υπουργείο εξω(φρε)νικών
— Τουλάχιστον στη Σερβία και στην προσπάθεια ανατροπής του Μιλόσεβιτς, ο κ. Παπανδρέου είχε τις υπηρεσίες του Άλεξ Ρόντου, που φυσικά δεν μίλαγε με παρακατιανούς, αλλά με τους ίδιους τους ηγέτες της σερβικής τότε αντιπολίτευσης.
— Αλλά τι να πει κανείς για τους χειρισμούς; Ανακοίνωναν επίσκεψη Παπανδρέου στην Αίγυπτο για να δει τον Μουμπάρακ τη στιγμή που σε όλους ήταν σαφές ότι ο Μουμπάρακ τελείωνε. Πάλι καλά που τους πρόλαβαν οι εξελίξεις και γλιτώσαμε από μια κίνηση που θα εξέθετε με πρωτοφανή τρόπο την Ελλάδα.
— Έτσι, το έργο ο «Γιώργος ο Ειρηνευτής» δεν ανέβηκε τελικά στη σκηνή της Αιγύπτου…
— Σε νέο αλβανικό έπος τείνει να μετατραπεί η αντιπαράθεση των αλβανών εθνικιστών και του έλληνα γενικού προξένου στην Κορυτσά κ. Θ. Καμαρινού – Οικονόμου.
– Πραγματικά δεν είναι κατανοητό γιατί δεν καλύπτει η Αθήνα τον έλληνα διπλωμάτη. Τι ακριβώς δηλαδή είπε ο έλληνας διπλωμάτης που δεν θα προσυπέγραφε κάθε Έλληνας; Μήπως διαφωνεί το ΥΠΕΞ και ο κ. Δρούτσας ότι κάθε Βλάχος ή ορθόδοξος, πριν δηλώσει τα στοιχεία του στην απογραφή πληθυσμού, θα πρέπει να κοιτάξει τον τάφο του πατέρα ή του πάππου του για να δει την ελληνική καταγωγή του;
– Η απογραφή στήνεται στην Αλβανία με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπει οριστική ταφόπλακα στον βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Η Αθήνα γυρίζει απλώς το βλέμμα προς την άλλη πλευρά, παρά τις προσπάθειες του πρέσβη στα Τίρανα Ν. Πάζιου να σώσει ό,τι σώζεται.
— Και τελικά ύστερα από όλα αυτά, τι μάθαμε; Ότι ο κ. Χ. Δημητρίου της Α3 Διεύθυνσης ανακάλεσε στην Αθήνα και έθεσε στη διάθεση του υπουργού τον έλληνα γενικό πρόξενο Κορυτσάς. Επειδή, όπως ειπώθηκε, «έθεσε σε κίνδυνο τις ελληνοαλβανικές σχέσεις και κινήθηκε εκτός επίσημης γραμμής».
— Μα ποια είναι η επίσημη γραμμή; Μήπως ότι δεν υπάρχει Ελληνισμός στην Κορυτσά; Ή μήπως ότι δεν υπάρχουν Βλάχοι στην Κορυτσά με ελληνική ταυτότητα;
— Τελικώς αποδείχθηκε πιο απλή η απάντηση στα ερωτήματα: Η Αθήνα και το ΥΠΕΞ του κ. Δρούτσα υπέκυψαν στο τελεσίγραφο μιας παραπαίουσας αλβανικής κυβέρνησης…
— Ανακάλυψαν ξαφνικά την Αμερική όλοι και έτσι ήρθε πάλι στο προσκήνιο η ιστορία των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Και ο Εισαγγελέας, λέει, διέταξε έρευνα από το 1997.
— Άλλη μια μεγάλη κοροϊδία. Για τις παλιές υποθέσεις της περιόδου διακυβέρνησης του υπουργείου από τον Γ. Παπανδρέου, με υπεύθυνο για τη διαχείριση των κονδυλίων τον Άλεξ Ρόντο, δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστικός έλεγχος. Το νομικό πλαίσιο ήταν ανύπαρκτο, επιτρέποντας έτσι στον κάθε φίλο και κολλητό να συστήνει μια ΜΚΟ, να παίρνει ζεστό χρήμα χωρίς παραστατικά και κυρίως χωρίς έλεγχο για το εάν το συγκεκριμένο έργο είχε υλοποιηθεί. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, μάλλον δύσκολο να βρεθεί άκρη…
— Για παράδειγμα, η Win Peace, η οργάνωση της μητρός Παπανδρέου, Μάργκαρετ, είχε οργανώσει ελληνοτουρκικές συναντήσεις γυναικών για την προώθηση, λέει, της φιλίας και της κατανόησης μεταξύ των δύο χωρών. Και πλήρωνε το ΥΠΕΞ τα ξενοδοχεία, τα τραπεζώματα, τα εισιτήρια, την υποδομή για να βρεθούν μερικές φίλες και να πιουν το επιδοτούμενο τσάι τους σε κάποιο ωραίο ελληνικό νησί. Κι ο Αντρίκος, ο αδελφός, είχε ασχοληθεί με το σπορ των ΜΚΟ (λέγε με «Πάτμος»).
— Ήταν και άλλοι πολλοί φίλοι, προσωπικοί ή πολιτικοί.
