ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΤΑ ΕΒΑΛΕ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ!

O κ. Παπανδρέου εμφανίστηκε στη συνεδρίαση της ΚΟ, στην οποία ύστερα από μεγάλο χρονικό διάστημα μίλησαν και οι βουλευτές, δεν είπε τίποτα για την ταμπακέρα, παρά τα έριξε και πάλι στις προηγούμενες κυβερνήσεις. Όχι μόνο της ΝΔ, που εκ του ρόλου του έπρεπε, αλλά και στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να δείξει ότι ο ίδιος δεν μετείχε σε αυτές, ήταν απών και δεν είχε καμία ευθύνη για τις αποφάσεις που ελήφθησαν όλα αυτά τα χρόνια. Κυρίως όμως έκανε εντύπωση όταν για άλλη μια φορά αποκαθήλωσε τον ίδιο του τον πατέρα, μέσω ρητορικών ερωτημάτων που έθεσε για το τι είναι Αριστερά και πρόοδος, χρησιμοποιώντας τα κόμματα της Αριστεράς αλλά στην ουσία εννοώντας τις κυβερνήσεις του πατέρα του, που μετείχε και ο ίδιος σε όλες, προκαλώντας στα έδρανα, μεταξύ των παλαιών και έμπειρων βουλευτών, αρνητικά σχόλια. «Ο Γιώργος έχει τη μοναδική ικανότητα να σε κάνει να ξεχνάς» ήταν το σχόλιο που έκανε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που θεώρησε ότι ο κ. Παπανδρέου επιχείρησε να δραπετεύσει από τη δική του πολιτική, για την οποία μοναδικός υπεύθυνος σήμερα είναι ο ίδιος.
Το κλίμα πάντως καθʼ όλη τη διάρκεια της συνεδρίασης της ΚΟ ήταν φανερά παγωμένο ενώ η απογοήτευση πολλών βουλευτών φάνηκε όταν χειροκρότησαν βαριεστημένα μόνο στην αρχή και στο τέλος, σε αντίθεση με άλλες φορές.
Τη διάθεση των βουλευτών την κατάλαβε ο κ. Παπανδρέου αμέσως μόλις μπήκε στην αίθουσα και επειδή γνώριζε από πριν τι θα συναντούσε, βάσισε την ομιλία του σε κοινωνιολογικές έννοιες για το τι πιστεύει σήμερα ο κόσμος και πού βρίσκονται οι πολίτες που κυβερνά, διανθισμένη με λίγη επικαιρότητα, σαν να επρόκειτο για αγγαρεία…
Μάλιστα στην αρχή της ομιλίας του ο πρωθυπουργός, αφού αναφέρθηκε στην καταστροφική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης του Καραμανλή, στη συνέχεια, θέλοντας να βάλει τέρμα στις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης μηδεμιάς εξαιρουμένης, προσπάθησε να διαλύσει τους μύθους, όπως ανέφερε, «σχετικά με το τι είναι πρόοδος και τι είναι συντήρηση. Και ένας από αυτούς τους μύθους ευδοκίμησε στη χώρα μας, εδώ και πολλά χρόνια».
Με απόλυτη σαφήνεια ξεδίπλωσε την κόλλα του χαρτιού και τύλιξε μέσα σε αυτήν την πολιτική του Ανδρέα τα προηγούμενα χρόνια, πετώντας τα στο καλάθι των αχρήστων, χρυσώνοντας απλώς το χάπι στο τέλος με τη χρήση των όρων για την Αριστερά. Όλοι όμως οι παριστάμενοι κατάλαβαν πολύ καλά ποιους εννοούσε και ποια συγκεκριμένη πολιτική περίοδο.
«Ήταν ο μύθος της ευημερίας, διά μέσου των ελλειμμάτων και της προστασίας των βολεμένων συντεχνιών, στο όνομα μιας στρεβλής προσέγγισης στην έννοια της προόδου και της δημιουργίας πλούτου, μέσω της μεταφοράς χρεών στις επόμενες γενιές.
Δηλαδή, το να φορτώνουμε στο κράτος όλα τα αιτήματα, αλλά να το θεωρούμε και μαγκιά όταν το κοροϊδεύουμε» ήταν το πρώτο στίγμα που έδωσε για να ξεκαθαρίσει τι πιστεύει ο ίδιος για τα προηγούμενα χρόνια, κατά τα οποία μετείχε και ο ίδιος, ως νεαρός βουλευτής και στη συνέχεια υφυπουργός και υπουργός, στην πολιτική που σήμερα καταδικάζει.
Θέλοντας να γίνει ακόμη πιο σαφής, είπε χαρακτηριστικά: «Και στην παγίδα αυτή έπεσε ακόμα και η παραδοσιακή Αριστερά, που ενώ υπέφερε κάποτε από το συντηρητικό, πελατειακό και αυταρχικό κράτος, σήμερα γίνεται θιασώτης των πιο αναχρονιστικών και γραφειοκρατικών αντιλήψεων, υπερασπιζόμενη αποδεδειγμένα αποτυχημένες και άδικες πρακτικές, που ταλαιπωρούν τον αδύναμο πολίτη.
