Ο γαλλογερμανικός άξονας είναι αυτοπροσώπως η Μέρκελ

Ο γαλλογερμανικός άξονας υφίσταται, ως γνωστόν, εδώ και πολλά χρόνια. Και ήταν για ένα διάστημα, κυρίως την εποχή της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ), επωφελής για τους λαούς που βίωσαν οδυνηρότατα τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ξεπλένοντας ταυτοχρόνως και τη Γερμανία από το ΑΓΟΣ του ναζιστικού της παρελθόντος. Γεγονός αυτό το τελευταίο που το τονίζω με ιδιαίτερη έμφαση.

Σήμερα που ο γαλλογερμανικός άξονας υιοθέτησε ελαφρά τη καρδία το ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟ Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας αποτελεί ουρά της Γερμανίας και λειτουργεί ως ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ της κυρίας Μέρκελ. Το γιατί είναι ολοφάνερο. Διότι, απλούστατα, φιλικά διακείμενες απέναντι στη Γαλλία χώρες δυσανασχετούν και εξανίστανται. Και δεν εννοώ μόνο το Βέλγιο. Εννοώ τόσο τις χώρες του Νότου –Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία με φιλογαλλικές παραδόσεις ιδίως σε φιλοσοφικό και καλλιτεχνικό επίπεδο– όσο και χώρες που συναποτελούσαν τη Σοβιετική Ένωση και συμμετείχαν στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, όπως επί παραδείγματι η Πολωνία. Και ας μην αγνοούμε το λιλιπούτειο Λουξεμβούργο που έχει πρωθυπουργό τον κ. Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, ο οποίος, σφόδρα ενοχλημένος από το εξουθενωτικό για τους λαούς και ισοπεδωτικά διαλυτικό για τις πλείστες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, είναι και πρόεδρος του Eurogroup.

Ο προσεκτικός αναγνώστης θα εξεπλάγη που δεν συμπεριέλαβα στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου την Ελλάδα. Αυτό δεν συνέβη ασφαλώς τυχαία, αφού σήμερα την εκπροσωπεί –στον βαθμό που την εκπροσωπεί– ο ολίγιστος Παπανδρέου ο τρίτος. Ο οποίος, παρά τις αντιδράσεις τόσων άλλων ηγετών της Ένωσης για το με πραξικοπηματικό τρόπο παρουσιασθέν Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, εποίησε την νήσσαν. Τι κι αν ηχεί στα αυτιά όλων το σύνθημα «Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία»; Τι κι αν οι πολιτιστικοί δεσμοί της αφρόκρεμας των διανοουμένων (και καλλιτεχνών) της χώρας μας με τη Γαλλία είναι ακατάλυτοι, με αναμφισβήτητο δεδομένο ότι αντλούν ιδέες και δημιουργικά ερεθίσματα από τις ανεξάντλητες πνευματικές και καλλιτεχνικές της παρακαταθήκες;

(Ολίγιστος όντως ο Παπανδρέου ο τρίτος. Αλλά και ο Σαρκοζί δεν είναι μόνο ανεπαρκέστατος. Είναι και ανεπίγνωστος υποκινητής της αναβίωσης της ναζιστικής νοοτροπίας στη Γερμανία.)

Η ερίτιμος κυρία Μέρκελ, πρώην φανατική κομμουνίστρια με παρωπίδες και κόρη (υποτίθεται ανθρωπιστή) πάστορα (!), έχει καβαλήσει ένα δυσθεώρητο καλάμι και θέλει να καταστήσει τον συμπλεγματικό εαυτούλη της ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λησμονώντας ότι οι υπερφίαλες αυτές φιλοδοξίες της θα έχουν ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα το να θεωρείται πλέον η χώρα της η πιο ΜΙΣΗΤΗ χώρα της Ευρώπης. «Λησμονώντας», άραγε, όπως μόλις επιεικώς ανέφερα, ή μήπως αδιαφορώντας πλήρως για ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

