Η εποχή των Μικρών…

Περί το μέσον της δεκαετίας του ’80. Γραφείο πρωθυπουργού στη Βουλή. Πασίγνωστος δημοσιογράφος του οικονομικού ρεπορτάζ εκθέτει τον θαυμασμό του στον διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου για τον τότε υπουργό Εθνικής Οικονομίας. Αιφνιδίως καταφθάνει στο πολιτικό γραφείο ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Ενημερώνεται για τη συνομιλία και ερωτά τον δημοσιογράφο:

– Αγαπητέ μου, πώς βλέπεις τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας;

Ο δημοσιογράφος επαναλαμβάνει σε «δεύτερο ήχο» τον εξαίσιο ύμνο για τον υπουργό. Ο Ανδρέας ακούει με προσοχή, μεσολαβεί σιωπή δευτερολέπτων και, με τη χαρακτηριστική εκείνη κίνηση της κεφαλής του, σχεδόν μονολογεί:

– Μικρός, αγαπητέ μου. Μικρός, Μικρός…

Ο μονολεκτικός αξιολογικός αχός του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ είναι βέβαιο ότι αντικατοπτρίζει πλήρως, 26 χρόνια μετά, «ποιότητα και ήθος» της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, όπως αναδύθηκε από την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για τα εθνικά θέματα σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων:

– Μικρή, Μικρή, Μικρή…

Ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου ο Γ’, κι ενώ ο γεωπολιτικός χάρτης στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου αναχαράσσεται υπό την επήρεια του φυσικού πλούτου που κρύβει στα έγκατά της, επέλεξε την κλίμακα της μικροπολιτικής. Και με μια προκατασκευασμένη ομιλία, μακράν του πνεύματος που αιωρείτο στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, εγκατέλειψε την εντύπωση ότι εκινείτο σε… άλλον τόπο και χρόνο.

Στα καίρια ερωτήματα που ετέθησαν, έστω και ακροθιγώς, στην αίθουσα του Κοινοβουλίου (συνεκμετάλλευση Αιγαίου, ΑΟΖ Καστελλόριζου, εναρμονισμός των κινήσεων Αθηνών – Λευκωσίας επί του θέματος αυτού, καλλιέργεια από υπερατλαντική δύναμη τάσεων επιβλαβών για την εθνική μας οντότητα σε περιοχές της χώρας κ.ά.) αντιπαρέταξε την τακτική της παλαιάς αρσακειάδας: Η σιωπή μου προς απάντησή σας…

Η βαρύτατη μομφή «περί μυστικής διπλωματίας» διασκελίσθηκε από τον κ. Παπανδρέου, ενώ στα αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών… αναμένεται memorandum τόσο για την κατ’ ιδίαν συνομιλία του έλληνα πρωθυπουργού με τον τούρκο ομόλογό του στο Ερζερούμ όσο και για άλλες, αναλόγου τακτικής συνομιλίες του πρωθυπουργού με ηγεσίες ξένων χωρών!

Ίσως κάποιο WikiLeaks στο μέλλον να μας διαφωτίσει εν προκειμένω…

Η εμφάνιση του αρμοδίου υπουργού Εξωτερικών κ. Δ. Δρούτσα σηματοδοτείται και μόνο από το άψογο ενδυματολογικό του στυλ, ενώ τα απορρέοντα από το αξίωμά του ανάγονται στη φιλοσοφική θεώρηση του «αδιανόητου τίποτα»…

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αντώνης Σαμαράς κινήθηκε και πάλι στο πνεύμα του γνωστού «άσματος της υποτέλειας»:

«Βασίλη, κάτσε φρόνιμα

να γίνεις νοικοκύρης…».

Άρθρωσε μεν λόγο για «μυστική διπλωματία», δεν διαφώτισε όμως την Κοινή Γνώμη διά όσα αυτή διαισθάνεται για τα γεωπολιτικά παίγνια στο Αιγαίο και για τον ρόλο που διεκδικούν Ρωσία – ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ και η αφυπνισμένη από τον λήθαργο της Ιστορίας γερμανική αντίληψη drang nach osten (= πορεία προς Ανατολάς)…

Ο κ. Σαμαράς υπερηφανεύεται για τον συγγενικό του δεσμό με την Πηνελόπη Δέλτα, αλλά η Ηγερία της Δημοκρατικής Παράταξης δεν θα απέφευγε να τον νανουρίσει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή με την αγαπημένη της κρητική μαντινάδα:

«Σαν τη λογιάσεις μια δουλειά, όρτσα και μη φοβάσαι…».

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θεόδωρος Πάγκαλος, βυθισμένος στην αποκρυπτογράφηση του χαρακτήρα των αγωνιστών του ’21, αγωνιώντας αν οι πρόγονοί του Μιχάλης Πάγκαλος και Βαρνάβας – Βαρθολομαίος Πάγκαλος (ιερομόναχος, απόστολος της Φιλικής Εταιρείας κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας στην Κρήτη) συγκαταλέγονται στους «αγροίκους, αγράμματους, κατσαπλιάδες του ’21, που μόνο το κούρσος τους θέρμαινε την ψυχή τους και κατηύθυνε τις πράξεις τους»), εμφανίσθηκε στη συζήτηση εν Κοινοβουλίω τυρβάζων περί άλλα… Οι Ερινύες Οτσαλάν και Συμφωνιών Μαδρίτης τον καταδιώκουν…

Στη γενική γραμματέα του ΚΚΕ κ. Αλέκα Παπαρήγα αρμόζει, πέραν κάθε υπερβολής, συμπάθειας ή αντιπάθειας, να σκιαγραφηθεί η ομιλία της με τη ρίμα της κρητικής λαϊκής σοφίας:

«Εγώ ‘μαι τσ’ αστραπής παιδί και της βροντής αγγόνι…».

Ονομάτισε τα «πράσα», αποκάλυψε τα ένοχα ποσοστά που σκιάζουν το Αιγαίο και επιδίωξε να διεγείρει την Κοινή Γνώμη, που αυτόχθονες και ετερόχθονες την έχουν βυθίσει σε λήθαργο και αποπροσανατολισμό.

Ο κ. Γ. Καρατζαφέρης πρόβαλε την ταχυδακτυλουργική του ικανότητα, από διαπρύσιος κήρυκας του Μνημονίου και της μειωμένης εθνικής ανεξαρτησίας που αυτό συνεπάγεται για τη χώρα, να μεταλλάσσεται σε «ανυποχώρητο υπερασπιστή των εθνικών δικαίων»…

Τέλος, ο κ. Τσίπρας φόρεσε τη «διεθνιστική τραγιάσκα» της δεκαετίας του ’20 του περασμένου αιώνα, ενυπνιάσθηκε τη «Διαρκή Επανάσταση» του Λέοντα Νταβίντοβιτς και κήρυξε το τέλος της Ελπίδας, που κάποτε στο παρελθόν ευαγγελίσθηκε η κατ’ όνομα σήμερα «Σύγχρονη Αριστερά».

Και…

«… για πού θα σάσει μια δουλειά, για πού θα σαχαλάσει…».

Οι καιροί δύσκολοι για την τάλαινα Ελλάδα… Η πολιτική ηγεσία, δυστυχώς, διακινείται στον αφορισμό του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ: Μικρή, Μικρή, Μικρή…

Άλλωστε το είχε προείπει και ο Βίκτωρ Ουγκώ για τον Ναπολέοντα τον Γ’, που επιδαψίλευε στον εαυτό του την αυταπάτη ότι διακινείται στο μεγαλείο, νου και έργου, του Μεγάλου Προγόνου του: «Ναπολέων ο Μικρός»…