσταντίνου. Και σίγουρα κανένας πολίτης δεν θα δυσανασχετήσει.

Ένα άλλο μεγάλο λάθος που κάνει ο κ. Παπακωνσταντίνου και οδηγεί στην τροφοδότηση της ύφεσης είναι ότι προσπαθεί να αντλήσει έσοδα από τον παραχθέντα πλούτο, ενώ στόχος πρέπει να είναι ο παραγόμενος πλούτος, από όπου θα έχει συνεχώς έσοδα. Από τη φορολόγηση του παραχθέντος πλούτου θα πάρει το Δημόσιο χρήματα μία μόνο φορά και τέλος…

Απλά πράγματα, κύριε υπουργέ. Και τώρα μπορείτε να τα εφαρμόσετε. Αρκεί να υπάρχει βούληση…