Έχοντας ζήσει συνολικά είκοσι χρόνια στη Δυτική Γερμανία –Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας λεγόταν τότε, όπως και μετά την επανένωσή της– απορώ και εξίσταμαι για την κατάντια αυτής της χώρας υπό την ηγεσία του σημερινού θηλυκού της ΔΕΣΠΟΤΗ. Τότε οι διανοούμενοί της, αλλά και απλοί άνθρωποι, ντρέπονταν για το ναζιστικό παρελθόν της πατρίδας τους και έφριτταν για τα κτηνώδη εγκλήματα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, με αθώα θύματα τους Εβραίους και όσους δεν ανήκαν στην περιβόητη Αρία Φυλή. Τότε κυριαρχούσε απʼ άκρου εις άκρον η σύνθετη λέξη Vergangenheitsbewa¨ltigung που σημαίνει υπέρβαση του παρελθόντος. Σήμερα έχει κανείς την αίσθηση ότι παίρνουν ρεβάνς για τις ήττες τους και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους… Ρεβάνς με άλλα μέσα, τα οποία προϋποθέτουν όμως και πάλι την ΙΣΧΥ. Μια ισχύ που ουδόλως είναι άσχετη με τα ολοκληρωτικά ιδεώδη του παρελθόντος. Μια οικονομική ισχύ που αποκτήθηκε σε μεγάλο ποσοστό με δωροδοκίες για να πουλάνε οι πάσης φύσεως εταιρείες της τα προϊόντα τους. (Αψευδής μάρτυρας η πολιτική επιθεώρηση «DER SPIEGEL», στο τελευταίο της τεύχος.) Ας προσθέσουμε αναφορικά με την Ελλάδα ότι η οικονομική ευρωστία της Γερμανίας οφείλεται, εν μέρει, όχι μόνο στην άρνησή της να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά και στο λεγόμενο κατοχικό δάνειο, στην αρπαγή δηλαδή από ελληνικές τράπεζες ράβδων χρυσού, τις οποίες ουδόλως προτίθεται να επιστρέψει, η αχόρταγη.

Επί θύραις, λοιπόν, Η ΓΕΡΜΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Το μοστράρει στο πρωτοσέλιδό της η έγκριτη εβδομαδιαία εφημερίδα «DIE ZEIT» (που τη διάβαζα ανελλιπώς όταν ζούσα στη Γερμανία) με τη φράση: «Η Ευρώπη γίνεται γερμανική», όπως γράφει στα «ΕΠΙΚΑΙΡΑ», 69ο τεύχος, ο Γιώργος Δελαστίκ. Πράγμα που σημαίνει ότι η χώρα των μεγάλων φιλοσόφων, ποιητών και μουσουργών –Λάιμπνιτς, Φίχτε, Καντ, Χέγκελ, Νίτσε, Γκαίτε, Χέλντερλινγκ, Ρίλκε, Μπαχ, Χάιντεν, Μπετόβεν, Σούμπερτ και πολλών άλλων ομοτέχνων τους– θα θυσιάσει στον βωμό της ασύδοτης επικυριαρχίας της λαούς και κοινοβούλια, προσφέροντας στις ευρωπαϊκές κοινωνίες έναν… προηγμένο ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ!

Τα «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» στο τρέχον τεύχος τους έχουν ξεσπαθώσει κυριολεκτικά. Και μας μαθαίνουν ορισμένες λέξεις-κλειδιά του ναζισμού στην πρώτη τους ήδη σελίδα.

Αρχίζουν με το επιφώνημα HEIL MERKEL! (HEIL HITLER! ούρλιαζαν ζητωκραυγάζοντας και χαιρετώντας τον Χίτλερ με τον ναζιστικό χαιρετισμό οι αφιονισμένοι υπήκοοί του.) Ακολουθούν καθέτως με τις μεταφράσεις τους οι λέξεις «ein Reich (άιν ράιχ): ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ», «ein Volk (άιν φολκ): ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ», «ein Fuhrer (άιν φύρερ): ΕΝΑΣ ΑΡΧΗΓΟΣ». (Φύρερ κατά λέξη θα πει οδηγός, αυτός δηλαδή που οδηγεί τον λαό και το κράτος.) Και μια και ζητωκραυγάζαμε στην αρχή τη Μέρκελ, ειρωνικά και συμβολικά, η… ξεσαλωμένη πολιτική επιθεώρηση μας βάζει να της λέμε: «Οι μελλοθάνατοι Έλληνες σε χαιρετούν».

