Όπως είπε και ο Βελισάριος…

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πια σε δύσκολη θέση. Παντού:
– Χάνει στο θέμα του ασύλου,
– Χάνει στο θέμα των λαθρομεταναστών,
– Χάνει στο θέμα της κάθαρσης,
– Χάνει στο θέμα του Μνημονίου
– Χάνει και στα Ελληνοτουρκικά
Γενικά χάνει και τα δύο κρίσιμα πράγματα που έχει στα χέρια της μια κυβέρνηση: Την πρωτοβουλία των κινήσεων και τη διαμόρφωση της ατζέντας.
• Στο θέμα του ασύλου, η κίνηση Σαμαρά, να ζητήσει κατάργηση του ασύλου με σχετική νομοθετική τροπολογία (την οποία αρνήθηκε, βεβαίως, η κυβέρνηση), δημιουργεί το εξής ολισθηρό έδαφος:
Την επόμενη φορά που θα προκύψουν καταλήψεις και έκτροπα σε πανεπιστημιακούς χώρους, το ΠΑΣΟΚ θα είναι υποχρεωμένο είτε να προχωρήσει –τότε– στην κατάργηση του ασύλου υπό το βάρος της κοινωνικής κατακραυγής (οπότε θα φανεί «συρόμενο» από τη Νέα Δημοκρατία), είτε να εξακολουθήσει να το αρνείται πεισματικά, οπότε θα εισπράξει ακόμα μεγαλύτερη λαϊκή κατακραυγή.
Και ο Σαμαράς, που έχει υποσχεθεί να καταργήσει το άσυλο μόλις εκλεγεί, αποκτά ήδη ένα πολύ σημαντικό προεκλογικό αίτημα, για να κερδίσει κόσμο, χωρίς να του στοιχίζει το παραμικρό.

• Στο θέμα των λαθρομεταναστών, ο Σαμαράς είχε προειδοποιήσει από πέρσι, ότι ήταν αντισυνταγματικός ο νόμος κι ότι θα έκανε την Ελλάδα «μαγνήτη» λαθρομετανάστευσης.
Δικαιώθηκε πια και στα δύο! Και στα μάτια του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά και στα μάτια της κοινωνίας…
Ο Σαμαράς υποσχέθηκε να καταργήσει τον νόμο μόλις εκλεγεί…
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε δίλημμα είτε να κρατήσει τον –αντισυνταγματικό!– νόμο του, είτε να τον αλλάξει προσχωρώντας εκ των υστέρων στις απόψεις Σαμαρά.
Κι εδώ ο Σαμαράς απέκτησε ένα προεκλογικό αίτημα με μεγάλη απήχηση στην κοινωνία και δεν του κοστίζει απολύτως τίποτε…

• Στο θέμα της «κάθαρσης», ο Σαμαράς ζήτησε να ελεγχθεί το «πόθεν έσχες» όλων όσοι διετέλεσαν υπουργοί και υφυπουργοί από το 1974 μέχρι σήμερα!
Η εξέταση θα γίνει από δικαστές και δεν θα προσκρούσει ούτε σε «παραγραφές» ούτε σε «συνταγματικά κωλύματα».
Το ΠΑΣΟΚ έχει κι εδώ το δίλημμα: Αν το αρνηθεί, να φανεί ότι κάτι θέλει να κρύψει. Κι αν το αποδεχθεί, να βρεθεί με πολύ πολύ περισσότερους δικούς του που «πλούτισαν» όταν μπήκαν στην κυβέρνηση…
Ο Σαμαράς ικανοποιεί έτσι το πάνδημο αίτημα «όλα στο φώς», ενώ το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να «κρύβει» και να «κρύβεται»…

