ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ
Η οριστική απόφαση για όλο αυτό το «πιάτο», που ήδη προετοιμάζεται, θα παρθεί στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον Μάρτιο.
Ένα «πιάτο» που κοστίζει ακόμη πιο σκληρά και πιο δυσβάσταχτα για τον ελληνικό λαό μέτρα. Και πλήρη, ολοκληρωτική παράδοση στο Βερολίνο, που θα αποφασίζει -και όχι οι Βρυξέλλες, που είναι απλός γραφειοκρατικός διεκπεραιωτής- και η Ελλάδα θα εκτελεί ασυζητητί! Κάτω από σιδηρά γερμανική πειθαρχία (που δεν θα διαφέρει καθόλου από κατοχή) θα «ζήσουμε» για αρκετές δεκαετίες… Όπου και για το τελευταίο ευρώ θα χρειάζεται η άδεια της καγκελαρίας.
Η επιμήκυνση της πληρωμής των περίπου 210 δισ. ευρώ θα συνοδευτεί με μια μείωση του επιτοκίου (κάτω του 5%) από την οποία οι «δανειστές» μας δεν έχουν να χάσουν τίποτε. Αντίθετα, η πανίσχυρη πλέον Γερμανία αποκτά τον πρώτο ρόλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τη βούλα και τη συναίνεση (με το πιστόλι στον κρόταφο) των αδύναμων οικονομικά χωρών του Νότου, τις οποίες θα εξουσιάζει και πολιτικά, «εγκαθιστώντας» τους αρεστούς που θα εκτελούν τυφλά τις διαταγές της (τρανό παράδειγμα η Ισπανία που έσπευσε να ανεβάσει το όριο συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια και έτσι απέφυγε την ένταξη στον μηχανισμό στήριξης). Ασφαλώς η επιμήκυνση θα φέρει ένα κλίμα ανακούφισης και μεγάλης ανάσας… Ο φόβος της πτώχευσης απομακρύνεται. Σίγουρα η κυβέρνηση θα στήσει χορούς και πανηγύρια… Για τη «φάκα», που είναι η πτώχευση του επιπέδου ζωής, λέξη δεν θα ειπωθεί. Όπως δεν ειπώθηκε για το τι περιείχε το Μνημόνιο…
Όπως επισημαίνουν έγκυροι οικονομικοί αναλυτές, το άγχος του χρέους απομακρύνεται μεν, όμως αυτό δεν λύνει το πρόβλημα της επόμενης μέρας για τη χώρα, το πώς ανορθώνεται, πού οδηγείται. Αντίθετα, μαύρα παραμένουν όλα. Από τη στιγμή που δεν δίνει η κυβέρνηση και προσωπικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο κ. Παπανδρέου, ένα όραμα, ένα σχέδιο με προοπτική, ένα παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, εκμεταλλευόμενος το πλεονέκτημα που έχει η χώρα. Κι αυτό είναι το ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ. Που θα ήταν το φάρμακο στη γενική κατεδάφιση που έχει αρχίσει και θα συνεχιστεί με πιο ραγδαίους ρυθμούς με στόχο να μη μείνει τίποτε όρθιο απ’ ό,τι ξέραμε…
Η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, που απαιτεί η Γερμανία μέσω της «τρόικας», κάθε άλλο παρά ανώδυνα και χωρίς δάκρυα θα γίνει.
1. Θα οδηγήσει σε στρατιές ανέργων, έπειτα μάλιστα και από την ανατροπή του 5 προς 1 (για πέντε που συνταξιοδοτούνται ένας θα προσλαμβάνεται) σε 7 προς 1, όπως προανήγγειλε ο υπουργός Οικονομικών, αν και πληροφορίες μιλούν για 10 προς 1! Το έχει σκεφτεί ο κ. Παπανδρέου; Αντιλαμβάνεται τι καύσιμη ύλη θα προστεθεί στην κοινωνία;
2. Επιχειρήσεις και εταιρείες που αναλαμβάνουν δημόσια έργα και προμήθειες θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης, θα αναγκαστούν να προχωρήσουν σε απολύσεις και δύσκολα θα αποφύγουν το λουκέτο και την πτώχευση.
3. Οι επιπτώσεις στην αγορά θα είναι οδυνηρές.
Κι όμως πρέπει να μαζευτεί, να περιοριστεί ο δημόσιος τομέας. Καμία αντίρρηση. Όλος όμως ο κόσμος, υπάλληλοι και επιχειρήσεις που εξαρτώνται από το Δημόσιο, τι θα γίνουν; Πού θα διοχετευτούν; Απάντηση δεν υπάρχει. Και ούτε έχει γίνει καμία προεργασία, κανένας σχεδιασμός για την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων που θα προκύψουν.
