Παιδική χαρά…

Τα παιδία παίζει…

Αυτή είναι δυστυχώς η εικόνα της κυβέρνησης. Τα όσα ζήσαμε το τελευταίο δεκαήμερο είναι η αδιάψευστη απόδειξη. Η λέξη ανεπάρκεια, όχι μόνο οικονομική αλλά πλέον και πολιτική, είναι φτωχή για να αποτυπώσει την πραγματικότητα. Επικίνδυνη για τη χώρα γίνεται η άγνοιά τους. Και η προχειρότητα με την οποία λειτουργούν.

Στο πόδι οι αποφάσεις. Χωρίς να υπολογίζουν τις επιπτώσεις. Και όταν φουντώνουν οι αντιδράσεις τρέχουν να τις μαζέψουν. Το «μπρος-πίσω» έχει γίνει σήμα κατατεθέν.

Απίστευτη η έλλειψη συνεννόησης μεταξύ των υπουργών. Ούτε καν για τα του οίκου τους δεν μπορούν να συμφωνήσουν. Άγνωστη λέξη η συνεργασία. Μέσα στο ίδιο υπουργείο, ο υφυπουργός κάνει του κεφαλιού του, χωρίς να ρωτάει τον υπουργό του.

Ο Παπακωνσταντίνου εξαγγέλλει ρυθμίσεις για αυτόφωρα και ποινές, χωρίς προηγουμένως να έχει συνεννοηθεί με τον Καστανίδη. Τα μέτρα για την απογκετοποίηση του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας καθυστερούν γιατί οι συναρμόδιοι υπουργοί έχουν ο καθένας διαφορετική άποψη! Ο γενικός γραμματέας δεν υπακούει στην πολιτική του υπουργού του. Ακόμα και στο Μαξίμου, ο ένας υπονομεύει τον άλλο. Μέσα στα πόδια του πρωθυπουργού! Η περίπτωση της ρύθμισης της απόσπασης της Ρεγγίνας Βάρτζελη είναι από τα άγραφα… Όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν αν υπήρχε ικανός, σοβαρός και μόνιμος συντονιστής. Πολλές γκάφες θα είχαν αποφευχθεί. Αλλά και κόντρες όπως και κινήσεις ανταρσίας από βουλευτές και διαφοροποιήσεις σε ψηφοφορίες θα είχαν προληφθεί. Όμως ο κ. Παπανδρέου είναι υπέρ της… ανακύκλωσης προσώπων και όχι του «ενός Λιβάνη». Προφανώς για να μη νιώθει κανένας… ασφαλής και μόνιμος… Έτσι εξηγούνται οι αλλαγές σκυτάλης συντονιστή από τον Παμπούκη που ξεκίνησε, στον Ραγκούση και τώρα στη Βάρτζελη, αλλά και στον Πάγκαλο κάποιο φεγγάρι…

Το Βατερλώ της προπερασμένης Παρασκευής είναι αποτέλεσμα της ανυπαρξίας ενός συντονιστικού κέντρου, που θα καθορίζει τη γραμμή και τις πολιτικές και όλοι θα κινούνται μέσα σε προκαθορισμένο πλαίσιο.

Τα αυτονόητα δηλαδή, που αποδεικνύεται όμως ότι δεν είναι και τόσο εύκολα…