Τζάμπα η… αγιογραφία

v Τι αγιογραφία ήταν, Αλέξη, αυτή που έφτιαξες του Πάγκαλου; Θεατής έδειχνες πως ήσουν. Δεχόσουν ό,τι έλεγε… Πάντα τέτοια.
v Τη δυνατότητα που είχε η κόρη του να πηγαίνει μέσα σʼ έναν χρόνο από τη μια θέση στην άλλη πόσα παιδιά ανώνυμων πολιτών, Αλέξη, την έχουν; Και εντάξει στο πολιτικό του γραφείο, με τον νόμο που ψήφισαν διʼ ιδίαν ΜΟΝΟ χρήση οι βουλευτές, είχε το νόμιμο (όχι και το ηθικό) να διορίσει την κόρη του… Αλλά τι σύμπτωση ήταν αυτή, αμέσως μετά να διοριστεί στο πανεπιστήμιο και έπειτα από λίγο να φύγει και να διοριστεί στην Ορχήστρα του Δήμου της Αθήνας… Πάντα αυτή ήταν η πιο ικανή; Και τόσο τυχερή, κυρ αντιπρόεδρε; Ένα, ένα άλλο παιδί δείξτε μας, για δείγμα, που είχε την ίδια… τύχη;
v Ή δεν τον βοηθά η μνήμη τον κ. Πάγκαλο ή τα λέει τα πράγματα όπως τον συμφέρουν. Εναντίον του τότε υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, του Κίνκελ και όχι του καγκελάριου Κολ, είχε σύρει τα εξ αμάξης, περί Ναζί και άλλα τινά, με τη γνωστή γλώσσα του ο Θόδωρος. Και είχε διαμηνύσει το Βερολίνο στον Ανδρέα Παπανδρέου ότι δεν έμπαινε μέσα στη Σύνοδο Κορυφής ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών, αν δεν ανακαλούσε και δεν ζητούσε συγγνώμη. Και αναγκάσθηκε να πιει το πικρό ποτήρι, μόνο που ήταν τέτοια η πίεση, που άνοιξε η μύτη του και πλημμύρισε στα αίματα και για ώρες έμεινε στο δωμάτιό του στο ξενοδοχείο. Έτσι, για να μην ξεχνάμε.
v Πήρε συνεργάτη έναν έμπιστό του, για να χειρίζεται τους… πελάτες του, είπε ο Πάγκαλος στην αγιογραφική συνέντευξή του στους «Νέους Φακέλους» του ΣΚΑΪ. Πώς το λένε Θεόδωρε; Γλώσσα λανθάνουσα την αλήθεια λέγει. Πελάτες ήταν οι κοπρίτες που διόριζε…
v Και επειδή ξεχνάμε εύκολα, να θυμίσουμε ότι μόνιμος καλεσμένος του ευαγούς ιδρύματος, της περιβόητης λέσχης Μπίλντερμπεργκ, που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει στον τρόπο λειτουργίας της και στη μυστικότητά που την καλύπτει από τις μασονικές στοές, είναι ο Πάγκαλος. Ήταν παρών, στη συγκέντρωση – συνάντηση το 1988 στην Αυστρία μαζί με τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, το 1993 στη Βουλιαγμένη, μαζί με τον Ανδριανόπουλο και τον Μάνο, και το 1996 στο Τορόντο. Πώς πέφτουν όλοι πάνω σου, Θόδωρε;