Λευκή απεργία κάνουν κορυφαίοι υπουργοί
«Λευκή απεργία» έχουν κηρύξει κορυφαίοι υπουργοί, οι οποίοι αισθάνονται αποκλεισμένοι από τον σχεδιασμό της κυβερνητικής πολιτικής και τα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Οι περισσότεροι έχουν βγει εδώ και καιρό από την πρώτη γραμμή των πολιτικών εξελίξεων, με αποτέλεσμα η πολιτική τους παρουσία να γίνεται όλο και πιο ισχνή.
«Δεν είναι δυνατόν να παίρνουν αποφάσεις για τα πάντα, ακόμα και για θέματα της αρμοδιότητάς μας, χωρίς την παρουσία μας ή χωρίς να ζητήσουν έστω τη γνώμη μας, και μετά να μας καλούν να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά», υποστήριζε κορυφαίος υπουργός.
Για τα περισσότερα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου η λειτουργία της κυβέρνησης, ο πολιτικός σχεδιασμός και η διαχείριση θεμάτων είναι κάτω του μηδενός και, όπως λένε, μετά και την τυπική παραδοχή της πλήρους αποτυχίας του περιβόητου Συντονιστικού υπό τον Γιάννη Ραγκούση, δεν υπάρχει απολύτως κανένα όργανο για να σχεδιάζει και να διαχειρίζεται τα καυτά θέματα.
«Προτείναμε από την αρχή της θητείας της παρούσας κυβέρνησης τη συγκρότηση κυβερνητικής επιτροπής, η οποία θα σχεδιάζει τις πρωτοβουλίες και την επικοινωνία και θα διαχειρίζεται τα καυτά θέματα.
Δεν έγινε δεκτό. Όταν πριν από το καλοκαίρι άρχισε η συζήτηση για συντονιστή, επαναφέραμε το θέμα, αλλά τότε πέρασε του Ραγκούση.
Επανερχόμαστε και τώρα στην ανάγκη συγκρότησης μιας κυβερνητικής επιτροπής με τους υπουργούς της πρώτης γραμμής, ώστε να αποκατασταθεί ένας στοιχειώδης συντονισμός των κυβερνητικών δράσεων και να δει και ο κόσμος πως υπάρχει συλλογική λειτουργία», επεσήμαινε κορυφαίος υπουργός.
Αντί γι’ αυτό, το μοντέλο λειτουργίας που έχει επιβληθεί απομονώνει τους υπουργούς που χειρίζονται τα φλέγοντα ζητήματα και δημιουργεί ένα δαιδαλώδες και αναποτελεσματικό σύστημα από πρόσωπα που ναι μεν έχουν άμεση σχέση με τον πρωθυπουργό, αλλά ουσιαστικά είναι άπειρα και χωρίς ιδιαίτερο πολιτικό βάρος. Με αυτόν τον τρόπο κορυφαίοι υπουργοί κλείνονται στο καβούκι τους, ασχολούνται μόνο με τη διεκπεραίωση κάποιων θεμάτων των υπουργείων τους και είναι απόντες από τις ευρύτερες διεργασίες.
«Με φωνάζουν να βγω σε σταθμούς, αλλά τι να πω. Κανείς δεν με ενημερώνει για τα ουσιαστικά, δεν έχω λόγο ούτε στον σχεδιασμό ούτε στη λήψη των αποφάσεων. Τι να βγω να πω; Ας τα πουν εκείνοι που μετέχουν και τα ξέρουν», έλεγε χαρακτηριστικά υπουργός.
Και κάποιος άλλος συμπλήρωνε: «Κάνουμε τις γλάστρες στα Υπουργικά Συμβούλια, πρέπει να τις κάνουμε και στα μέσα ενημέρωσης;
Αφού δεν είμαστε κοινωνοί των σχεδιασμών και της διαδικασίας λήψης κυβερνητικών αποφάσεων. Το πολύ να πει κάποιος από μας κάτι που κάνει στο υπουργείο του… Τι άλλο όμως πέραν τούτου μπορείς να υπερασπιστείς σ’ έναν δημόσιο διάλογο, όταν κανένας μας δεν ξέρει επακριβώς ποιες είναι οι επιλογές της κυβέρνησης και με τι επιχειρήματα μπορούν να στηριχθούν».
Όλη αυτή η κατάσταση δείχνει το έλλειμμα μιας έμπειρης ομάδας διακυβέρνησης.
Ωστόσο, «με βάση την εμπειρία που υπάρχει», όπως έλεγαν κάποιοι, «ο Γ. Παπανδρέου πάντοτε απεχθανόταν την ιδέα να δημιουργήσει μια ισχυρή κυβερνητική ομάδα από έμπειρα και δοκιμασμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Αντ’ αυτής προτιμούσε κάποια χαοτικά σχήματα και ρόλους-κλειδιά σε πολύ δικούς του ανθρώπους…
Τώρα όμως η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για πειραματισμούς».