ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑΣ

Δεν θα μας απασχολήσουν αυτά. Θα μας απασχολήσει μόνο η έλλειψη φιλότιμου που επιδεικνύουν όλα τα κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ο πρωθυπουργός φυσικά. Και δεν είναι ασφαλώς αυτό το φαινόμενο αποκλειστικό προνόμιο των κυβερνητικών στελεχών. Σε όλα τα κόμματα υπάρχουν στελέχη που δεν έχουν ίχνος αξιοπρέπειας και φιλότιμου. Είναι γενικευμένη πρακτική πλέον η έλλειψη αξιοπρέπειας από όλα σχεδόν τα στελέχη του πολιτικού συστήματος της χώρας μας. Παλινωδίες, επικοινωνιακά τρικ, με υπερβολικές δόσεις ψευδολογιών και αναισθησία μέχρι αφασίας, χαρακτηρίζουν το πολιτικό μας σύστημα. Ο λαός μουρμουρίζει γι’ αυτά, αλλά δυστυχώς τα ανέχεται! Τα ανέχεται όμως γιατί λίγο-πολύ αυτή η αποκρουστική συμπεριφορά χαρακτηρίζει και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Δυστυχώς οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν. Γιατί οι ηγέτες και τα στελέχη του πολιτικού συστήματος προέρχονται από τον λαό.

Aς αναφέρουμε τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις στελεχών του πολιτικού συστήματος που, ενώ γελοιοποιήθηκαν, δεν είχαν καθόλου την ευθιξία να παραιτηθούν από τα κυβερνητικά τους πόστα και να εξαφανιστούν από την πολιτική ζωή της χώρας. Ξεκινάμε από την περίπτωση του νυν αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θεόδωρου Πάγκαλου. Πολλές φορές κατά το παρελθόν δηλώσεις του για ορισμένες ομάδες πολιτών, όπως για παράδειγμα εναντίον στρατιωτικών, δημοσίων υπαλλήλων, αστυνομικών κ.λπ. έχουν αποδοκιμαστεί και από τον πρωθυπουργό, έμμεσα ή άμεσα αδιάφορο. Και παρά ταύτα, ο αντιπρόεδρος δεν έδειξε καμία ευθιξία, μέχρις ότου απογυμνώθηκε πλέον από κάθε αρμοδιότητα. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και προ δεκαημέρου, περίπου, ευρισκόμενος στο Παρίσι για να τιμήσει τον μεγάλο έλληνα σκηνοθέτη Γαβρά, δέχτηκε επιθέσεις, φραστικές βέβαια, από πολλούς Έλληνες και Γάλλους και αναγκάστηκε τελικά να αποχωρήσει από την τελετή προσβεβλημένος. Και δεν θεώρησε ότι στο πρόσωπό του προσβλήθηκε και καθυβρίστηκε και η ελληνική κυβέρνηση. Και αντί να παραιτηθεί αμέσως διατήρησε το αξίωμα με όλα του τα προνόμια. Και είναι απορίας άξιο ότι το κορυφαίο αυτό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που κατ’ επανάληψιν έχει αποδοκιμαστεί απ’ όλους για τις δηλώσεις και τις πράξεις του, δεν έχει ακόμη παραιτηθεί. Και δεν είναι μόνον η περίπτωση του κ. Πάγκαλου. Έχουμε και ένα πρόσφατο γεγονός που αφορά έναν άγνωστο μέχρι τώρα βουλευτή, ο οποίος ανήλθε στο αξίωμα του υφυπουργού Εσωτερικών, τον κ. Ντόλιο. Στον κύκλο των αρμοδιοτήτων του ο νεόκοπος υφυπουργός εξέδωσε μια εσφαλμένη εγκύκλιο εφαρμογής νόμου. Κι αυτό εξέθεσε την κυβέρνηση και έγινε αντικείμενο χλευασμού. Όταν δημοσιοποιήθηκε η εγκύκλιος, η κυβέρνηση την ακύρωσε και ο υφυπουργός ζήτησε από τους πολίτες συγγνώμη για το σφάλμα του. Όμως δεν διανοήθηκε καν να παραιτηθεί από το κυβερνητικό του αξίωμα. Αυτά τα δύο παραδείγματα δεν είναι και μοναδικά. Απλώς τα αναφέρουμε επειδή είναι πρόσφατα και χτυπητά παραδείγματα της ηθικής κατάπτωσης των φορέων του πολιτικού μας συστήματος. Εκείνο όμως που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι σε κανένα από τα κυβερνητικά στελέχη, στα οποία οφείλονται οι δυσλειτουργίες της κυβέρνησης και η μείωση του κύρους της, δεν υπεδείχθη η υποβολή παραίτησης. Πράγμα που σημαίνει ότι οι προϊστάμενοί τους δεν αποδίδουν πλέον καμία αξία στο φιλότιμο και χαρακτηρίζονται κι αυτοί από μια παχύδερμη συμπεριφορά.