Ο μύθος αυτός όχι μόνο δεν βοήθησε, αλλά εξέθεσε τον πιο πολύτιμο θησαυρό μας, και στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη – το κράτος πρόνοιας, το οποίο βλέπουμε σήμερα να βάλλεται παντού. Παντού βάλλεται το κράτος πρόνοιας».
Παράλληλα ο κ. Παπανδρέου στοχοποίησε γενικώς την Αριστερά που δεν μπήκε φραγμός στις πολιτικές που εξέθρεψαν τα φαινόμενα αυτά και άφησε να εννοηθεί ότι εκείνη ευθύνεται για την κατάλυση του κοινωνικού κράτους στη χώρα μας και την υπόλοιπη Ευρώπη και όχι οι πολιτικές που χρησιμοποιεί και ο ίδιος, γιατί η κατάλυση του κοινωνικού κράτους, πολύ απλά, γίνεται με έντονο ρυθμό και σήμερα που ο ίδιος έχει την ευθύνη: «Η στάση της παραδοσιακής Αριστεράς, όμως, επέτρεψε στη συντήρηση και της Ευρώπης, θα έλεγα, ιδιαίτερα της Ευρώπης, να προπαγανδίζει ότι φταίει το κράτος πρόνοιας, ενώ έφταιγε η διαφθορά, η πελατειακή λογική, η γραφειοκρατία του κράτους, ο συγκεντρωτισμός του κράτους, όπως επαναλαμβάνω παντού στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπου κι αν πάω».
Είναι φανερό ότι ο κ. Παπανδρέου, προκειμένου να μην αναλάβει ο ίδιος τις ευθύνες που του αναλογούν, προτίμησε την παραπλανητική καταγγελία από τον ουσιαστικό λόγο, (αποφεύγοντας να πει ποιες ήταν οι συνθήκες ζωής το 1981 και το άνοιγμα της ψαλίδας) όπως επίσης προτίμησε να επιρρίψει ευθύνες σε όλους τους άλλους και όχι στη δική του κυβέρνηση, που έχει φτάσει στα όρια της ανέχειας μεγάλα στρώματα του πληθυσμού υπό τον μανδύα της «σωτηρίας της χώρας» και με τις οδηγίες του ΔΝΤ, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να είχε επιλέξει άλλον δρόμο από αυτόν που επέλεξε καταδικάζοντας τη χώρα στην ύφεση για πολλά χρόνια. Κάτι που δεν θα του ξεχρεώσουν οι έλληνες πολίτες.
Στον κατάλογο των ομιλητών γράφτηκαν 38 βουλευτές που ο καθένας τους για τον δικό του λόγο, που είναι ευνόητος, προτίμησε να εμφανιστεί αρεστός στο σύστημα, πιστεύοντας πως έτσι θα κερδίσει μια θέση «κοντά στον θρόνο», και άλλοι με μισόλογα ή με υπονοούμενα δήθεν ως αγωνία έριξαν προειδοποιητικές βολές στο σύστημα διακυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού.
Ο κ. Έκτωρ Νασιώκας ήταν από τους ελάχιστους που αμφισβήτησαν ευθέως την κυβερνητική πολιτική. «Υπάρχει η αίσθηση ότι το μόνο σχέδιο που έχει η κυβέρνηση είναι το Μνημόνιο. Λείπει ένα ευρύτερο σχέδιο. Μακάρι η συνδιάσκεψη να καλύψει το κενό», τόνισε. Ακόμη επεσήμανε ότι «τον Οκτώβριο του 2009 η οικονομία ήταν ήδη στην εντατική και η κυβέρνηση αντιμετώπισε την κατάσταση σαν λιποθυμία και όχι ως κώμα». «Μετά το Νταβός μας είπατε την αλήθεια. Αν όμως τα λέγαμε αυτά νωρίτερα, προεκλογικά ή ακόμα καλύτερα από το 2007, θα είχαμε άλλη πορεία. Ευτυχώς που θα γίνει η επιμήκυνση του συνολικού χρέους», σημείωσε. Έθεσε επίσης θέμα λειτουργίας της Βουλής: «Όταν μετατρέπεται η Βουλή σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ γιατί να αναβαθμιστεί το κύρος της;».
Ζουρλομανδύας ο μηχανισμός
Ο Μ. Ανδρουλάκης έθεσε το ερώτημα αν κάτω από τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου υπάρχει ένα κέντρο το οποίο να επεξεργάζεται όλες τις παραμέτρους της στρατηγικής της κυβέρνησης, αλλά και τα πιθανά σενάρια εν όψει των διαπραγματεύσεων στην Ευρώπη ή θα κληθούμε να προσαρμοστούμε σε όποια απόφαση λάβουν οι εταίροι μας.
