Το τετραήμερο της Κολάσεως (του ΠΑΣΟΚ)…
Το αντίστοιχο «σημείο καμπής» για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα αποδειχθεί, πιθανότατα, το τετραήμερο 11-15 Φεβρουαρίου. Κι όλα όσα μεσολάβησαν από την περασμένη Παρασκευή (όταν η «τρόικα» έδωσε τη διαβόητη πια συνέντευξη), ως την Τρίτη που μας πέρασε (όταν ο Γιώργος Παπανδρέου διακήρυξε ότι θα βγάλει νόμο για να… μην πουλιέται η περιουσία του Δημοσίου)!
Στο μεταξύ, η «τρόικα» ανακοίνωσε ότι θα εξευρεθεί ποσό 50 δισεκατομμυρίων από αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου…
Η κυβέρνηση το είχε ήδη προσυπογράψει. Ο κύριος Πεταλωτής ξημερώματα Σαββάτου το… κατήγγειλε! Ένας από τα μέλη της «τρόικας» διευκρίνισε στις κυριακάτικες εφημερίδες ότι δεν ζητά ακριβώς «αξιοποίηση», συνιστά: Πουλήστε τα όλα, να τελειώνουμε! Ο κ. πρωθυπουργός δύο εικοσιτετράωρα αργότερα, του απάντησε: «Δεν πουλάμε τίποτε»!
Για να αποδειχθεί λίγο αργότερα, ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει ήδη δεσμευτεί να πουλήσει ακίνητη περιουσία…
Αυτό ακριβώς που ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε να… απαγορεύσει!
Μύλος!
Θα μπορούσε να είναι ένα «επικοινωνιακά διαχειρίσιμο» περιστατικό πολιτικής ασυνεννοησίας. Θα μπορούσε να «μαζευτεί» και να ξεχαστεί. Αμ δε!
Τώρα «άνοιξε η Κόλαση και ξεχύθηκαν οι δαίμονες».
Άντε να τους μαζέψεις…
Πράγματι, μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα η κυβέρνηση «κατάφερε»:
• Να συγκρουστεί με την κοινή γνώμη (αφού ταυτίστηκε, αρχικά, με τις «αψυχολόγητες» δηλώσεις της «τρόικας»).
• Να συγκρουστεί με τους εκπροσώπους της «τρόικας» (αφού τους αποδοκίμασε).
• Να συγκρουστεί και με την ίδια την «τρόικα», αφού για πρώτη φορά βγήκε να απαγορεύσει εκείνο που είχε ήδη αποδεχθεί, υπογράψει και δεσμευτεί να κάνει.
Έχασε τρία στα τρία…
Το πιο αποκαλυπτικό: Η κυβέρνηση ζήτησε από τη Νέα Δημοκρατία «συνεργασία». Για πρώτη φορά, όχι στο Μνημόνιο, αλλά -υποτίθεται- «στις προτάσεις της ΝΔ», που η ίδια η κυβέρνηση ως τότε χλεύαζε…
Η ειρωνεία και η χλεύη είναι μοναδικός τρόπος να μειώσεις κάποιον.
Αλλά αν το κάνεις, πρέπει να είσαι σίγουρος ότι «θα σου βγει». Πρέπει να είσαι σίγουρος ότι ο άλλος λέει ανοησίες…
Γιατί αν ο άλλος αποδειχθεί ότι είχε δίκιο, τότε η ειρωνεία και η χλεύη γίνονται «μπούμερανγκ» και σε χτυπούν άσχημα κατά πρόσωπο.
Αυτό ακριβώς έπαθε η κυβέρνηση…
Και τότε ήλθε η σειρά της Νέας Δημοκρατίας να «πάρει στην πλάκα» το ΠΑΣΟΚ. Και να το αρχίσει «στο δούλεμα»…
Γιατί αυτό είναι σημαντικό;
Η ειρωνεία, πέρα από φοβερό όπλο στην πολιτική αντιπαράθεση, είναι και πολύ σημαντική ένδειξη του ποιος έχει «το πάνω χέρι» επικοινωνιακά. Ή ποιος το κερδίζει…
Αυτός που υφίσταται ειρωνεία και γίνεται αντικείμενο χλεύης (ή αντιδρά αμυντικά στην ειρωνεία του άλλου), χάνει έδαφος.
Κι αυτός που η ειρωνεία του βρίσκει στόχο και προκαλεί καγχασμό σε βάρος του αντιπάλου του, κερδίζει έδαφος.
Δεν ξέρω αν το «έχτισε» η Νέα Δημοκρατία ή της βγήκε…
Πάντως, όταν πέρσι καταψήφισε το Μνημόνιο πήρε ρίσκο.
Κι όταν, αργότερα, πρότεινε «εναλλακτική διέξοδο», πήρε ακόμα μεγαλύτερο ρίσκο. Γιατί αν απλώς ποντάρεις στη φθορά του άλλου, έχεις μόνο να περιμένεις και να «εισπράττεις». Αν όμως προτείνεις εσύ κάτι διαφορετικό από εκείνον που κυβερνά (και διαθέτει «και το καρπούζι και το μαχαίρι»), τότε «δίνεις στόχο» να σε χτυπήσουν. Και να σου κάνουν ζημιά, είτε έχεις δίκιο είτε όχι…
Για να βγει κερδισμένη η ΝΔ, θα έπρεπε να δικαιωθεί και ως προς την κριτική της (για το Μνημόνιο) και ως προς την πρότασή της (να γίνει αποδεκτό από τους αντιπάλους της ότι είχε δίκιο).
Όπως φαίνεται αυτή τη στιγμή συμβαίνουν πια και τα δύο!
Και κάτι τελευταίο: Σκεφτείτε να είχε στηρίξει η ΝΔ το Μνημόνιο πέρσι τον Μάιο…
Συμπέρασμα: Σε κρίσιμες στιγμές, στην πολιτική σωστό αποδεικνύεται το ΜΗ προφανές. Το αντίθετο απ’ ό,τι συμβουλεύει η «συμβατική σοφία».
Ο «πρώτος διδάξας», που αγνόησε τη «συμβατική σοφία» της εποχής του και του βγήκε, ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, τη δεκαετία του ’70. Μόνο που εκείνος έταξε στους πάντες τα πάντα…
Ο Σαμαράς αγνόησε κι αυτός τη «συμβατική σοφία». Μόνο που αυτός δεν έταξε τίποτε σε κανέναν…
– Ο ίδιος έδειξε αρετές μαραθωνοδρόμου, όταν έκανε το «ανέλπιστο come back “από την έρημο”».
– Ύστερα έδειξε αρετές sprinter, όταν μέσα σε ενάμιση μήνα ανέτρεψε τα προγνωστικά και νίκησε το σίγουρο τότε «φαβορί» της διαδοχής στη ΝΔ.
– Ύστερα έδειξε αρετές «σκακιστή», όταν κατάφερε να επαναφέρει τη ΝΔ από το πουθενά στο προσκήνιο και να τη «στήσει» ιδανικά απέναντι σε ένα ΠΑΣΟΚ που φαινόταν να τα έχει όλα με το μέρος του…
– Μένει να δούμε αν θα τα καταφέρει και στην «τελική έφοδο».
Εκτός κι αν δεν χρειαστεί τελική έφοδος…
(Πράγμα όχι κατ’ ανάγκην καλό…)
Ν.Ζ.