Νέα λιτότητα για 12 δισ. ευρώ με… το πιστόλι στον κρόταφο

Σε αντίθεση με αυτήν την προσδοκία, οι Γερμανοί θέτουν ως απαράβατο όρο για την επιμήκυνση να συμφωνηθούν εκ των προτέρων όλα τα σκληρά μέτρα λιτότητας που πρέπει να λάβει η κυβέρνηση μέχρι και το 2014 για να καλύψει τους στόχους του Μνημονίου.
Οι Γερμανοί, διαβλέποντας το ενδεχόμενο δημοσιονομικής χαλάρωσης στην Ελλάδα μετά την «επιτυχία» της επιμήκυνσης, ζητούν όλα τα μέτρα μέχρι και το 2014 να συμφωνηθούν πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, ώστε να «δέσουν χειροπόδαρα» τη σημερινή και όποια μελλοντική ελληνική κυβέρνηση μπορεί να προκύψει από ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές. Άλλωστε, στη Γερμανία δεν έχει περάσει απαρατήρητη η δυσκολία της κυβέρνησης να «περάσει» από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τις προηγούμενες αναθεωρήσεις του Μνημονίου, που ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων και προκάλεσαν αιτήματα βουλευτών για έγκριση των αναθεωρήσεων από τη Βουλή και όχι με διαπραγματεύσεις που ολοκληρώνονται από τον υπουργό Οικονομικών.
Έτσι, με τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται, η κυβέρνηση καλείται τώρα να καταρτίσει πλήρες πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής για την τριετία 2012-2014, με το οποίο θα εξοικονομηθούν συνολικά περισσότερα από 12 δισ. ευρώ (5% του ΑΕΠ), πέραν της εξοικονόμησης που θα φέρουν τα μέτρα που ήδη έχουν ληφθεί. Το νέο πρόγραμμα θα πρέπει να εγκριθεί από την «τρόικα» και να περιλαμβάνει:
• Οριστικό σχέδιο για το νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο, με το οποίο θα πρέπει να προκύψει εξοικονόμηση μισθολογικής δαπάνης 1 δισ. ευρώ ετησίως από το 2012. Πρόκειται προφανώς για μια πολύ δύσκολη άσκηση, αφού η ΑΔΕΔΥ ήδη βρίσκεται «στα κάγκελα» για τις περικοπές στους μισθούς που ήδη έχουν γίνει και κινείται απειλητικά προς την κυβέρνηση εν όψει της διαπραγμάτευσης για το νέο μισθολόγιο.
• Συγκεκριμένο σχέδιο «τσεκουρώματος» στο Δημόσιο (στενό και ευρύτερο), που θα περιλαμβάνει «λουκέτα» σε Οργανισμούς και επιχειρήσεις. Άγνωστο είναι τι θα γίνει σε αυτές τις περιπτώσεις με το προσωπικό, αφού μετά την τελευταία αναθεώρηση του Μνημονίου οι μετατάξεις από Οργανισμούς στον στενό δημόσιο τομέα λογίζονται ως νέες προσλήψεις, που μετρούν στον κανόνα της μίας πρόσληψης για κάθε πέντε αποχωρήσεις, και ουσιαστικά έχουν «εξουδετερωθεί» ως μέθοδος αποφυγής των απολύσεων.
Εκτός αυτών των πακέτων μέτρων, ζητούμενο είναι να περικοπούν δραστικά και οι αμυντικές και εξοπλιστικές δαπάνες, ενώ είναι πολύ πιθανό στην πορεία να προκύψει ανάγκη και για νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Ν.Χ.