Πρόωρες εκλογές ή ανασχηματισμό «βλέπουν» οι συνδικαλιστές
Πρόωρες εκλογές ή ανασχηματισμός και σχηματισμός κυβέρνησης με «προσωπικότητες και εκτός ΠΑΣΟΚ» είναι η συζήτηση που αναπτύσσεται στον στενό πυρήνα του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, χωρίς να αποκλείεται η δρομολόγηση των πολιτικών αυτών εξελίξεων να γίνει και πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου.
Καταλυτική, εκτός από την πανθομολογούμενη πια αποτυχία κυβέρνησης – «τρόικας» να αντιμετωπίσουν την κρίση με τις εντολές του Μνημονίου της ντροπής, ήταν και η μαζικότατη διαμαρτυρία των απεργών της Τετάρτης που κατέδειξε ότι εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι, συνταξιούχοι, νεολαία, άνεργοι, υπό την ομπρέλα ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είπαν «φτάνει πια».
Κι ενώ οι εμπνευστές και οι εκτελεστές του Μνημονίου της ντροπής, βλέποντας να καταρρέει σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό) η «πιο βάρβαρη επίθεση που εξαπολύθηκε ποτέ κατά των εργαζομένων», όπως κατήγγειλε ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ Ν. Φωτόπουλος, έχουν αποδυθεί σε αγώνα για την πολιτική τους επιβίωση, επιβεβαιώνονται και από κυβερνητικές πηγές πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες:
Μεγάλη κινητικότητα παρατηρείται με συσπειρώσεις εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, εντός των κομματικών στελεχών, αλλά και στον συνδικαλιστικό χώρο ιδιωτικού (ΠΑΣΚΕ) και δημόσιου τομέα (ΠΑΣΚ/ΔΥ) για να αποτραπεί η λήψη νέων σκληρών μέτρων στο πλαίσιο του 4ου Μνημονίου, όπως άφησε να εννοηθεί ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου στη συνέντευξή του της περασμένης Πέμπτης. Η πίεση των συνδικαλιστών προς την κυβέρνηση θεωρείται από τα κορυφαία στελέχη της καθοριστική, καθώς, όπως υποστηρίζουν, ο ρόλος τους στη στήριξη του κ. Παπανδρέου ήταν αποφασιστικός και συνεπώς τώρα η άρση της εμπιστοσύνης τους προς τις επιλογές του θα είναι εξίσου σημαντική. Έτσι κρίνεται πως όχι τυχαία ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σπ. Παπασπύρος δημοσίως δηλώνει πως:
«Η πολιτική της κυβέρνησης συμπλήρωσε τον κύκλο της και μάλιστα με το πιο αποτυχημένο αποτέλεσμα…».
Υπενθυμίζεται ότι και ο διευθυντής του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ Σ. Ρομπόλης, απηχώντας τη θέση ηγετικών στελεχών της ΠΑΣΚΕ, είχε προβλέψει ότι «η εφαρμογή του Μνημονίου και το περιεχόμενο της δανειακής σύμβασης είναι χαμένο παιγνίδι που αντί να επιλύσει θα εντείνει τα αδιέξοδα σε όλα τα επίπεδα». Σημειώνεται σχετικά, με όλη την «πλύση εγκεφάλου» περί «μονόδρομου» των μέτρων για τόνωση της ανταγωνιστικότητας, πως μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας, που θα ανακοινωθεί εντός του Μαρτίου, ύστερα από επεξεργασία όλων των αναγκαίων στοιχείων, καταλήγει στη δραματική διαπίστωση πως:
= Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στο διάστημα 1995-2008 είναι αμετάβλητο και η επιδείνωση του επιπέδου ανταγωνιστικότητας οφείλεται στην εμμονή των εργοδοτών για τη διατήρηση των ιδίων επιπέδων κέρδους.
Αν δεν είναι αυτοσκοπός της κυβέρνησης και της «τρόικας» η εξαθλίωση του κόσμου της εργασίας με κάθε αντίτιμο, τότε η αλλαγή πλεύσης πρέπει να γίνει αμέσως, πριν αποδομηθεί και το τελευταίο ίχνος κοινωνικής συνοχής που απέμεινε και πριν εκδηλωθούν εκτεταμένες κοινωνικές αντιδράσεις και αναταραχές.
Η προοπτική αυτή είναι πια ορατή όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς τα συνδικάτα κάθε ιδεολογικής απόχρωσης προειδοποιούν ότι οι πολιτικές λιτότητας και κοινωνικών ανισοτήτων δεν θα περάσουν και μάλιστα προετοιμάζονται για κοινές πανευρωπαϊκές κινητοποιήσεις προς το τέλος Μαρτίου.
Ως προς το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, την αποδοχή του οποίου παζαρεύει η κυβέρνηση με αντάλλαγμα την επιμήκυνση του χρέους της χώρας, είναι προφανές ότι υποτάσσει την οικονομία μας σε διαρκή ύφεση και ήδη ξεκίνησαν ενδοκυβερνητικές έριδες για την τελική απόφαση.
Στελέχη πάντως, τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης, δεν αποκλείουν να αναβληθεί η λήψη αποφάσεων στη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου – εκτός κι αν Γερμανία και Γαλλία επιβάλουν τη συμφωνία τους, αγνοώντας τις αντιρρήσεις άλλων κρατών-μελών της ΕΕ.
«Θα δούμε» απάντησαν οι ηγεσίες Γερμανίας – Φινλανδίας στο αίτημα του πρωθυπουργού να ενταχθεί το πρόβλημα του –τεράστιου– χρέους της χώρας μας στο ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Η απάντηση με τους διπλωματικούς όρους είναι βασικά «όχι» και γιʼ αυτό τόσο ο κ. Παπανδρέου όσο και ο κ. Παπακωνσταντίνου εμφανίζονται με «κομμένα τα φτερά», αντιμετωπίζοντας τις ολέθριες επιπτώσεις της πολιτικής που εφαρμόζουν και οδηγεί σε μια εφιαλτική πραγματικότητα τον ελληνικό λαό, αν περάσουν τα χειρότερα μέτρα που προβλέπει το 4ο επικαιροποιημένο Μνημόνιο.
Το πολιτικό σύστημα είναι σε σταυροδρόμι και επειδή «η κρίση και η κατάντια του ελληνικού κράτους έχει υπεύθυνους, που σε καμιά περίπτωση δεν είναι οι εργαζόμενοι», «ή θα αλλάξει ή θα βουλιάξει», για να θυμίσουμε την πρωθυπουργική ρήση που ταιριάζει γάντι στην περίπτωση.