Ας θυμηθούμε τώρα τη στάση του εκλεκτού συνεργάτη του πρωθυπουργού, υπουργού των Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος προ μηνών είχε δηλώσει ότι αν χρειαστούν και άλλα μέτρα για τη δημοσιονομική εξυγίανση δεν θα είναι αυτός που θα τα υπογράψει (αλλά ο διάδοχός του). Από τότε ο κ. Παπακωνσταντίνου υπέγραψε ένα σωρό μέτρα, όπως π.χ. δύο αυξήσεις του ΦΠΑ και άλλων ειδικών φόρων κατανάλωσης, περιορισμού αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και λοιπά γνωστά στον λαό μέτρα. Και όμως, ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να παραιτηθεί από το κυβερνητικό του αξίωμα. Και δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Παπακωνσταντίνου πετάει στον ορίζοντα φραστικές φωτοβολίδες για εντυπωσιασμό και μόνο. Δανειζόμαστε από το άριστο ενημερωτικό φυλλάδιο που μας απέστειλε ο τέως υπουργός Οικονομίας Γ. Παπαθανασίου «Με τη γλώσσα των αριθμών». Ένα απόσπασμα της ομιλίας του κ. Παπακωνσταντίνου για το φορολογικό νομοσχέδιο στις 9/9/2008, στο οποίο αναφέρει επί λέξει τα εξής:

«Εμείς που κάτι σκαμπάζουμε περισσότερο από οικονομικά, αναρωτιόμαστε διπλά και λέμε: Πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση, η οποία επικαλείται την κρίση να λέει ότι, εν μέσω κρίσης, αφαιρώ από την οικονομία αντί να προσθέτω; Πρωτοτυπία! Να την εντάξουμε στα εγχειρίδια Οικονομικών στα πανεπιστήμια! Εφόσον η χώρα είναι σε οικονομική κρίση και περνάμε δύσκολες στιγμές, βοηθάς την οικονομική δραστηριότητα, βοηθάς το εισόδημα. Δεν αφαιρείς, δεν στραγγαλίζεις περαιτέρω». Αφού ο κ. Παπακωνσταντίνου ισχυρίζεται ότι σκαμπάζει από Οικονομικά, ας μας εξηγήσει αν τα μέτρα, που ο ίδιος έλαβε, μπορούν να βοηθήσουν το εισόδημα των εργαζομένων και την οικονομική δραστηριότητα της αγοράς. Ας κλείσουμε εδώ τις κορώνες των στελεχών του ΠΑΣΟΚ και να τονίσουμε μόνο ένα πράγμα: Ο κατήφορος της ψευδολογίας και της αναξιοπιστίας ξεκίνησε από το διπλό παιγνίδι που έπαιξαν οι δύο τελευταίοι ηγέτες του ΠΑΣΟΚ ως επικεφαλής του κόμματός τους και της κυβέρνησης. Και το διπλό παιγνίδι ήταν ότι προσπαθούσαν να παρουσιάσουν μια ψεύτικη ευδαιμονία στον λαό και να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι έχουμε αποχαιρετίσει οριστικά την Ψωροκώσταινα, όπως μας έλεγε ο κ. Σημίτης, και ότι υπάρχουν χρήματα, όπως διαβεβαίωνε ο κ. Παπανδρέου. Αλλά δυστυχώς και ο Κ. Καραμανλής την ίδια ψευδαίσθηση καλλιέργησε στον ελληνικό λαό. Το αποτέλεσμα ήταν το πολιτικό σύστημα να βουτηχτεί στην αναξιοπιστία, στις αρπαχτές και στην εξυπηρέτηση των ιδίων συμφερόντων των ανθρώπων του. Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα, επόμενο ήταν οι λαίμαργοι πολιτικοί να πολλαπλασιαστούν, να αποκτήσουν τεράστιες περιουσίες χωρίς να έχουν δουλέψει ποτέ και να χάσουν και το φιλότιμό τους. Πώς λοιπόν μπορούμε να περιμένουμε ευθιξία και παραίτηση υπουργών, όταν διαπιστώνεται κάποιο παράπτωμά τους; Όμως υπάρχουν και υγιή στελέχη σε όλα τα κόμματα. Και θα μπορούσαν αυτά τα στελέχη να επιστρατευτούν για να βγάλουν τη χώρα μας από την τρομερά δύσκολη θέση στην οποία σήμερα βρίσκεται από πολιτική και οικονομική πλευρά. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι γρήγορα θα αναφανεί κάποια σοβαρή κίνηση με προσωπικότητες, που να αγαπάνε το ελληνικό κράτος και τον λαό, για να αντιμετωπιστεί η κρίση και να ματαιωθούν τα σχέδια που θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε κράτος κοινωνικής αναλγησίας, γιατί προς τα εκεί βαδίζουμε. Και η κοινωνική αναλγησία έχει ως βασικό αίτιο και την εξυπηρέτηση ιδιωφελών συμφερόντων του σημερινού πολιτικού κατεστημένου.

