Αγανακτήστε και προχωρήστε σε δράση

Η κοινωνία έχει οδηγηθεί στην προκρούστεια κλίνη ενός βίαιου μετασχηματισμού, που την πάει τουλάχιστον μισόν αιώνα πίσω. Αλλά αντιμετωπίζει μοιρολατρικά τα συμβαίνοντα, όπως η αλεπού που την έγδερναν και δήλωνε ότι από… σώγαμπρος καλύτερα περνάει!
Η άκριτη υποταγή σ’ ένα Μνημόνιο που η κυβέρνηση απεδέχθη χωρίς την παραμικρή διαπραγμάτευση, οδήγησε τους πολίτες σε απόσυρση. Ο κόσμος που θυμώνει για όσα υφίσταται έχει δύο δρόμους: της εξέγερσης των συνειδήσεων και της κατάθλιψης. Ο πρώτος σημαίνει δράση και ο δεύτερος παθητική αδράνεια.
Κατάφεραν να τον σοκάρουν και τον έσπρωξαν στην κατάθλιψη. Στον φόβο και την ακινησία. Πολίτες χωρίς προσωπική και εθνική αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση είναι δοριάλωτοι κάθε προπαγάνδας.
Για το Ερζερούμ θαυματούργησε και πάλι η προπαγάνδα. Συνεργούσης της δημόσιας εκεί ομιλίας του πρωθυπουργού (υφαλοκρηπίδα, παραβιάσεις) που αποζητούσαν να ακούσουν οι εδώ, το μιντιακό μας σύστημα ηρωοποίησε τον ρήτορα.
Αλλά η ουσία της ιστορίας παίχθηκε στην τρίωρη κατ’ ιδίαν συζήτηση των δύο πρωθυπουργών. Τι διημείφθη εκεί άγνωστο, λόγω μυστικής διπλωματίας.
Πάντοτε «αυτός που θέλει να γελιέται βρίσκει και τονε γελούν». Όσους ξεγελάσθησαν την πρώτη μέρα, ο Ερντογάν φρόντισε να τους προσγειώσει.
Είπε: «Η ομιλία (ΓΑΠ) δεν ήταν αυτή που περίμενα». Αλλά «στη συνέχεια επανόρθωσε (ο ΓΑΠ) κατά τη συνέντευξη Τύπου». Όμως «η συνομιλία ήταν πολύ αποδοτική».
«Πολύ αποδοτική». Για την Τουρκία ασφαλώς. Εδώ ισχύει η θεωρία των παιγνίων μηδενικού
αθροίσματος: Ό,τι είναι αποδοτικό για την Άγκυρα είναι ενδοτικό για την Ελλάδα.
Τουρκικές διεκδικήσεις + ελληνική αζητησία = ικανοποίηση Ερντογάν
Οι ημέτεροι διαψεύδουν τη συνεκμετάλλευση – ψευδώνυμο της συγκυριαρχίας- αλλά ο έλλην
ΥΠΕΞ την ομολογεί («ό,τι μπορεί να αξιοποιηθεί, θα αξιοποιηθεί»). Συνεκμετάλλευση όχι, συναξιοποίηση ναι. Όχι Γιάννης, Γιαννάκης. Όπερ έδει δείξαι!
Διεξάγονται διαπραγματεύσεις για ζητήματα εθνικώς αδιαπραγμάτευτα, ενώ οι προσβολές της κυριαρχίας μας κλιμακώνονται.
Δύο βαθύνοες παρεμβάσεις του ακαδημαϊκού Βασιλείου Μαρκεζίνη («Έθνος» 9/1 και «Ελευθεροτυπία» 10/1) θέτουν τας χείρας εις τους τύπους των ήλων του ελληνικού παρόντος. Στο ίδιο μήκος κύματος η επιστολή Μαρκεζίνη – Καρυώτη («Ελευθεροτυπία» 27/12/10) και το άρθρο Σ. Λυγερού – Κωνσταντακόπουλου («Κόσμος του Επενδυτή» 27/11/2010), άπαντες ερευνητές, που «Η μυστική βοή /τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων / και την προσέχουν ευλαβείς». Αυτοί και κάποιοι λίγοι. «Ενώ εις την οδόν / έξω ουδέν ακούουν οι λαοί». Και οι ανήμπορες ηγεσίες τους.
Η πολιτική τάξη δεν αντιλαμβάνεται ότι ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος μας και τα λάθη μας προπληρώνονται. Τυχαίο παράδειγμα: Συνειδητά (με συναλλαγή) ή ασύνειδα (από επιπολαιότητα) παραδώσαμε διά του «Καλλικράτη» τον Ίασμο στο τουρκικό προξενείο!
Η κυβέρνηση πεισματικά αγνοεί τη διάσταση της ΑΟΖ. Αλλά ο μονομερής, όπως προβλέπεται από το Δίκαιο της Θαλάσσης, ορισμός της είναι λογικώς πρότερη κίνηση.
Αν η ακρωτηριασμένη Κύπρος τόλμησε και υπέγραψε συμφωνία με Λίβανο, Αίγυπτο και Ισραήλ, η Ελλάδα πότε θα υπογράψει με Κύπρο;
Σε μια ώρα που εντοπίζονται στην Ανατολική Μεσόγειο (Καστελλόριζο), στο Αιγαίο, το Κρητικό και το Ιόνιο πολύ σημαντικά κοιτάσματα, που η Κύπρος δείχνει από χώρα ελαίου να μετεξελίσσεται σε χώρα πετρελαίου, δικαιούται και πρέπει η Ελλάδα, με μονομερή της δήλωση που ανακοινώνεται στον ΟΗΕ, να ορίσει την ΑΟΖ της. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να συμπράξει με την Τουρκία. Αν αυτή αντιτίθεται, θα πάει στη Χάγη, αλλά προηγουμένως θα αποδεχθεί το Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο όμως κατοχυρώνει τα ελληνικά δικαιώματα.
Επιτέλους, ας αρχίσουμε τα στρατηγικά μας βήματα για ΑΟΖ με Ιταλία, να επαναφέρουμε με Αλβανία, να περάσουμε με Λιβύη, αλλά πρέπει να βιαστούμε με Κύπρο (Ν. Λυγερός, ιστότοπός του).
Στην Ελλάδα σήμερα συντελείται μια κλιμακούμενη υπονόμευση του φρονήματος του λαού. Το υπουργείο (πρώην Εθνικής) Παιδείας ανήγγειλε τη μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών σε προαιρετικό στις τρεις τάξεις του Λυκείου και της Ιστορίας στη β΄ και γ΄ Λυκείου. Αλλά μετά τη λοβοτομή αυτή, από πού θα μάθουν τα Ελληνόπουλα το «φρονείν και πράττειν ελληνικά»; (Ζαμπέλιος)
«Αγανακτήστε», προτρέπει τους Γάλλους ο Στεφάν Εσέλ.
Αγανακτήστε παροτρύνουμε τους Έλληνες εμείς, ως αρχή, και συνεχίστε με κοινή δράση. Δεν φτάνει η κριτική ούτε η σωστή κριτική.