Ο θάνατος του εμποράκου
Στο στόχαστρο είναι και οι μικρομεσαίοι. Συρρίκνωση των μαγαζιών. Είναι πολλά, λένε. Τέλος στα μικρά! Δεν μπορεί η κάθε κυρία ν’ ανοίγει π.χ. μπουτίκ εσωρούχων! Συρρίκνωση, παράδοση στα μεγάλα καταστήματα, στα εμπορικά κέντρα, στις πολυεθνικές αλυσίδες. Ο μικροεμποράκος, λένε, πέθανε… Και ήδη, με προκλητική ευκολία φτάνουν να λένε ότι θα πρέπει να κλείσουν 300.000 επιχειρήσεις-καταστήματα.
Ο μικρομεσαίος, που είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας, τελείωσε… Ξεχνούν όμως ότι τα περισσότερα καταστήματα είναι οικογενειακές επιχειρήσεις, άλλες έχουν εργαζόμενους. Όλος αυτός ο κόσμος τι θα γίνει; Η απάντηση; Αυτό που λέμε στην αρχή. Στα κάτεργα… Κι όποιος αντέξει…
Η Αττική η χαμένη
Η κατάσταση που θα διαμορφωθεί με τη «νέα εποχή» που θέλουν οι «αφέντες» να δημιουργήσουν, μ’ όλα αυτά που περιγράψαμε παραπάνω, θα πλήξει, σύμφωνα με εκτιμήσεις, πρωτίστως την Αττική. Η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και της αγοράς θα έχει τραγικές επιπτώσεις.
Θα μπορούσαν να είναι μικρότερες οι επιπτώσεις αν η Αθήνα δεν είχε καταντήσει η πιο υποβαθμισμένη πρωτεύουσα του κόσμου. Παρότι έχει το πρώτο όνομα, με πολιτισμό και ιστορία, αλλά και κλίμα, που δύσκολα ξένος δεν βάζει την Αθήνα στον προορισμό του. Κι όμως κατορθώσαμε να τη δυσφημήσουμε. Καταφέραμε να έχουμε κλειστά ξενοδοχεία! Αυτό είναι παγκόσμιο επίτευγμα! Η ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και των δημάρχων της Αθήνας τεράστια.
Ούτε να αντιγράψουμε δεν μπορούμε τι γίνεται σε άλλες πρωτεύουσες. Δίπλα μας, στην Κωνσταντινούπολη, οργανώνουν τον Μάρτιο ένα 20ήμερο όπου όλα τα καταστήματα θα είναι όλο το 24ωρο ανοιχτά. Και οι προβλέψεις είναι ότι θα γίνει… κατακλυσμός απ’ όλες τις γύρω χώρες, με πρώτη τη Ρωσία! Εμείς διώχνουμε τον κόσμο… Κλείνουν μέχρι και την Ακρόπολη… Ζημιωμένα θα είναι και τα αστικά κέντρα, δεδομένου ότι η κατανάλωση θα πέσει πολύ χαμηλά, από τον περιορισμό των εισοδημάτων, από τις περικοπές των μισθών, των συντάξεων, των επιδομάτων, λόγω και της ανεργίας και των λουκέτων…
Επιστροφή στα χωριά
Είναι πολύ πιθανό όλη αυτή η κατάσταση της ανεργίας και της αναδουλειάς να προκαλέσει κύμα επιστροφής στην περιφέρεια, όπου το κόστος ζωής είναι μικρότερο. Σε πολλές περιοχές οι οποίες στηρίζονται στον τουρισμό, του οποίου δεν φαίνεται η κίνηση να μειώνεται. Επιστροφή στην παραγωγή, στη γεωργία, σε σύγχρονες τουριστικές υποδομές, για καλύτερη εξυπηρέτηση των τουριστών.
Και κάτι άλλο.
Αυτός ο νέος μεσαίωνας ήδη έχει σπρώξει στη μετανάστευση δεκάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους, πτυχιούχους, οι οποίοι δεν βλέπουν στον ήλιο μοίρα στην Ελλάδα και μεταναστεύουν για να διασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.
Μια νέα δηλαδή γενιά μεταναστών, όπως στις δεκαετίες του ’50, του ’60, του ’70. Και μάλιστα αποτελούμενη απ’ το πιο ελπιδοφόρο και παραγωγικό τμήμα του ελληνικού λαού…