Το ηθικό κατρακύλισμα των φορέων της εξουσίας έχει αντίκτυπο και στην οικονομία. Γιατί αυτοί νομοθετούν γύρω απ’ όλα τα οικονομικά θέματα που απασχολούν ένα κράτος. Κι αυτοί έχουν τη δύναμη να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση. Μέσα στον ποταμό των ψευδών που σερβίρει το πολιτικό και το οικονομικό κατεστημένο στον ελληνικό λαό, οι πολιτικοί ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας ερίζουν για ποιο κόμμα είναι υπεύθυνο για τη σημερινή κατάσταση. Και επικαλούνται διάφορα έωλα επιχειρήματα. Εν τούτοις γνωρίζουν κάλλιστα ότι η σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία μας, αλλά και οι οικονομίες πολλών άλλων κρατών έχει βασικά αίτια: α) την αχαλίνωτη κερδοσκοπία των περιφερομένων επενδυτικών κεφαλαίων, που απομυζούν τον πλούτο των εθνών και β) τη λαιμαργία των πολιτικών που ανέχονται αυτήν την ανορθόδοξη συμπεριφορά των αδίστακτων καπιταλιστών (φυσικά με το αζημίωτο). Ο πρωθυπουργός υπόσχεται ότι με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα μπορέσει να μας βγάλει από την κρίση, πετσοκόβοντας όλα τα εισοδήματα και χωρίς καθόλου ανάπτυξη. Και εισπράττει επαίνους από αυτούς που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την έξοδο της Ελλάδος από την κρίση. Αυτή η πολιτική που ακολουθείται από την κυβέρνηση, ας το κατανοήσει επιτέλους ο πρωθυπουργός, δεν πρόκειται να σώσει την ελληνική οικονομία. Απλώς μας οδηγούν σε μια κατάσταση χωρίς διέξοδο. Θεμελιώνουν ένα κράτος που χτυπάει αλύπητα τον λαό του. Ασφαλώς υπάρχουν προβλήματα στην εν γένει δόμηση της οικονομίας μας συσσωρευμένα εδώ και πολλά χρόνια. Και χρειαζόμασταν φυσικά ορισμένες μεταρρυθμίσεις, όμως με σχεδιασμό και με τη λήψη αντισταθμιστικών μέτρων. Αυτήν όμως την απαραίτητη προϋπόθεση για τη διατήρηση της κοινωνικής γαλήνης, την προσπέρασε με αδιαφορία η κυβέρνηση.

Και σαν συμπέρασμα όλων των παραπάνω προκύπτει ότι η πολιτική που εφαρμόζεται εδώ και αρκετά χρόνια στη χώρα μας και οι φορείς που την εφαρμόζουν έχουν χάσει πλέον την έσωθεν και την έξωθεν καλή μαρτυρία. Και φυσικά αυτό είναι αποτέλεσμα της αναξιοπιστίας γενικά του πολιτικού μας συστήματος και των πολιτικών που διαμορφώνουν τους κανόνες της άσκησης της εξουσίας. Όταν λοιπόν οι ξένοι (ηγέτες και αγορές) δυσπιστούν για την ηθική καθαρότητα και την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος και των φορέων του, ασφαλώς είναι δικαιολογημένοι. Γιατί γνωρίζουν από τη δική τους συμπεριφορά και εμπειρία πόσο σαθρό είναι το πολιτικό σύστημα. Επιτέλους, ας λειτουργήσουν και στην Ελλάδα οι νόμοι με καθαρότητα και όχι επιλεκτικά. Η Θέμις ας παύσει να είναι τυφλή!