Για την ΑΟΖ μιμηθείτε την Κύπρο

Αν εξαιρέσει όμως κανείς όσα ειπώθηκαν για εσωτερική κατανάλωση, η συζήτηση ανέδειξε τον κατεπείγοντα χαρακτήρα που έχει η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Ζήτημα στρατηγικά κρίσιμο που αν το διαχειρισθούμε με την επιβαλλόμενη αποφασιστικότητα και χωρίς φοβικό σύνδρομο θα αλλάξει τις γεωπολιτικές ισορροπίες της περιοχής.
Η προβολή εσχάτως του ζητήματος από έγκυρους αναλυτές έχει αναστατώσει τα γνωστά κέντρα παραπληροφόρησης (πρβλ. το λιβελλογράφημα επίκουρου καθηγητή κατά του επτάκις ακαδημαϊκού Βασιλείου Μαρκεζίνη, «Καθημερινή» 23/1/2011).
Στο ίδιο μήκος κύματος το αυτοεγκώμιον του ΕΛΙΑΜΕΠ που πλέκει ο πρόεδρός του («Καθημερινή» ένθ. αν.): «Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι είμαστε το μεγαλύτερο ελληνικό think tank» (…)
Μπορεί, αλλά η κατ’ εξακολούθηση υποστήριξη τους στο κατάπτυστο σχέδιο Ανάν και τις παραλλαγές του, συμπορεύεται με την αγωνία τους μήπως και ανακηρύξουμε την ελληνική ΑΟΖ και προειδοποιούν ότι αν το αποτολμήσουμε, ισοδυναμεί με μονομερή καταγγελία των διμερών διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος (Ι. Γρηγοριάδης, «Καθημερινή» ένθ. αν).
Τόσο καιρό όμως οι ημέτεροι λένε ότι κάνουν «διερευνητικές επαφές» και όχι διαπραγματεύσεις. Αλλά, αν διακοπούν οι διερευνητικές επαφές ή διαπραγματεύσεις επειδή το θέλησε η Άγκυρα τι προς εμάς; Ας διακοπούν, αφού ούτως ή άλλως μόνον ελληνικές παραχωρήσεις εκβιάζουν.
Όταν η Τουρκία επιτέθηκε στρατιωτικά στην Κύπρο, είχε την πολυειδή συνδρομή της επίσημης Αμερικής (Κίσινγκερ). Τέτοιοι όροι δεν υπάρχουν σήμερα. Αν μάλιστα το Ισραήλ και το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι είναι απέναντί της, θα θέσει την ουρά υπό τα σκέλη, όπως το έπραξε και μετά τα γεγονότα της Γάζας.
Η Τουρκία που δεν τόλμησε να ασκήσει βία κατά της Κύπρου όταν ανακηρύχθηκε η ΑΟΖ της Κύπρου θα τολμήσει να ενεργήσει κατά της Ελλάδος;
Η Ελλάδα έχει δικαιώματα και οφείλει επιτέλους να τα ασκήσει. Αν δεν τα ασκεί –διά τον φόβον των Τούρκων– τότε τα σφετερίζονται οι Τούρκοι.
Είναι αδιανόητο η Ελλάδα να μην καταγγέλλει την Τουρκία για τις συνεχείς παραβιάσεις και τις έργω προσβολές των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Δεν αποκαλύπτουμε ούτε στους εταίρους μας, όσα παθαίνουμε. Σαν να πρόκειται για εθνικό μυστικό. Δεν τα καταθέτουμε στους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς. Αποσιωπούμε καθετί που θα αποτελούσε εμπόδιο στην ευρωπαϊκή της πορεία. Δεν έχουμε τολμήσει να θέσουμε επίσημα ζήτημα διεθνούς ευθύνης της για τις καθ’ ημέραν έκνομες πράξεις της. (Πρβλ. Κ. Οικονομίδης, «Ελευθεροτυπία», 19/1/11).
Το φοβικό σύνδρομο της κάθε λογής ηγεσίας, πολιτικής και πνευματικής, αγκυλώνει τη βούλησή μας.
Η Ελλάδα πρέπει να ασκήσει παν νόμιμο δικαίωμά της. Η αδράνεια και η υποχωρητικότητά της έναντι του τουρκικού επεκτατισμού φινλανδοποιεί την πολιτική της και την καταντά δορυφόρο της Τουρκίας. Βέβαια οι παραλείψεις μας δεν έχουν τέλος. Την ώρα που εμείς και την υποτυπώδη αμυντική βιομηχανία μας την αφήσαμε να διαλυθεί, η Άγκυρα ανακοινώνει ότι κατασκεύασε το πρώτο μη επανδρωμένο ελικόπτερο που πετά χωρίς ανεφοδιασμό 1,5 ώρα και μεταφέρει οπλισμό και εκτοξευτή πυραύλων με εμβέλεια 8 χιλιομ. ικανών να καταστρέψουν τεθωρακισμένα οχήματα. Αυτά αφού εμείς εισάγουμε ακόμη και ζαρζαβατικά από τη γείτονα…
Η χάραξη της ΑΟΖ σχετίζεται με τον υποθαλάσσιο πλούτο της περιοχής.
Δεν δικαιούμαστε ούτε ένα δευτερόλεπτο να χάνουμε. Να αποβάλουμε τον φόβο και να καταλάβουμε ότι, όπως έλεγε ο υπέροχος Θουκυδίδης, ο φόβος παραλύει τη μνήμη και γι’ αυτό η δεξιότητα χωρίς την ανδρεία είναι άχρηστη. «Φόβος γαρ μνήμην εκπλήσσει, τέχνη δ’ άνευ αλκής ουδέν ωφελεί».
Προς ΓΑΠ: «Ο ποιείς ποίησον τάχιον». Καιροί ου μενετοί…

ΥΓ.: Τα «φρουτάκια» που απαγορεύτηκαν επί Παπαθεμελή στο ΥΔΤ το 1994 επανέρχονται εν χορδαίς και οργάνοις. Κάνουν την Ελλάδα χώρα του τζόγου, αφού δεν τολμούν να την κάνουν χώρα της δημιουργίας.