Οι 6 δελφίνοι

Τόσο για μια εκλογική αναμέτρηση που ίσως σημάνει ακόμα και το τέλος της μεταπολίτευσης (σχετικό ρεπορτάζ σε άλλη σελίδα), όσο και για εξελίξεις εντός των τειχών των κομμάτων (ιδίως των δύο πόλων του δικομματισμού) επίσης σχετιζόμενες με το τέλος της μεταπολίτευσης.

Για να πάμε πιο συγκεκριμένα στο στρατόπεδο της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, αυτή η πλήρης κατάρρευση που παρατηρείται την τελευταία περίοδο δίχως καμιά προσδοκία ανάκαμψης, σε συνδυασμό με τη βαθιά κρίση στην οικονομία, όπου επίσης επικρέμαται η απειλή της κατάρρευσης, θυμίζουν:

• Τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας, όπου σήψη, παρακμή, κατάπτωση πήγαιναν μαζί με την πλήρη αδράνεια και απραξία των «ηγητόρων»!

Πράγματι, ενώ η κυβέρνηση καθημερινά και με μεγαλύτερη ένταση παρουσιάζει όλα τα σημάδια της διάλυσης, της κατάρρευσης, της χωρίς επιστροφή παρακμής, ο πρωθυπουργός, ο «επικεφαλής της ορχήστρας», εμφανίζεται να μην έχει επίγνωση της στοιχειώδους πραγματικότητας, να μη διευθύνει το βυθιζόμενο σκάφος, να είναι διαρκώς απών και να αναμένει παθητικά το –αναπόφευκτο– τέλος.

Τα όσα συνέβησαν τις προηγούμενες μέρες, με το «ξεκατίνιασμα» μεταξύ Γιάννη Ραγκούση και Βαγγέλη Βενιζέλου, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου.

Κι αυτό επειδή κυβέρνηση ουσιαστικά δεν υπάρχει!

Υπάρχουν ατάκτως λειτουργούντες υπουργοί, με προσωπικά φέουδα και βιλαέτια, ένα απερίγραπτο σκορποχώρι, ένα διαλυμένο μαγαζί.

Η λογική που κυριαρχεί είναι αυτή του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Οι υπουργοί δεν μιλιούνται μεταξύ τους, το Υπουργικό Συμβούλιο θυμίζει οπερέτα, υπουργοί προφασίζονται διάφορες δικαιολογίες προκειμένου είτε να απέχουν απ’ τις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, είτε να αποχωρήσουν επικαλούμενοι διάφορους λόγους διότι αναρωτιούνται «τι να κάνουμε, να ακούμε τα εκτός πραγματικότητας λόγια του Γιώργου και των… επισκεπτών που καλεί;», η Κοινοβουλευτική Ομάδα είναι επίσης διαλυμένη αλλά και οργισμένη, ουδείς συντονίζει ουδένα.

Και… αίφνης έχει αρχίσει να συζητείται, για πρώτη φορά μετά το 2007 και την τότε εσωκομματική σύγκρουση που κατέληξε στην επικράτηση του Παπανδρέου έναντι του Βενιζέλου, ζήτημα διαδοχής και το πώς θα διαμορφωθεί το τοπίο στη μετά τον Παπανδρέου εποχή!

Ήδη μάλιστα οι διάφοροι δελφίνοι έχουν αρχίσει και τα μεταξύ τους μαχαιρώματα:

• Γ. Ραγκούσης.
• Β. Βενιζέλος.
• Μιχ. Χρυσοχοΐδης.
• Χρ. Παπουτσής.
• Α. Λοβέρδος.
• Ά. Διαμαντοπούλου.

Αυτοί θεωρούνται οι δελφίνοι της επόμενης εσωκομματικής αναμέτρησης, οψέποτε τεθεί ζήτημα διαδοχής του Γ. Παπανδρέου.

Όμως και μόνο το γεγονός ότι αυτή η συζήτηση, που έως και σχετικά πρόσφατα θα φάνταζε απίθανη, έχει πλέον ξεκινήσει, λέει από μόνο του πολλά, πάρα πολλά.

Κυρίως πάντως αναδεικνύει την «παραίτηση» του Παπανδρέου, την εικόνα που πια εκπέμπει, ότι δηλαδή θέλει να αποδράσει μέσω εκλογών, την αδυναμία του να διευθύνει στοιχειωδώς αυτό το σκορποχώρι που ονομάζεται κυβέρνηση!

Και επειδή σε μια πιθανολογούμενη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε τέτοιο ρευστό κλίμα τα πάντα είναι πιθανά, ακριβώς γι’ αυτό έχει ξεκινήσει η μάχη της διαδοχής, κάτι που θα φάνταζε ανέκδοτο πριν από λίγες μόλις βδομάδες!

Οι… μακαρονάδες

της διαδοχής!

Όταν από στόματα ακόμα και κορυφαίων υπουργών ακούς να λέγεται, «είναι δυνατό να έρχεται στο Υπουργικό Συμβούλιο ο πρωθυπουργός και να μας λέει… ότι κι ο ίδιος θα ήταν διαδηλωτής; Εναντίον της… δικιάς του πολιτικής;», όταν άλλο υπουργικό στέλεχος αναγνωρίζει πως «ούτε στην Κρήτη δεν πάμε καλά», όταν άλλοι υπουργοί έχουν ανέβει στα κεραμίδια, όταν είναι δύσκολο να βρει κάποιος υπουργό που να μην ξεκατινιάζεται (στο προσκήνιο ή στο παρασκήνιο) με σύντροφό του, όταν η ΚΟ είναι καζάνι που βράζει, όταν και το κόμμα είναι σε διάλυση, όταν μόλις ενάμιση χρόνο έπειτα από έναν εκλογικό θρίαμβο τα πάντα είναι υπό κατάρρευση, πώς να μην ανοίξει de facto παιχνίδι διαδοχής;

