ΑΠΟΥΣΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Την ίδια εποχή που αλλάζουν οι γεωπολιτικές ισορροπίες στον νότο της Μεσογείου, με τις σημαντικές μεταβολές στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι του αραβικού κόσμου (ήδη σε Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη, Υεμένη, Μπαχρέιν και με σοβαρές ενδείξεις σε μια σειρά από άλλες αραβικές χώρες αλλά και χώρες του Κόλπου), η Ελλάδα (δια)σύρεται σε ταξίδια πειθούς και ελεημοσύνης. Πειθούς προς τους εταίρους για το ότι θα είμαστε καλοί δανειολήπτες και θα επιστρέψουμε με τόκο και το τελευταίο σεντ όσων δανειστήκαμε (όπως είπε ο πρωθυπουργός) και ελεημοσύνης από τους ίδιους και άλλους που ίσως επηρεάζουν να δώσουν κατιτίς. Η περίφημη αραβική πολιτική της Ελλάδας έχει περιοριστεί πλέον στις φιλότιμες προσπάθειες του υφυπουργού Εξωτερικών Δημ. Δόλλη να διασφαλίσει την ασφαλή επιστροφή των Ελλήνων που διαμένουν και εργάζονται στις υπό εξέγερση χώρες. Κατά τα άλλα είμαστε θεατές, αφού προσπαθήσαμε βεβαίως (διά του πρωθυπουργού, με την ιδιότητά του ίσως ως προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς) να κάνουμε ένα ταξίδι στην Αίγυπτο για να… βοηθήσουμε στην ομαλοποίηση των εξελίξεων. Αλλά, όπως φαίνεται, ομαλοποιήθηκαν χωρίς εμάς (!) και δεν έγινε ούτε αυτό. Ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού αποτελούσε εγγύηση αποτελεσματικότητας και φερεγγυότητας για τον αραβικό κόσμο και γι’ αυτό ακριβώς διατηρήθηκαν μέχρι τις μέρες μας τόσο στενές οι σχέσεις, με σημαντικά αποτελέσματα για την Ελλάδα. Είναι παράξενο και δυσερμήνευτο πώς γίνεται να συμβαίνουν οι βαθιές και εκτεταμένες αυτές αλλαγές στον αραβικό κόσμο και η Ελλάδα να είναι απούσα, αναλώνοντας ή επενδύοντας τον χρόνο της ως κράτος σε ταξίδια ζητιανιάς και διαπραγμάτευσης με κυβερνήσεις που αποτελούν στην πραγματικότητα ιδιοκτήτες των πολυεθνικών ανά τον κόσμο τραπεζών. Είναι προφανές ότι από την κυβέρνηση αυτή λείπει και η πολιτική βούληση να δράσει διαφορετικά, να συντάξει άλλη «ατζέντα», και η πολιτικότητα να δει τα πράγματα αλλιώς και να τοποθετηθεί διαφορετικά στο διεθνές γίγνεσθαι. Η διαρκής υπόσχεση και η αυτοέκθεση του πρωθυπουργού κατά τα ταξίδια του για το πόσο άθλιοι είμαστε, αλλά θα αλλάξουμε ως χώρα και ως άνθρωποι, μειώνουν τη χώρα στα μάτια των εταίρων σε ηθικό και υλικό επίπεδο. Και άλλοι έπεσαν έξω στα οικονομικά τους, αλλά δεν αυτοδιασύρθηκαν. Δεν έψαχναν κάποιον περαστικό να του ζητήσουν σώνει και καλά συγγνώμη, όπως κάνει η κυβέρνηση. Κι αυτό θίγει περισσότερο τους πολίτες απ’ ό,τι η μείωση του εισοδήματός τους και το γεγονός ότι δεν έχουν να πληρώσουν δόσεις σε κάρτες, ΔΕΗ και ΟΤΕ. Είναι βέβαιο ότι οι πολίτες συγχωρούν πολλά στις κυβερνήσεις, ένα όμως σίγουρα δεν συγχωρούν: την εκποίηση της ηθικής και της υλικής περιουσίας και την κατάργηση της αξιοπρέπειας. Η εικόνα του πρωθυπουργού να μιλάει με τη γερμανίδα καγκελάριο ήταν θλιβερή, ενώ η αντίστοιχη εικόνα με την ψιλοάσχετη πρωθυπουργό της Φινλανδίας δημιουργούσε ερωτήματα ακόμα και για την αναγκαιότητα αυτής καθαυτής της συνάντησης. Ο χρόνος περνά και το ηθικό των Ελλήνων κατεβαίνει, «φλερτάροντας» με το ναδίρ. Η κυβέρνηση μοιάζει να μην το αντιλαμβάνεται ή, αν το αντιλαμβάνεται, δεν το αξιολογεί ως πρωτεύον, αφού πιστεύει ότι αλλού δίνει εξετάσεις («να κατεβάσω το χρέος με κάθε τρόπο…») κι όχι στον λαό. Σφάλλει βεβαίως, διότι από αυτόν θα ξαναζητήσει εντολή, όχι από την «τρόικα». Κι αν ο επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης σήμερα απουσιάζει την ώρα που θα ζητηθεί η νέα εντολή, μικρή σημασία έχει. Οι άλλοι, στο ίδιο κόμμα –μια και τα κόμματα έχουν συνέχεια–, θα πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά με αυτό το ενδεχόμενο και να σχεδιάσουν το μέλλον (τους) και με αυτήν την πιθανότητα. Κοιτώντας φυσικά το ημερολόγιο, για να μην αιφνιδιαστούν και οι ίδιοι από τις εξελίξεις…