ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΕΙΧΑΝΕ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΤΑ ΓΙΟ ΚΑΤΑ ΜΠΑΜΠΑΚΑ ΚΑΤΑ ΓΙΟΚΑ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΑ

Ώ! αίνιγμα ανεπίλυτο
πού λάμπεις σάν φανάρι
κι όλο ζητάς εξήγηση
πού ο διάολος νά πάρει.

Ο γιόκας μοιάζει τού μπαμπά
αλλά καί τής μητέρας
γι’ αυτό μάς σήκωσε ψηλά
τού θανατά αγέρας.

Ο γιόκας είναι όμοιος
στά έργα τού πατρός του
καί εις τό τρέχα γύρευε
παρόμοιος τής μητρός του.

Είν’ ένας νόμος φυσικός
γεμάτος μέ υγεία
όπως κάτι σαπίσματα
σέ κάποια ναυπηγεία.

Έτσι τό τέκνον τής μητρός
–πατρός απαραλλάκτου–
σπέρνει αγκάθια όπου βρεί
ως φύλλωμα τού κάκτου.
Γεμίζει ο κόσμος μέ πληγές
καί κάποιες αλλεργίες,
πάντες ξύνουν τούς όρχεις τους
σέ φούσκες απεργίες.

Ο γιός πού κυριεύεται
εκ εξουσιομανίας
μοιάζει κάπως μέ τόν Σαρλό
εις κωμικάς ταινίας.

Πολλές φορές υφίσταται
μιά κληρονομικότης
πού κάποιος της απόγονος
είναι καί ιδιώτης.

Ιδιωτεία, θέλω ειπείν,
είναι αναπηρία
τό λένε οι ψυχίατροι
εις πάσαν ευκαιρία.

Μογγολική τήν λέγουσι
αυτήν τήν ΙΔΙΩΤΕΙΑ
καί τήν επισυνάπτουνε
εις τήν διπλωματία.
Έτσι ο πάσχων εξ αυτής
αόκνως ταξιδεύει
καί μέσα στίς λυκοφωλιές
δέν νιώθει, καί χαζεύει.

Είναι τής φύσεως τακτική
οι Μογγολο-μαλάκες
νά αρχοντεύουν γελαστοί
κι όλοι νά σπάνε πλάκες.

Πάντως εις τά υψίπεδα
τών ηγετών τής Γής μας
ζητούνται τέτοιοι αρχηγοί
πρός δόξαν καί τιμή μας.

Ο Κόσμος μας ορίζεται
–τό σκέφτομαι καί κλαίω–
από Μογγόλους άρρωστους
μέ ΑΛΦΑ κεφαλαίο.

Ανάπηροι μάς κυβερνούν
αυτιστικές κουράδες,
έτσι από μία η Ελλάς
έγινε «Χ» Ελλάδες.
Λυπάμαι καί ως άνθρωπος
κι ως κύων τού Πεκίνου
νά οδηγούν τήν Χώρα μου
τά ζώα τού Δαρβίνου.

«Ποιάς γέννημα ήτο ο πατήρ
κι η μήτηρ σου επίσης;
Ποιανών ακούς διαταγές
τήν γή μου νά γκρεμίσεις;»

«Φύγε λοιπόν εις τά βουνά
καί ζήσε μέ ζουλάπια.
Εδώ καλά μάς άδειασες
καί τσέπες καί ντουλάπια».
………………………………….
………………………………….
Τά ανωτέρω μού
τά απήγγειλε
ένας γέρος μέ ειδικές ανάγκες.
Ειδικές ανάγκες όχι εκ σωματικής ή ψυχικής αναπηρίας,
αλλά ΑΝΑΓΚΕΣ
γιά λίγο ψωμί
καί αξιοπρέπεια.