Πώς να μην επιχειρούν αλληλοεξόντωση ο Ραγκούσης με τον Βενιζέλο, ο Παπουτσής με τον Ραγκούση, η Διαμαντοπούλου με τον Ραγκούση, ο Χρυσοχοΐδης με τον Λοβέρδο και πάει λέγοντας;

Έτσι θεωρείται φυσιολογικό ακόμα και το να έχουν ξεκινήσει τα μυστικά και φανερά δείπνα και γεύματα, οι… μακαρονάδες, οι συνάξεις σε σπίτια και ταβέρνες…

Ενώ δεν λείπουν και τα… σημεία παρουσίας του πρώην Κώστα Σημίτη, με σημειολογική σημασία, όπως το γεύμα που είχε πρόσφατα με τους Νάσο Αλευρά και Κώστα Καρτάλη, βουλευτές οι οποίοι μαζί με τον πρώην υπουργό Γ. Φλωρίδη λειτουργούν ενιαία…

Πάντως ενώ το κλίμα στην ΚΟ είναι εξαιρετικά τεταμένο και εκρηκτικό, είναι δύσκολο να βρει κάποιος «εξαπτέρυγα» δελφίνων, κατά τα παλιότερα πρότυπα.

Βεβαίως υπάρχουν βουλευτές οι οποίοι τάσσονται υπέρ κάποιου δελφίνου, αλλά οι διαχωρισμοί του παρελθόντος δεν επαναλαμβάνονται.

Για παράδειγμα, ενώ υπάρχουν περίπου 15 βουλευτές οι οποίοι «τα λένε χύμα» και «χτυπάνε» σε κάμποσες περιπτώσεις νομοσχεδίων ή με ερωτήσεις προς υπουργούς, ωστόσο δεν συγκροτούν ομάδα, με την παλιότερη του όρου έννοια…

Ο Γ. Ραγκούσης στηρίζεται σε μια ομάδα στελεχών απ’ την τοπική αυτοδιοίκηση, ενώ προσπαθεί να βρει ερείσματα στην ΚΟ, αλλά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία…

Ο Β. Βενιζέλος στηρίζεται στην ομάδα που τον στήριξε το 2007, αλλά έχει απώλειες σε σχέση με εκείνη την εποχή.

Ο Α. Λοβέρδος στηρίζεται από κάποιους εκ των οποίων στήριξαν Βενιζέλο το 2007. Δεν θέλει ο ίδιος να συγκρουστεί με τον Βενιζέλο, αλλά τις προσωπικές του φιλοδοξίες δεν τις κρύβει…

Το «εκσυγχρονιστικό» μπλοκ, ο στενός πυρήνας του, μοιράζεται μεταξύ του Χρυσοχοΐδη και της Διαμαντοπούλου.

Ενδιαφέρον έχει η ομάδα στήριξης του Χρ. Παπουτσή, αποτελούμενη από στελέχη του παλιού ΠΑΣΟΚ τα οποία είχαν στηρίξει το 2007 τον Γιώργο και στα οποία συγκαταλεγόταν κι ο Ραγκούσης. Αλλά τα τελευταία χρόνια οι Παπουτσής και Ραγκούσης τα έχουν σπάσει…

Βεβαίως η μάχη μόλις ξεκίνησε, οι ομάδες μόλις σχηματοποιούνται και είναι δύσκολο αυτήν τη στιγμή να γίνουν προβλέψεις, πολύ περισσότερο που ακόμα δεν είναι γνωστό το πότε και πώς θα αποχωρήσει ο Γιώργος.

Αλλά οι προσωπικοί στρατοί ετοιμάζονται…

«Όξω»

ο Παπακωνσταντίνου!

Ενώ πάντως, όπως προαναφέραμε, η κυβέρνηση βουλιάζει, αποσυντίθεται και καταρρέει, στον Γ. Παπανδρέου έχουν γίνει εισηγήσεις, εκτός απ’ αυτές περί εκλογών, και για έναν «ρωμαλέο ανασχηματισμό».

Με τις εξής όμως προϋποθέσεις:

• Οπωσδήποτε απομάκρυνση του Γ. Παπακωνσταντίνου απ’ το υπουργείο Οικονομικών, αφού σε άλλη περίπτωση ο ανασχηματισμός δεν θα είχε κανένα νόημα, ούτε θα σηματοδοτούσε κάτι.

• Συγκρότηση ομάδων διαχείρισης κρίσεων, συντονισμού και σχεδιασμού και παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου.

Δυσφορία Γιώργου

κατά Ραγκούση

Τα παραπάνω συνδέονται και με την έντονη πλέον δυσφορία, ακόμα και του ίδιου του Γ. Παπανδρέου, έναντι του (υποτιθέμενου) «αντ’ αυτού» Γ. Ραγκούση.

Διότι το σοβαρό σημείο του τελευταίου ανασχηματισμού ήταν η τοποθέτηση του Ραγκούση σε ρόλο συντονιστή του κυβερνητικού έργου και διαχειριστή κρίσεων. Αλλά, όπως προκύπτει εκ του (μηδενικού) αποτελέσματος, απέτυχε σε όλα. Και ο πρωθυπουργός τού καταλογίζει ότι δεν συντονίζει, δεν κάνει τίποτα επί της ουσίας, παρακολουθεί απλώς, και… με πολλούς υπουργούς (π.χ. με τον Παπακωνσταντίνου, με τον Βενιζέλο κ.ά.) ούτε καν μιλάει!

Άλλη μια αποκαθήλωση ενός εκ των «πουλέν» του Γιώργου, έπειτα απ’ αυτήν του Παπακωνσταντίνου…