«Ο Παπακωνσταντίνου είναι πηγμένος μέχρι το λαιμό, ο Σκιόπα πέθανε και ο Παπαδήμος κάνει μαθήματα», επισήμανε. Ο Μηχανισμός Διάσωσης, είπε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να εξελιχθεί σε ζουρλομανδύα ή να αποδειχτεί ο κατάλληλος κρίκος για τη διαχείριση του χρέους μας.
Ο πρώην φίλος του πρωθυπουργού Παναγιώτης Κουρουμπλής ζήτησε να υπάρξει ένα πρόγραμμα για ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σε 100.000 οικογένειες, οι οποίες, όπως είπε, αποτελούν τον πυρήνα της φτώχειας στην Ελλάδα.
Ανύπαρκτο το κόμμα
Ο κ. Νίκος Σαλαγιάννης, πολιτικός φίλος του Ευάγγελου Βενιζέλου, άφησε αιχμές για συγκεκριμένους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής. Κινδυνεύουμε, σημείωσε, να σωθεί η οικονομία και να οργανωθεί το κράτος, αλλά να μην είναι ούτε κράτος δικαίου ούτε κοινωνικής πρόνοιας. «Η κοινωνία δεν συμμετέχει στις μεταρρυθμίσεις, απλώς τις ανέχεται.
Και σε αυτόν τον τομέα θα μπορούσε να βοηθήσει το κόμμα το οποίο είναι ανύπαρκτο». Επίσης, έθεσε το ερώτημα αν την ώρα που ματώνουν τα μεσαία στρώματα πέφτουν δίκαια τα βάρη στους πολίτες. «Πέρυσι, τη χρονιά του πολέμου, 30 δισ. ευρώ έφυγαν από τη χώρα.
Δεν θα πρέπει να εφαρμοστεί το πόθεν έσχες σε αυτούς που έβγαλαν τα λεφτά τους έξω για να επιστρέψουν αργότερα και να αγοράσουν τις περιουσίες όσων έχουν φτωχύνει;»
Ο βουλευτής Πιερίας Θανάσης Παπαγεωργίου κατηγόρησε τις τράπεζες ότι κερδοσκοπούν σε βάρος της Ελλάδας «αγοράζοντας τον κατιμά των ελληνικών ομολόγων ώστε να χτίσουν αργότερα κερδοφορία».
Το αίτημα να πληρώσουν κάποιοι για την κατάσταση που βρέθηκε η χώρα τέθηκε από πολλούς. Ο βουλευτής της Β΄ Αθήνας Γιάννης Βούρος ζήτησε να αλλάξει αμέσως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και επίσης να εγκαλούνται όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και όσοι δεν ασκούν ορθά το λειτούργημα τους. Ανάλογη πρόταση έκανε και η κυρία Σοφία Γιαννακά.
Ποιος θα πάρει χαμπάρι
το «νενικήκαμεν»…
Ο βουλευτής Φλώρινας Γιώργος Λιάνης, που δεν θα είναι εκ νέου υποψήφιος, έθεσε το εξής ερώτημα «Πώς γίνεται να λέμε “όλα στο φως” και να μην ψάχνουμε το δικό μας κομματικό ταμείο, αφήνοντάς το στο σκοτάδι;». «Φοβάμαι», πρόσθεσε, «ότι με το θέατρο που παίζουν οι ηγέτες της αντιπολίτευσης και με την κατάσταση που διαμορφώνεται στην κοινωνία, όταν θα αναγγείλετε το “νενικήκαμεν” δεν θα υπάρχει κανένας να το καταλάβει».
Ρηξικέλευθη πρόταση έκανε ο βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός. Πρότεινε να αρθεί η μονιμότητα των υπαλλήλων στο ΣΔΟΕ:
«Η Βουλή ανανεώνεται κάθε τρία χρόνια, γιατί οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι να είναι μόνιμοι;» και επίσης ζήτησε να ελέγχονται και τα ΜΜΕ επειδή, όπως είπε, από τη μια παριστάνουν τους τιμητές και από την άλλη προβάλλουν διαρκώς τους ίδιους ανθρώπους.
Βολές κατά της υπουργού Περιβάλλοντος κυρίας Τίνας Μπιρμπίλη εξαπέλυσε η κυρία Μαρία Θεοχάρη. «Δεν μπορεί να μην προχωρά ένα έργο όπως ο Αχελώος εξαιτίας της ιδεοληψίας κάποιων υπουργών», είπε. «Απαιτείται κάθαρση», πρόσθεσε. «Δεν μπορούμε οι νέοι βουλευτές να απολογούμαστε διαρκώς για ό,τι έγινε στο παρελθόν».
«Δημιουργείται η πεποίθηση στον λαό ότι τα μέτρα είναι άδικα και έτσι πλήττεται η κοινωνική συνοχή», τόνισε ο κ. Σπ. Μοσχόπουλος. Και συμπλήρωσε ότι «δεν μπορεί δίπλα στον συνταξιούχο να περνά αγέρωχος ο φοροφυγάς».