Με αυτά τα δεδομένα το άμεσο αλλά και το απώτερο μέλλον της χώρας μας και των ξεζουμιζόμενων πολιτών της είναι κατασκότεινο. Οι κυβερνώντες εξακολουθούν να μας ταΐζουν με ψεύδη που βγάζουν μάτι. Ο (ακόμα) πρωθυπουργός, αρχιψεύτης στο τετράγωνο, διαβεβαιώνει ότι έχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας κατά 95% και ότι επομένως δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα. Μέτρα τα οποία γνωρίζουμε και θα είναι καταιγιστικά! Ακόμα και ο φιλέλληνας κ. Γιουνκέρ κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα την Τετάρτη ξεκαθάρισε απερίφραστα ότι «αν δεν πετύχει το πρόγραμμα της κυβέρνησης για την έξοδο από την κρίση, θα ληφθούν και άλλα μέτρα», το ίδιο και περισσότερο ατελέσφορα απʼ όσα προηγήθηκαν ήδη, προσθέτω εγώ.

Τα μεγάλα παλούκια είναι, ωστόσο, το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και η οικονομική διακυβέρνηση. Για το πρώτο θα γίνουν συζητήσεις στα συμβούλια του Eurogroup και του Ecofin, τα οποία θα καταλήξουν σε αποφάσεις. Αποφάσεις που θα συζητηθούν στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις 4 Μαρτίου και αναμένεται να επικυρωθούν στην εαρινή Σύνοδο στις 24 και 25 Μαρτίου. Τα… χαρμόσυνα μαντάτα θα τα πληροφορηθούμε, οι άντρες με μαύρες γραβάτες και οι γυναίκες με πλερέζες, ανήμερα της επετείου της εθνικής μας εορτής. Όσο για τη λεγόμενη οικονομική διακυβέρνηση (που θα αφορά την υποχρέωση σωστής διαχείρισης των προϋπολογισμών κάθε χώρας), θα βιώσουμε την ακαμψία των λογιστών και την παντοδυναμία των αριθμών που δεν θα εκφράζουν ζώσες υπάρξεις. Ζώσες υπάρξεις –το λέω εν παρόδω– που τα προσωπικά τους δεδομένα είναι καταγεγραμμένα μέχρι την έσχατη λεπτομέρειά τους!

Τι κόσμος, αλήθεια, αλματώδους ανάπτυξης της τεχνολογίας σε όλους τους τομείς που τον διαφεντεύουν πολιτικοί ηγέτες κοντόθωροι, ανεγκέφαλοι και μισάνθρωποι, όπως η απεχθέστατη κυρία Μέρκελ.

Καυχάται η εν λόγω κυρία για την παραγωγικότητα της χώρας της και την εργατικότητα των κατοίκων της. Ε, λοιπόν, μια σύγκριση με τη μικρούλα Ελλάδα την εκθέτει ανεπανόρθωτα. Την τελευταία δεκαετία η παραγωγικότητα της Γερμανίας σε ετήσια βάση ήταν μόλις 1,2% έναντι 2,4%, το διπλάσιο δηλαδή, της Ελλάδας.

Ως προς την εργατικότητα τώρα: Το 2008, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, ο μέσος Έλληνας δούλευε 2.120 ώρες τον χρόνο, ενώ ο μέσος Γερμανός 1.432. Αυτά για να μην καλλιεργούνται μύθοι.

Τότε γιατί δεν βγαίνει ο λογαριασμός υπέρ μας; Απάντηση: Ας όψονται η κακοδιαχείριση, οι αρπαχτές, το αδηφάγο και μη επενδυόμενο ελληνικό κεφάλαιο και οι φαυλεπίφαυλες πολιτικές μας ηγεσίες που αγόραζαν αφειδώς, λόγω δωροδοκιών σε εαυτούς και ημετέρους, υπερτιμημένα οπλικά συστήματα.