επί του πιεστηρίου
Ο Θεός σώζει την Ελλάδα… Θα πρέπει να παραδεχθούμε μʼ αυτά που συνέβησαν την Τετάρτη. Μʼ εκείνους τους ψευτοπαλικαράδες με τις κουκούλες που πέταγαν Μολότωφ και παραλίγο να καεί ζωντανός ένας αστυνομικός, νεαρό παιδί, που θα μπορούσε να ήταν ο καθένας μας. Στα ψιλά πέρασε το γεγονός από κανάλια και εφημερίδες. Προβλήθηκε λόγω της φωτογραφίας με τις φλόγες που είχαν τυλίξει το κεφάλι του, γιατί ήταν… εντυπωσιακή… Από κει και πέρα σιωπή. Αν ήταν κανένας αναρχικός, τρομοκράτης, ή μετανάστης, χαμός θα γινόταν. Στους δρόμους πορείες. Υπογραφές συμπαράστασης μεγαλόσχημων καθηγητάδων. Για τον αστυνομικό μιλιά! Ούτε μια τυπική ευχή να γίνει καλά! Σκέφθηκε κανείς αν γινόταν παρανάλωμα και κάποιος συνάδελφός του αντιδρούσε, τι νέο Δεκέμβρη θα είχαμε; Το τυχαίο γεγονός τρέμουν όλοι… Ευτυχώς ο Θεός έβαλε το χέρι του… Έχει απόλυτο δίκιο η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής όταν σημειώνει σε ανακοίνωσή της ότι «ο έλληνας αστυνομικός είναι εργαζόμενος με οικογένεια, με δικαιώματα και υποχρεώσεις και δεν είναι δυνατόν να ξεκινάει από το σπίτι του για δουλειά και να μην ξέρει πώς και αν θα επιστρέψει».
Πληγώνεται η Ελλάδα, είπε ο κύριος Πεταλωτής, με τις αποδοκιμασίες από έλληνες φοιτητές του πρωθυπουργού κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Βερολίνο. Θα συμφωνήσουμε με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Όμως το ίδιο δεν το είπατε, κύριε Πεταλωτή, όταν ο προϊστάμενός σας, ο κ. Παπανδρέου, γύριζε ανά τας Ευρώπας και σʼ όποιον έβρισκε μπροστά του έλεγε ότι κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα και αποκαλούσε τους Έλληνες διεφθαρμένους, τεμπέληδες και κλέφτες (ο κ. Γιουνκέρ και ο κ. Μπαρόζο ήταν αυτήκοοι μάρτυρες). Τότε, κύριε Πεταλωτή, δεν πλήγωνε την Ελλάδα ο ίδιος ο πρωθυπουργός της; Του οποίου ο λόγος είναι πολύ βαρύτερος από τους δέκα έλληνες φοιτητές, που δεν θα διστάσουμε να πούμε ότι τούτες τις κρίσιμες ώρες δεν θα έπρεπε να τα «ψάλουν» στον κ. Παπανδρέου. Αλλά και ο κ. Πάγκαλος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, δεν πλήγωσε την Ελλάδα, δεν διέσυρε τους ήρωες του ʼ21, δεν εξευτέλισε τα πάντα με όσα είπε σε εκδήλωση στην Οξφόρδη και ξεσηκώθηκαν οι παρευρισκόμενοι έλληνες φοιτητές και έγινε ο χαμός, κύριε κυβερνητικέ εκπρόσωπε;
Η Ελλάδα πληγώνεται όταν αποδοκιμάζονται τα κυβερνητικά στελέχη και όχι όταν δέχεται πισώπλατες μαχαιριές από τον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης;
Να μην ξεχνάτε πάντως, κύριε Πεταλωτή, ότι ο κ. Παπανδρέου έχει δημόσια ζητήσει από τους υπουργούς του (κι από εσάς φυσικά) να είναι αντιεξουσιαστές, και μάλιστα στην Κομοτηνή την προπερασμένη βδομάδα (όπου και εκεί υπήρξαν αποδοκιμασίες) δήλωσε ότι είναι αντιεξουσιαστής. Οι φοιτητές στο Βερολίνο δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να ανταποκριθούν στη σύσταση του κ. Παπανδρέου… Άλλωστε ο ίδιος έχει πει και το «Θα μας πάρουν με τις πέτρες» και το ίδιο έχουν επαναλάβει πολλοί υπουργοί…
Επομένως προς τι τα παράπονα; Έκαστος κατά τα έργα του…
Δεν είναι τίποτε το καινούργιο για το ΠΑΣΟΚ οι διαγραφές των απείθαρχων συνδικαλιστών, με πρώτο τον δυναμικό Ν. Κουλουμπαρίτση, πρόεδρο του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ – ΕΘΕΛ, γιατί σήκωσε κεφάλι στα μέτρα σφαγής των εργαζομένων στις συγκοινωνίες. Το ίδιο έγινε και το 1984 επί Ανδρέα, όταν η τότε καταπράσινη ΓΣΕΕ, που είχε πρόεδρο τον Γιώργο Ραυτόπουλο, διασπάστηκε, διαφωνώντας με το άρθρο 4 του Αρσένη, «τσάρου της Οικονομίας» τότε. Που προέβλεπε βασικά ότι στις συνδικαλιστικές εκλογές θα πρέπει για να εκλεγεί πρόεδρος σωματείου να πάρει το 50% συν 1, όχι αυτών που ψήφισαν αλλά του συνόλου των εργαζομένων στον συγκεκριμένο χώρο δουλειάς. Και τότε έγιναν πολλές διαγραφές. Αυτή είναι συνηθισμένη πρακτική των κομμάτων. Από δεξιά μέχρι αριστερά. Και δεν φταίνε τα κόμματα. Στρατούς θέλουν… Φταίνε οι συνδικαλιστές που ψλαχνουν κομματική ομπρέλα, για να είναι πιο ισχυροί και να έχουν μερίδιο στην εξουσία. Κι αυτό οδήγησε στην απαξίωση όλου του συνδικαλιστικού κινήματος, με τους εργαζόμενους πλέον να μην εμπιστεύονται τους συνδικαλιστές, γιατί βλέπουν ότι ενδιαφέρονται πρωτίστως για την κομματική τους προαγωγή και όχι για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Γιʼ αυτό και οι περισσότερες κινητοποιήσεις είναι αναιμικές και γίνονται για την τιμή των όπλων. Τώρα που ο κ. Κουλουμπαρίτσης είδε το… φως, μιλάει, πολύ σωστά, για Αυτόνομο Συνδικαλιστικό Κίνημα. Έξω δηλαδή από κόμματα. Και τότε καμιά κυβέρνηση, καμιά εξουσία δεν θα μπορεί να αγνοήσει το Συνδικαλιστικό Κίνημα, να το θεωρεί δεδομένο.