— Μην πούμε για δημοσιογράφους που σήμερα μάχονται τη διαφθορά και για σειρά ετών φιγουράριζαν σε ΜΚΟ που έπαιρναν δεκάδες χιλιάδες ευρώ είτε για το Κόσοβο είτε για τον… Λίβανο.
— Αν θέλουν πάντως έτσι, για διασκέδαση, ας ξεκινήσουν με τη φάμπρικα ΜΚΟ που είχε στηθεί στη Λάρισα. Τα προγράμματα ανάπτυξης «τουριστικής συνείδησης σε μια φυλή του Αμαζονίου», που στοίχισαν στα ελληνικά και ευρωπαϊκά ταμεία καμιά τριακοσαριά χιλιάδες ευρώ, είναι από τα πιο σπουδαία έργα που προσέφερε ο έξυπνος Λαρισαίος.
— Ή εκείνοι που εισέπραξαν μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να εγκαταστήσουν, λέει, πλυντήρια και να πλένουν τα ρούχα τους άστεγοι από τον σεισμό στην Τουρκία του 1999.
— Άντε τώρα να πάει ο Εισαγγελέας στον Αμαζόνιο, να βρει τη φυλή και να ρωτήσει τι έμαθαν από τον έξυπνο Λαρισαίο…
— Όχι ότι και τώρα δεν υπάρχουν λαμογιές. Αλλά έχει μπει μια τάξη και ένα θεσμικό πλαίσιο. Κυρίως όμως υπάρχει έλεγχος για το εάν και πώς εκτελέσθηκε το συγκεκριμένο έργο.
— Το ερώτημα βέβαια είναι ποιος και με ποια διαδικασία παίρνει το έργο… Εξάλλου η αδελφή της κ. Μπακογιάννη, που υπέβαλε μάλιστα και ερώτηση στη Βουλή, έχει εμπειρία, καθώς ηγείται μιας από τις πιο καλοπληρωμένες ΜΚΟ, που βεβαίως προσφέρουν έργο. Απλώς το ερώτημα είναι τι χρηματοδοτήσεις θα έπαιρνε εάν λεγόταν «Παπαδοπούλου» και όχι «Μητσοτάκη».
• Πότε είδε τελευταία φορά ο κ. Δρούτσας τον ρώσο πρεσβευτή στην Αθήνα; Όχι ότι αυτό είναι το αποφασιστικό κριτήριο, αλλά πάντως είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα του ιδιαίτερα άσχημου κλίματος στις ελληνορωσικές σχέσεις. Το κλίμα δεν άλλαξε σε μια μέρα. Οι Ρώσοι είδαν κι έπαθαν να απαλλαγούν από την κ. Μπακογιάννη, η οποία στις πρώτες κινήσεις της είχε σπεύσει να συνηγορήσει για την αμερικανική αντιπυραυλική ομπρέλα.
— Μην ξεχνάτε ότι οι ΜΚΟ και το πανηγύρι που στήθηκε στον χώρο αυτό δεν είναι η μόνη σκοτεινή τρύπα. Τα απόρρητα κονδύλια είναι στην αποκλειστική διάθεση του υπουργού Εξωτερικών. Και καθώς τα ποσά είναι μάλλον τεράστια για τέτοια περίοδο κρίσης, δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτό το προβληματικό και απολύτως αδιαφανές σύστημα διαχείρισης δημοσίου χρήματος.
— Μετά, πριν από τις εκλογές ακόμη, ήταν ο Γ. Παπανδρέου που αμφισβήτησε το έργο του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης, τον οποίο αποτελείωσε ο έτερος φιλοαμερικανός ηγέτης της περιοχής, ο βούλγαρος πρωθυπουργός Μ. Μπορίσοφ.
— Πιο σημαντικό από την απώλεια του αγωγού θα είναι όμως το γενικότερο ρήγμα στις ελληνορωσικές σχέσεις. Η θυσία των σχέσεων με τη Μόσχα γίνεται έναντι μη ορατού ανταλλάγματος, ή τουλάχιστον όχι τέτοιου που εμείς να το αντιλαμβανόμαστε.
— Την επιστολή του πρέσβη μας στην Ουάσινγκτον Β. Κασκαρέλη θα είχε την ευκαιρία να τη διαβάσει αρκετές φορές ο κ. Δρούτσας κατά τη διάρκεια της πτήσης του προς τη Νέα Υόρκη. Ο κ. Κασκαρέλης εξηγούσε ότι οι περικοπές και οι μεγάλες καθυστερήσεις καταβολής μισθών και άλλων δαπανών οδηγούν σε αδιέξοδο τη λειτουργία των διπλωματικών αντιπροσωπειών μας στις ΗΠΑ. Ο πρέσβης προειδοποιούσε ότι η χώρα κινδυνεύει με διασυρμό, μια και αρκετοί υπάλληλοι της πρεσβείας και των προξενείων κινδύνευαν ακόμη και με έξωση λόγω μη έγκαιρης καταβολής του ενοικίου τους.
— Προφανώς δεν θα άρεσε στον κ. Δρούτσα η υπενθύμιση της τραγικής αυτής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει το υπουργείο Εξωτερικών επί των ημερών του. Και ας ελπίσουμε ότι θα είναι μόνον αυτό…