Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1Το «κούρεμα» (haircut) του ελληνικού δημόσιου χρέους με ταυτόχρονη επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης, από πολλούς αναλυτές θεωρείται η πιθανότερη εξέλιξη για τη λύση του δράματος. Η κυβέρνησή μας βέβαια απορρίπτει τη λύση αυτή με αγανάκτηση, δεν ξέρουμε βέβαια μέχρι πότε. Για τον λόγο αυτό και τα spread των ελληνικών ομολόγων διατηρούνται στο ύψος τους με αδικαιολόγητα βραδεία καθοδική τάση. Βέβαια το «κούρεμα» είναι μια λύση που παρουσιάζει και σοβαρά μειονεκτήματα. Και τούτο γιατί πολλά ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου βρίσκονται στα χέρια ελλήνων επενδυτών, που κι αυτοί θα ζημιωθούν. Για να κερδίσει το ελληνικό Δημόσιο ένα τμήμα του χρέους, ασφαλώς πρέπει οι ομολογιούχοι να ζημιωθούν ανάλογα. Έτσι, σύμφωνα με τα στοιχεία, οι ελληνικές τράπεζες κατέχουν ομόλογα ύψους περίπου 50 δισ. ευρώ, τα ασφαλιστικά ταμεία διαθέτουν συνολικά ομόλογα 25 δισ. ευρώ και διάφοροι ντόπιοι επενδυτές και αποταμιευτές 15 δισ. ευρώ. Επομένως ένα «κούρεμα» της τάξης του 30% θα προκαλέσει ζημία 15 δισ. ευρώ στις τράπεζες, 7,5 δισ. ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία και 4,5 δισ. ευρώ στους ιδιώτες ντόπιους επενδυτές. Βέβαια οι τράπεζες θα βρουν τρόπο να καλύψουν τη ζημία. Όμως για τα ασφαλιστικά ταμεία, που τώρα δεινοπαθούν, αυτή η χασούρα θα είναι μια σημαντική αρνητική εξέλιξη που ενδεχομένως να προκαλέσει ακόμα και τη χρεοκοπία ορισμένων Ταμείων. Δεν αποκλείεται για τον λόγο αυτόν η κυβέρνηση να διστάζει να εφαρμόσει το «κούρεμα». Το πρώτο χαστούκι το έφαγε το ασφαλιστικό μας σύστημα το 1999-2000 από το χρηματιστήριο. Άραγε θα αντέξει τώρα και δεύτερο;
2 Με τη μέθοδο του «Δεν πληρώνω» η κυβέρνησή μας προσπαθεί να μας πείσει ότι πέτυχε τον στόχο της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Πρώτα άρχισε να μην πληρώνει ολόκληρες τις αποδοχές του μόνιμου υπαλληλικού προσωπικού του κράτους και τις συντάξεις. Στη συνέχεια έβαλε στο χέρι τις κατασκευαστικές εταιρείες και τους προμηθευτές του ΕΣΥ, από γιατρούς και φαρμακοποιούς μέχρι προμηθευτές ιατρικού εξοπλισμού, καθώς και τις επιχειρήσεις που δικαιούνται επιστροφής ΦΠΑ. Σε όλους αυτούς το κράτος χρωστάει πάνω από 10 δισ. ευρώ. Και αν δεχθούμε ότι η καθυστέρηση της εξόφλησης ορισμένων κατασκευαστικών επιχειρήσεων είναι απόλυτα δικαιολογημένη λόγω π.χ. κακοτεχνιών ή άλλων ελλείψεων στα δημόσια έργα που κατασκεύασαν ή το Δημόσιο διεκδικεί κάποιες εκπτώσεις από τους προμηθευτές ιατρικού εξοπλισμού και δικαιολογημένα δεν τους πληρώνει, γιατί άραγε καθυστερεί την εξόφληση των γιατρών και των φαρμακοποιών που στηρίζουν το ΕΣΥ, καθώς και των επιχειρήσεων που δικαιούνται επιστροφής ΦΠΑ; Μέχρι τώρα ο υπουργός Οικονομικών ουσιαστικά δεν πέτυχε τίποτα (ή ελάχιστα) στην προσπάθεια της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Διέπρεψε μόνον ως «κουρέας». Κούρεψε τους καταναλωτές με τις συνεχείς αυξήσεις του ΦΠΑ και την αύξηση του πληθωρισμού που προκάλεσαν, κούρεψε τους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους με τον περιορισμό των αποδοχών τους, καθώς και τις επιχειρήσεις και τους ιδιοκτήτες ακινήτων και αυτοκινήτων. Και ο «έρμος κούρος» συνεχίζεται χωρίς τελειωμό. Άξιος ο μισθός του!
3Από τις δηλώσεις του εκπροσώπου του ΔΝΤ κ. Τόμσεν κατά τη συνέντευξη της «τρόικας» μετά το πέρας του ελέγχου της οικονομίας μας, «η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Είναι σε σωστή τροχιά, αλλά δεν θα παραμείνει εάν δεν γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις». Και τα είπε αυτά για να δικαιολογήσει τις υπέρογκες αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δισ. ευρώ. Το ξεπούλημα της περιουσίας του κράτους σε τιμή ευκαιρίας, φυσικά η «τρόικα» το βάφτισε «απαραίτητες μεταρρυθμίσεις» και η κυβέρνηση μας το σερβίρισε με το όνομα «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας. Όμως, πίσω από τα επικοινωνιακά αυτά τρικ παραπλάνησης του λαού κρύβεται το γεγονός της πλήρους αποτυχίας του διαβόητου Μνημονίου. Είναι προφανές ότι «τρόικα» και κυβέρνηση βρίσκονται σε τρομερό αδιέξοδο. Ειδικά η κυβέρνηση προσπαθεί να σκεπάσει «μια γκάφα δι’ άλλης γκάφας». Ο τέως πρόεδρος της Βουλής κ. Απόστολος Κακλαμάνης, επιφανές και ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, μιλώντας στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα είπε ότι στην κυβέρνηση «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν»! Ο κ. Κακλαμάνης στη διαπίστωσή του αυτή είναι αρκετά μετριοπαθής. Προσωπικά βλέπω ότι όταν θα έρθει το ενιαίο μισθολόγιο, ο περιορισμός ή η κατάργηση των επικουρικών συντάξεων, η αναδιάρθρωση των
ΔΕΚΟ, η κατεδάφιση των κοινωνικών παροχών και οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, όλοι στην κυβέρνηση θα «λαλήσουν». Και ο λαός θα τους χορέψει στο ταψί όταν έρθει η ώρα.