Αυτοί είναι οι «μπάτσοι δολοφόνοι»….

Έχασαν τη ζωή τους στη μάχη για τη δική μας ασφάλεια. Γύρισαν στο σπίτι τους μέσα σε φέρετρο… Η μάνα και ο πατέρας που τους περίμεναν να τους αγκαλιάσουν με χαρά, με δάκρυα και πόνο βαρύ αντίκρισαν για τελευταία φορά τα παιδιά τους…

Τον έσωσε το κινητό

Παραλίγο και τους οκτώ να τους είχαν σκοτώσει οι ληστές. Ο ένας μάλιστα στάθηκε τυχερός, η σφαίρα τον χτύπησε στο στήθος, πέρασε το αλεξίσφαιρο, αλλά τη σταμάτησε το παλιό κινητό που είχε, και ήταν από εκείνα που ήταν ισχυρό το μεταλλικό κάλυμμά τους.

Την περασμένη εβδομάδα, ένας άλλος της ομάδας ΔΙΑΣ παραλίγο να καεί ζωντανός, από τη μολότοφ με την οποία τον έλουσαν…

Αυτοί είναι οι «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι». Αυτοί που φωνάζουν αυτά τα συνθήματα γυρίζουν σπίτι τους… ζωντανοί.

Η κοινωνία αγκάλιασε τα δύο παλικάρια. Και έδειξε συγκινητική συμπαράσταση. Δάκρυσαν πολλοί… Κι αυτή είναι η προσφορά των χαμένων παιδιών. Που διάλεξαν να γίνουν αστυνομικοί γιατί αγαπούσαν αυτήν τη δουλειά, και όχι από ανάγκη για τα 700 ευρώ. Διαφορετικά δεν θα έπεφταν στη φωτιά. Και σίγουρα δεν είναι οι μόνοι.

Ας δούμε με άλλο μάτι τους αστυνομικούς. Δεν είναι εχθροί. Εμάς προστατεύουν… Πολύ βαριά η αποστολή τους… Πόσοι από εμάς θα μπορούσαμε να αντέξουμε, να μας βρίζουν, να μας πετροβολούν, να μας πετάνε μολότοφ, να κινδυνεύουμε κάθε στιγμή. Δεν λέει κανείς ότι δεν γίνονται υπερβολές από πλευράς αστυνομικών. Δεν είναι όμως ο κανόνας. Να μην ξεχνάμε ότι κάθε στιγμή κινδυνεύει ο αστυνομικός. Μπορεί να έχει την ατυχία να μην ξαναδεί τα παιδιά του, τη γυναίκα του. Κι αν πυροβολήσει πρώτος τον ληστή, και τον σκοτώσει, τότε θα τρέχει ΜΟΝΟΣ μια ζωή στα δικαστήρια… Κι αυτός ήταν και ο λόγος που δεν αντέδρασαν αμέσως με όπλα οι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ.