Αγωγή για τη μη καταβολή του 1,5% υπέρ του κινηματογράφου

Οι προσφεύγοντες, μέλη του ΔΣ του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Γιάννης Γλέζος,
Αλέξανδρος Κακκαβάς, Παναγιώτης Σπυριδάκης και Νίκος Σέκερης, ζητούν από το δικαστήριο να διαθέσει τα αντίγραφα των ισολογισμών των τηλεοπτικών σταθμών από το 1993 και οποιοδήποτε άλλο έγγραφο «που να αποδεικνύει» ότι οι σταθμοί «διέθεσαν οποιοδήποτε χρηματικό ποσό για την παραγωγή ή τη συμπαραγωγή ποιας κινηματογραφικής ταινίας και πότε».
Στην αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων υποστηρίζουν ότι ο νέος νόμος του Παύλου Γερουλάνου (3905 /2010) «αποδομεί το ισχύον καθεστώς» (Ν. 1866 / 83 και ΠΔ 285 / 93), «καθώς για τις εταιρείες των
ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών το 1,5% που πρέπει να αποδίδουν για την παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών υπολογίζεται πλέον επί των ετήσιων διαφημιστικών εσόδων τους αντί επί των ετήσιων ακαθάριστων εσόδων τους, μετά την αφαίρεση των σχετικών φόρων και των επιβαρύνσεων». Επιπροσθέτως, υποστηρίζουν πως «η αποδόμηση της σχετικής υποχρεώσεως των εταιρειών ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών επιτείνεται από την ευχέρειά τους να διαθέτουν το ήμισυ του ανωτέρω ποσού του 1,5% επί των ετήσιων διαφημιστικών τους εσόδων στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου υπό τη μορφή διαφημιστικού χρόνου ίσης αξίας, υπολογιζόμενο μάλιστα με τον δικό τους τιμοκατάλογο».

Κατά τα μέλη του ΔΣ ο νόμος του Π. Γερουλάνου πλήττει την εθνική κινηματογραφία, ενώ γίνεται λόγος και για την «αδράνεια των αρμόδιων κρατικών οργάνων, και δη του υπουργείου Πολιτισμού και του ΕΣΡ, να ασκήσουν τις αρμοδιότητές τους».