Διάγγελμα σκέφτεται ο Παπανδρέου

Τα νέα μέτρα που ζητά το Μνημόνιο για να μειωθεί το χρέος μέχρι το 2015, ύψους 19 δισ. ευρώ, προκαλούν στην κυβέρνηση ανησυχία και εκνευρισμό. Όχι μόνο για τα πρόσθετα μέτρα, αλλά και για το εξωτερικό και κυρίως εσωτερικό κλίμα.
Πολλοί στην κυβέρνηση υποστηρίζουν ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να πάρει αμέσως αποφάσεις και να μην αφήσει τη ρευστότητα να συμπαρασύρει το γενικότερο κλίμα που θα έχει ως αποτέλεσμα να σέρνεται η κυβέρνηση. Συνομιλητές του αναφέρουν ότι μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής ο Γιώργος Παπανδρέου θα τραβήξει αυτιά σε υπουργούς. «Όχι προσωπικά σε κάποιον, αλλά με βάση το έργο που παράγουν». Αυτήν την ώρα που πλήττονται μεγάλα κοινωνικά στρώματα, ως αντίβαρο θα έπρεπε τα μέτρα ανάπτυξης να είχαν προχωρήσει με συγκεκριμένα βήματα, τονίζουν στελέχη του Μαξίμου. «Αντί αυτού, λέμε όλο λόγια» αναφέρει στο «Π» κυβερνητικός αξιωματούχος που βρίσκεται κοντά στον πρωθυπουργό. Εξετάζεται πάντως ο τρόπος αντίδρασης από την πλευρά του πρωθυπουργού στα φαινόμενα ασυνεννοησίας και έλλειψης συντονισμού μεταξύ υπουργών και όχι μόνο. Και όλα αυτά μέχρι την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής, γιατί έπειτα από αυτήν και ανάλογα με το αποτέλεσμα ο Παπανδρέου προσανατολίζεται να απευθύνει διάγγελμα στον ελληνικό λαό -ίσως και την ίδια μέρα από τη βελγική πρωτεύουσα- για να βάλει διλήμματα και κυρίως να ξεκαθαρίσει τι πρόκειται να γίνει τον επόμενο έναν χρόνο που μοιάζει εφιάλτης με όλα αυτά που μας περιμένουν.
Για να εκδηλωθούν όμως αυτές οι πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού, πρέπει να υπάρχει και ξεκάθαρο πλαίσιο του τι περιμένουμε, αναφέρουν άλλοι συνομιλητές του Παπανδρέου και φαίνεται πως μέχρι τώρα κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Πρέπει να γνωρίζουμε τα δεδομένα, αλλά δεν ξέρουμε ακόμη από τα οικονομικά στοιχεία τι προκύπτει, λένε, δίνοντας έτσι να καταλάβουν όλοι τους λόγους για τις αιχμές που αφήνουν συνεργάτες του Παπανδρέου εναντίον του Γ. Παπακωνσταντίνου τον οποίο εξωθούν πλέον στην παραίτηση ή στην καλύτερη περίπτωση στην ακύρωση.
Η ευθύνη του πρωθυπουργού γι’ αυτή τη διαλυτική κατάσταση ανάγεται στο γεγονός ότι αντί να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο, δείχνει να επιλέγει την ήπια μορφή παρέμβασης, κάνοντας παρατηρήσεις σε υπουργούς που όμως δεν αποδίδουν. Λειτουργεί με βάση τις συμπάθειες και αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει. Και στο τέλος το συμπέρασμα που μένει είναι μια από τα ίδια, σαν την κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή. Που μέρα με τη μέρα διολίσθαινε, με τους υπουργούς να φροντίζουν μόνο την προσωπική τους προβολή και την πολιτική τους ασφάλεια.