• Με το Μνημόνιο όλοι κατανοούν –και οι περισσότεροι το ομολογούν πια– ότι «δεν βγαίνει»…
– Είτε θα πάμε σε Μνημόνιο ΙΙ με «ανακουφιστικές διευκολύνσεις» στην αποπληρωμή, αλλά με καινούργια πολύ πιο ασφυκτικά μέτρα (όπως προωθεί η Μέρκελ στην Ευρώπη),
– Είτε θα πάμε σε νέα διαπραγμάτευση «δραστικής αλλαγής» (δηλαδή ουσιαστικής χαλάρωσης) των όρων του Μνημονίου (όπως προτείνει ο Σαμαράς).
Κι εδώ η κυβέρνηση είναι σε απόλυτο αδιέξοδο:
– Αν κάνει το πρώτο, θα ξεσηκωθούν εναντίον της ακόμα και οι πέτρες.
– Κι αν κάνει το δεύτερο, τότε προσχωρεί πλήρως στην πολιτική Σαμαρά. Και τον δικαιώνει πλήρως –και αναδρομικώς– σε όλα!
Οπότε του παραχωρεί την ηγεμονία (στην πολιτική) κι εκείνη κρατά για τον εαυτό της μόνο τη φθορά (της διακυβέρνησης).

– Χάνει και στα Ελληνοτουρκικά. Διότι σχεδίαζε κάποια μείζονα «διπλωματική πρωτοβουλία» για το Αιγαίο. Αλλά αυτό εξαρτάται από τους εκβιασμούς της Άγκυρας, που ασκεί ασφυκτικές πιέσεις στην Ελλάδα να αυτοπαραιτηθεί από τα δικαιώματά της…
Από την άλλη ο Σαμαράς αντιπρότεινε μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ κι ύστερα διμερή οριοθέτησή της με άλλες χώρες της περιοχής, όπως έκανε η Κύπρος.
Αυτό παραμερίζει και την Άγκυρα και τους εκβιασμούς της. Ενώ κατοχυρώνει πλήρως τα ελληνικά συμφέροντα εκμετάλλευσης (και κυριαρχίας) στο Αιγαίο.
Και πάλι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε δίλημμα: Είτε να συνεχίσει τους «πειραματισμούς» με την Τουρκία και να διακινδυνεύσει τα μείζονα είτε να ακολουθήσει τη «γραμμή Σαμαρά» (για την ΑΟΖ) και να τον δικαιώσει πλήρως.

Μέσα σε λίγες μέρες το ΠΑΣΟΚ έχασε την πρωτοβουλία σε όλα τα μέτωπα. Κι από τώρα ο χρόνος αρχίζει να κυλά σε βάρος του…
Ο Σαμαράς το «έχτιζε» από καιρό, όπως φαίνεται. Και τώρα βρέθηκε «ξαφνικά» με την καλύτερη «στρατηγική τοποθέτηση» (strategic positioning) πάνω στη σκακιέρα. Αλλά η πολιτική δεν είναι (μόνο) «σκάκι»…
Στο σκάκι κερδίζεις με ελιγμούς και «ανοίγματα» και καλύτερη «τοποθέτηση». Στην πολιτική χρειάζεται και «σύγκρουση».
Τώρα πρέπει και η Νέα Δημοκρατία να δείξει ότι έχει τακτική αποτελεσματικότητα: ώστε να αξιοποιήσει τα αδιέξοδα του αντιπάλου της. Εδώ, όμως, υστερεί ακόμα…
Ο Σαμαράς παγίδεψε τους αντιπάλους του από παντού. Αλλά τώρα η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να κερδίσει τη μάχη που θα ακολουθήσει.
Όπως είπε κάποτε ο στρατηγός του Ιουστινιανού Βελισάριος:
– «Οι στρατηγοί οδηγούν στη νίκη, αλλά ο στρατός την κερδίζει στο τέλος».
Η ΝΔ διαθέτει πλέον «στρατηγική νίκης».
Τώρα πρέπει να γίνει και η ίδια «αξιόμαχη»…
(σε αυτό το τελευταίο φαίνεται ότι δουλεύει πλέον ο Σαμαράς, αν κρίνουμε από το τελευταίο μέρος του λόγου του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, προχθές)

Ν. Ζ.