Το 1821 στον τηλε -«Ουρανό»:

Ξεκινάω από τον τίτλο: Γιατί Γέννηση ενός Έθνους; Προέκυψε από παρθενογένεση; Γιατί όχι ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ και ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ; Ποιοι φοβούνται τις λέξεις, οποιαδήποτε αναφορά σε ό,τι έχει σχέση με ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟ φρόνημα; Αν γέννηση, πώς εξηγούνται τα 400 χρονιά σκλαβιάς; Ποιοι ήταν σκλαβωμένοι; Οι ορθόδοξοι ρωμιοί -και, εν συνεχεία, ξανά Έλληνες- ή, οι εν γένει «υπόδουλοι»; Ποιο ήταν το ΚΟΙΝΟ-ΕΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟ σημείο των «υπόδουλων»; Γλώσσα-θρησκεία-καταγωγή-παράδοση; Ή όχι; Αν ναι, πώς αμφισβητείται η ΥΠΑΡΞΗ του έθνους ΠΡΙΝ, όχι απλώς του «1821» αλλά και των 400 χρόνων υποδούλωσης στους Οθωμανούς, με άλλα λόγια ο λαός μας το 1821 ήταν άμεσος γνώστης, άμεσα ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΣ με το 1453 και την Άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Ανάμεσα στα άλλα, ακούσαμε ότι η οθωμανική αυτοκρατορία ήταν χαρωπή, κάτι σαν παιδική χαρά! Κατά τη διήγηση του τηλε-«Ουρανού», τους δύο πρώτους αιώνες όλα ήταν «μέλι-γάλα», αλλά η συνταγή χάλασε όταν οι Τούρκοι ανάθεσαν στους κλέφτες και στους αρματολούς να μαζεύουν τους φόρους των ραγιάδων!
Μετά: Ήταν οι κλέφτες και αρματολοί, όντως κλέφτες, τυχοδιώκτες, αγράμματοι και παράνομοι όπως αναφέρει ο (μορφωμένος! Άλα της!) τηλε-«Ουρανός»; Ή, μήπως από αυτούς προέκυψε το πρόπλασμα των επαναστατικών απελευθερωτικών τμημάτων ενάντια στην Τουρκιά; Καταλαβαίνω, μαντεύω τη συνέχεια (χωρίς να την ξέρω): Σε προσεχές επεισόδιο θα «θεοποιηθεί» ο Μαυροκορδάτος (ως εκπρόσωπος της Δυτικής Διαφώτισης – ενάντια στους βρώμικους και άξεστους ντόπιους…).
Ερμηνεύονται όλα υπό το απλοϊκό, εισαγόμενο από τη Δύση ερμηνευτικό σχήμα του έθνους-κράτους. Το κράτος, προϊόν του Διαφωτισμού, που γέννησε το έθνος. Αυτό μπορεί να ισχύει για τη Δύση, όχι για τον ελλαδικό χώρο, όπου το ΕΘΝΟΣ ΠΡΟΫΠΗΡΧΕ.
Αφού οι εκσυγχρονιστές, οι αναθεωρητές, οι πάσης φύσεως αποδομητές μισούν, φρίττουν με τον Κ. Παπαρρηγόπουλο, ας διαβάσουν Βακαλόπουλο, Aσδραχά και Νίκο Σβορώνο για τη συνέχεια του (Νέο)-Ελληνικού Έθνους, ας διαβάσουν Τάσο Βουρνά για το 1821. ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΕΝΕ!
Pax Ottomanica, ραγιαδισμός διαρκείας για τους οπαδούς του νεοοθωμανισμού. Κρίμα!
Τους αφιερώνουμε τη φράση του Γεώργιου Καραϊσκάκη (αυτός τουλάχιστον έγινε ΩΔΗ από τον Νιόνιο), που είχε πει όταν λαβώθηκε, πριν πεθάνει: «Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο!»